Proverbes 31
1 Paroles du roi Lemuel. Sentences par lesquelles sa mère l’instruisit.
Te są słowa Lemuela króla, i zebranie mów, któremi go ćwiczyła matka jego.
2 Que te dirai-je, mon fils? Que te dirai-je, fils de mes entrailles? Que te dirai-je, mon fils, objet de mes vœux?
Cóż rzekę, synu mój? cóż rzekę, synu żywota mego? i cóż rzekę, synu ślubów moich?
3 Ne livre pas ta vigueur aux femmes, Et tes voies à celles qui perdent les rois.
Nie dawaj niewiastom siły twojej, ani dróg twoich tym, którzy do zginienia królów przywodzą.
4 Ce n’est point aux rois, Lemuel, Ce n’est point aux rois de boire du vin, Ni aux princes de rechercher des liqueurs fortes,
Nie królom, o Lemuelu! nie królom należy pić wino, a nie panom bawić się napojem mocnym;
5 De peur qu’en buvant ils n’oublient la loi, Et ne méconnaissent les droits de tous les malheureux.
By snać pijąc nie zapomniał na ustawy, a nie odmienił spraw wszystkich ludzi uciśnionych.
6 Donnez des liqueurs fortes à celui qui périt, Et du vin à celui qui a l’amertume dans l’âme;
Dajcie napój mocny ginącemu, a wino tym, którzy są ducha sfrasowanego.
7 Qu’il boive et oublie sa pauvreté, Et qu’il ne se souvienne plus de ses peines.
Niech się napije, a zapomni ubóstwa swego, a na utrapienie swoje niech więcej nie wspomni.
8 Ouvre ta bouche pour le muet, Pour la cause de tous les délaissés.
Otwórz usta swe za niemym w sprawie wszystkich osądzonych na śmierć.
9 Ouvre ta bouche, juge avec justice, Et défends le malheureux et l’indigent.
Otwórz usta swe, sądź sprawiedliwie, a podejmij się sprawy ubogiego i nędznego.
10 Qui peut trouver une femme vertueuse? Elle a bien plus de valeur que les perles.
Któż znajdzie niewiastę stateczną, gdyż nad perły daleko większa jest cena jej?
11 Le cœur de son mari a confiance en elle, Et les produits ne lui feront pas défaut.
Serce męża jej ufa jej, a na korzyściach schodzić mu nie będzie.
12 Elle lui fait du bien, et non du mal, Tous les jours de sa vie.
Dobrze mu czyni, a nie źle, po wszystkie dni żywota swego.
13 Elle se procure de la laine et du lin, Et travaille d’une main joyeuse.
Szuka wełny i lnu, a pracuje ochotnie rękami swemi.
14 Elle est comme un navire marchand, Elle amène son pain de loin.
Podobna jest okrętom kupieckim; z daleka przywodzi żywność swoję.
15 Elle se lève lorsqu’il est encore nuit, Et elle donne la nourriture à sa maison Et la tâche à ses servantes.
I wstaje bardzo rano, a daje pokarm czeladzi swej, a obrok słuszny dziewkom swym.
16 Elle pense à un champ, et elle l’acquiert; Du fruit de son travail elle plante une vigne.
Obmyśla rolę, i ujmuje ją; z zarobku rąk swoich szczepi winnice.
17 Elle ceint de force ses reins, Et elle affermit ses bras.
Przepasuje mocą biodra swe, a posila ramiona swoje.
18 Elle sent que ce qu’elle gagne est bon; Sa lampe ne s’éteint point pendant la nuit.
Doświadcza, że jest dobra skrzętność jej, a nie gaśnie w nocy pochodnia jej.
19 Elle met la main à la quenouille, Et ses doigts tiennent le fuseau.
Ręce swoje obraca do kądzieli, a palcami swemi trzyma wrzeciono.
20 Elle tend la main au malheureux, Elle tend la main à l’indigent.
Rękę swą otwiera ubogiemu, a ręce swoje wyciąga ku nędznemu.
21 Elle ne craint pas la neige pour sa maison, Car toute sa maison est vêtue de cramoisi.
Nie boi się o czeladź swoję czasu śniegu; albowiem wszystka czeladź jej obłoczy się w szatę dwoistą.
22 Elle se fait des couvertures, Elle a des vêtements de fin lin et de pourpre.
Kobierce sobie robi; płótno subtelne i szarłat jest odzieniem jej.
23 Son mari est considéré aux portes, Lorsqu’il siège avec les anciens du pays.
Znaczny jest w bramach mąż jej, gdy siedzi między starszymi ziemi.
24 Elle fait des chemises, et les vend, Et elle livre des ceintures au marchand.
Płótno robi, i sprzedaje, także pasy sprzedaje kupcowi.
25 Elle est revêtue de force et de gloire, Et elle se rit de l’avenir.
Moc i przystojność jest odzieniem jej; nie frasuje się o czasy przyszłe.
26 Elle ouvre la bouche avec sagesse, Et des instructions aimables sont sur sa langue.
Mądrze otwiera usta swe, a nauka miłosierdzia jest na języku jej.
27 Elle veille sur ce qui se passe dans sa maison, Et elle ne mange pas le pain de paresse.
Dogląda rządu w domu swym, a chleba próżnując nie je.
28 Ses fils se lèvent, et la disent heureuse; Son mari se lève, et lui donne des louanges:
Powstawszy synowie jej błogosławią jej; także i mąż jej chwali ją,
29 Plusieurs filles ont une conduite vertueuse; Mais toi, tu les surpasses toutes.
Mówiąc: Wiele niewiast grzecznie sobie poczynały; ale je ty przechodzisz wszystkie.
30 La grâce est trompeuse, et la beauté est vaine; La femme qui craint l’Éternel est celle qui sera louée.
Omylna jest wdzięczność, i marna piękność; ale niewiasta, która się Pana boi, ta pochwały godna.
31 Récompensez-la du fruit de son travail, Et qu’aux portes ses œuvres la louent.
Dajcie jej z owocu ręku jej, a niechaj ją chwalą w bramach uczynki jej.
