Proverbes 12
1 Celui qui aime la correction aime la science; Celui qui hait la réprimande est stupide.
Orang yang cinta kepada pengetahuan senang mendapat teguran; tapi orang yang tidak suka ditegur adalah orang dungu.
2 L’homme de bien obtient la faveur de l’Éternel, Mais l’Éternel condamne celui qui est plein de malice.
Orang baik disenangi TUHAN, tapi orang yang merancangkan kejahatan akan menerima hukuman.
3 L’homme ne s’affermit pas par la méchanceté, Mais la racine des justes ne sera point ébranlée.
Tak ada seorang pun yang dapat tetap jaya oleh kejahatan; tapi orang yang jujur tetap kukuh, tak tergoyahkan.
4 Une femme vertueuse est la couronne de son mari, Mais celle qui fait honte est comme la carie dans ses os.
Istri yang baik adalah kebanggaan dan kebahagiaan suaminya, istri yang membuat suaminya malu adalah bagaikan penyakit tulang yang menggerogoti.
5 Les pensées des justes ne sont qu’équité; Les desseins des méchants ne sont que fraude.
Orang jujur memikirkan hal-hal yang baik; orang jahat merencanakan tipu daya.
6 Les paroles des méchants sont des embûches pour verser le sang, Mais la bouche des hommes droits est une délivrance.
Kata-kata orang jahat mematikan; kata-kata orang jujur menyelamatkan.
7 Renversés, les méchants ne sont plus; Et la maison des justes reste debout.
Orang jahat akan jatuh dan binasa tanpa bekas; tapi orang baik akan tetap teguh turun-temurun.
8 Un homme est estimé en raison de son intelligence, Et celui qui a le cœur pervers est l’objet du mépris.
Orang dipuji sesuai dengan kebijaksanaannya; orang dihina sesuai dengan kedunguannya.
9 Mieux vaut être d’une condition humble et avoir un serviteur Que de faire le glorieux et de manquer de pain.
Lebih baik menjadi rakyat kecil yang mempunyai pekerjaan, daripada berlagak orang besar padahal kekurangan makanan.
10 Le juste prend soin de son bétail, Mais les entrailles des méchants sont cruelles.
Orang baik memperhatikan ternaknya; tapi orang jahat menyiksanya.
11 Celui qui cultive son champ est rassasié de pain, Mais celui qui poursuit des choses vaines est dépourvu de sens.
Petani yang bekerja keras mempunyai banyak makanan, tapi orang yang menghabiskan waktunya untuk hal yang tak berguna adalah orang bodoh.
12 Le méchant convoite ce que prennent les méchants, Mais la racine des justes donne du fruit.
Orang jahat ingin mendapat keuntungan dari orang durhaka; orang baik bagaikan pohon yang berbuah.
13 Il y a dans le péché des lèvres un piège pernicieux, Mais le juste se tire de la détresse.
Orang jahat terjerat oleh kata-kata buruk yang diucapkannya; orang baik luput dari kesukaran.
14 Par le fruit de la bouche on est rassasié de biens, Et chacun reçoit selon l’œuvre de ses mains.
Setiap orang mendapat ganjaran sesuai dengan kata-kata dan perbuatannya; masing-masing diberi upah yang setimpal.
15 La voie de l’insensé est droite à ses yeux, Mais celui qui écoute les conseils est sage.
Orang dungu merasa dirinya tak pernah salah, tapi orang bijaksana suka mendengarkan nasihat.
16 L’insensé laisse voir à l’instant sa colère, Mais celui qui cache un outrage est un homme prudent.
Kalau orang bodoh tersinggung, saat itu juga ia menyatakan sakit hatinya; tapi orang bijaksana tidak peduli bila dicela.
17 Celui qui dit la vérité proclame la justice, Et le faux témoin la tromperie.
Dengan mengatakan yang benar, orang menegakkan keadilan; dengan berdusta, orang mendatangkan ketidakadilan.
18 Tel, qui parle légèrement, blesse comme un glaive; Mais la langue des sages apporte la guérison.
Omongan yang sembarangan dapat melukai hati seperti tusukan pedang; kata-kata bijaksana bagaikan obat yang menyembuhkan.
19 La lèvre véridique est affermie pour toujours, Mais la langue fausse ne subsiste qu’un instant.
Dusta akan terbongkar dalam sekejap mata, tapi kata-kata benar akan tetap sepanjang masa.
20 La tromperie est dans le cœur de ceux qui méditent le mal, Mais la joie est pour ceux qui conseillent la paix.
Orang yang merencanakan kejahatan suka akan ketidakadilan; orang yang mengusahakan kebaikan akan bahagia.
21 Aucun malheur n’arrive au juste, Mais les méchants sont accablés de maux.
Orang baik tak akan kena musibah; orang jahat akan selalu kena susah.
22 Les lèvres fausses sont en horreur à l’Éternel, Mais ceux qui agissent avec vérité lui sont agréables.
TUHAN benci kepada pendusta; tapi Ia senang dengan orang yang jujur.
23 L’homme prudent cache sa science, Mais le cœur des insensés proclame la folie.
Orang bijaksana tidak menonjolkan pengetahuannya; orang bodoh mengobralkan kebodohannya.
24 La main des diligents dominera, Mais la main lâche sera tributaire.
Kerja keras membuat orang berkuasa; kemalasan memaksa orang menjadi hamba.
25 L’inquiétude dans le cœur de l’homme l’abat, Mais une bonne parole le réjouit.
Rasa khawatir mematahkan semangat, tetapi kata-kata ramah membesarkan hati.
26 Le juste montre à son ami la bonne voie, Mais la voie des méchants les égare.
Orang baik lebih beruntung dari tetangganya; orang jahat sesat karena kejahatannya.
27 Le paresseux ne rôtit pas son gibier; Mais le précieux trésor d’un homme, c’est l’activité.
Dengan bermalas-malas takkan tercapai yang diidamkan; dengan bekerja keras orang mendapat kekayaan.
28 La vie est dans le sentier de la justice, La mort n’est pas dans le chemin qu’elle trace.
Orang yang mengikuti jalan yang benar akan hidup bahagia; orang yang mengikuti jalan yang jahat menuju kepada maut.
