Proverbes 11
1 La balance fausse est en horreur à l’Éternel, Mais le poids juste lui est agréable.
RAB hileli teraziden iğrenir, Hilesiz tartıdansa hoşnut kalır.
2 Quand vient l’orgueil, vient aussi l’ignominie; Mais la sagesse est avec les humbles.
Küstahlığın ardından utanç gelir, Ama bilgelik alçakgönüllülerdedir.
3 L’intégrité des hommes droits les dirige, Mais les détours des perfides causent leur ruine.
Erdemlinin dürüstlüğü ona yol gösterir, Hainin yalancılığıysa yıkıma götürür.
4 Au jour de la colère, la richesse ne sert à rien; Mais la justice délivre de la mort.
Gazap günü servet işe yaramaz, Oysa doğruluk ölümden kurtarır.
5 La justice de l’homme intègre aplanit sa voie, Mais le méchant tombe par sa méchanceté.
Dürüst insanın doğruluğu onun yolunu düzler, Kötü kişiyse kötülüğü yüzünden yıkılıp düşer.
6 La justice des hommes droits les délivre, Mais les méchants sont pris par leur malice.
Erdemlinin doğruluğu onu kurtarır, Ama haini kendi hırsı ele verir.
7 A la mort du méchant, son espoir périt, Et l’attente des hommes iniques est anéantie.
Kötü kişi öldüğünde umutları yok olur, Güvendiği güç de biter.
8 Le juste est délivré de la détresse, Et le méchant prend sa place.
Doğru kişi sıkıntıdan kurtulur, Onun yerine sıkıntıyı kötü kişi çeker.
9 Par sa bouche l’impie perd son prochain, Mais les justes sont délivrés par la science.
Tanrısız kişi başkalarını ağzıyla yıkıma götürür, Oysa doğrular bilgi sayesinde kurtulur.
10 Quand les justes sont heureux, la ville est dans la joie; Et quand les méchants périssent, on pousse des cris d’allégresse.
Doğruların başarısına kent bayram eder, Kötülerin ölümüne sevinç çığlıkları atılır.
11 La ville s’élève par la bénédiction des hommes droits, Mais elle est renversée par la bouche des méchants.
Dürüstlerin kutsamasıyla kent gelişir, Ama kötülerin ağzı kenti yerle bir eder.
12 Celui qui méprise son prochain est dépourvu de sens, Mais l’homme qui a de l’intelligence se tait.
Başkasını küçük gören sağduyudan yoksundur, Akıllı kişiyse dilini tutar.
13 Celui qui répand la calomnie dévoile les secrets, Mais celui qui a l’esprit fidèle les garde.
Dedikoducu sır saklayamaz, Oysa güvenilir insan sırdaş olur.
14 Quand la prudence fait défaut, le peuple tombe; Et le salut est dans le grand nombre des conseillers.
Yol göstereni olmayan ulus düşer, Danışmanı bol olan zafere gider.
15 Celui qui cautionne autrui s’en trouve mal, Mais celui qui craint de s’engager est en sécurité.
Yabancıya kefil olan mutlaka zarar görür, Kefaletten kaçınan güvenlik içinde yaşar.
16 Une femme qui a de la grâce obtient la gloire, Et ceux qui ont de la force obtiennent la richesse.
Sevecen kadın onur, Zorbalarsa yalnızca servet kazanır.
17 L’homme bon fait du bien à son âme, Mais l’homme cruel trouble sa propre chair.
İyilikseverin yararı kendinedir, Gaddarsa kendi başına bela getirir.
18 Le méchant fait un gain trompeur, Mais celui qui sème la justice a un salaire véritable.
Kötü kişinin kazancı aldatıcıdır, Doğruluk ekenin ödülüyse güvenlidir.
19 Ainsi la justice conduit à la vie, Mais celui qui poursuit le mal trouve la mort.
Yürekten doğru olan yaşama kavuşur, Kötülüğün ardından giden ölümünü hazırlar.
20 Ceux qui ont le cœur pervers sont en abomination à l’Éternel, Mais ceux dont la voie est intègre lui sont agréables.
RAB sapık yürekliden iğrenir, Dürüst yaşayandan hoşnut kalır.
21 Certes, le méchant ne restera pas impuni, Mais la postérité des justes sera sauvée.
Bilin ki, kötü kişi cezasız kalmaz, Doğruların soyuysa kurtulur.
22 Un anneau d’or au nez d’un pourceau, C’est une femme belle et dépourvue de sens.
Sağduyudan yoksun kadının güzelliği, Domuzun burnundaki altın halkaya benzer.
23 Le désir des justes, c’est seulement le bien; L’attente des méchants, c’est la fureur.
Doğruların isteği hep iyilikle sonuçlanır, Kötülerin umutlarıysa gazapla.
24 Tel, qui donne libéralement, devient plus riche; Et tel, qui épargne à l’excès, ne fait que s’appauvrir.
Eliaçık olan daha çok kazanır, Hak yiyenin sonuysa yoksulluktur.
25 L’âme bienfaisante sera rassasiée, Et celui qui arrose sera lui-même arrosé.
Cömert olan bolluğa erecek, Başkasına su verene su verilecek.
26 Celui qui retient le blé est maudit du peuple, Mais la bénédiction est sur la tête de celui qui le vend.
Halk buğday istifleyeni lanetler, Ama buğday satanı kutsar.
27 Celui qui recherche le bien s’attire de la faveur, Mais celui qui poursuit le mal en est atteint.
İyiliği amaç edinen beğeni kazanır, Kötülüğü amaç edinense kötülüğe uğrar.
28 Celui qui se confie dans ses richesses tombera, Mais les justes verdiront comme le feuillage.
Zenginliğine güvenen tepetaklak gidecek, Oysa doğrular dalındaki yaprak gibi gelişecek.
29 Celui qui trouble sa maison héritera du vent, Et l’insensé sera l’esclave de l’homme sage.
Ailesine sıkıntı çektirenin mirası yeldir, Ahmaklar da bilgelerin kulu olur.
30 Le fruit du juste est un arbre de vie, Et le sage s’empare des âmes.
Doğru kişinin işleri yaşam ağacının meyvesine benzer, Bilge kişi insanları kazanır.
31 Voici, le juste reçoit sur la terre une rétribution; Combien plus le méchant et le pécheur!
Bu dünyada doğru kişi bile cezalandırılırsa, Kötülerle günahlıların cezalandırılacağı kesindir.
