Proverbes 11
1 La balance fausse est en horreur à l’Éternel, Mais le poids juste lui est agréable.
Waga fałszywa obrzydliwością jest Panu; ale gwichty sprawiedliwe podobają mu się.
2 Quand vient l’orgueil, vient aussi l’ignominie; Mais la sagesse est avec les humbles.
Za pychą przychodzi hańba; ale przy pokornych jest mądrość.
3 L’intégrité des hommes droits les dirige, Mais les détours des perfides causent leur ruine.
Szczerość ludzi cnotliwych prowadzi ich; ale przewrotność przestępców potraci ich.
4 Au jour de la colère, la richesse ne sert à rien; Mais la justice délivre de la mort.
Niepomogą bogactwa w dzień gniewu; ale sprawiedliwość wybawia od śmierci.
5 La justice de l’homme intègre aplanit sa voie, Mais le méchant tombe par sa méchanceté.
Sprawiedliwość uprzejmego sprawuje drogę jego; lecz bezbożny dla bezbożności swojej upada.
6 La justice des hommes droits les délivre, Mais les méchants sont pris par leur malice.
Sprawiedliwość uprzejmych wybawia ich: ale przewrotni w złościach pojmani bywają.
7 A la mort du méchant, son espoir périt, Et l’attente des hommes iniques est anéantie.
Gdy umiera człowiek niepobożny, ginie nadzieja jego, a oczekiwanie mocarzy niszczeje.
8 Le juste est délivré de la détresse, Et le méchant prend sa place.
Sprawiedliwy z ucisku wybawiony bywa; ale niepobożny przychodzi na miejsce jego.
9 Par sa bouche l’impie perd son prochain, Mais les justes sont délivrés par la science.
Obłudnik usty kazi przyjaciela swego; ale sprawiedliwi umiejętnością wybawieni bywają.
10 Quand les justes sont heureux, la ville est dans la joie; Et quand les méchants périssent, on pousse des cris d’allégresse.
Z szczęścia sprawiedliwych miasto się weseli; a gdy giną niezbożni, bywa radość.
11 La ville s’élève par la bénédiction des hommes droits, Mais elle est renversée par la bouche des méchants.
Dla błogosławieństwa sprawiedliwych bywa wywyższone miasto; ale dla ust niepobożnych bywa wywrócone.
12 Celui qui méprise son prochain est dépourvu de sens, Mais l’homme qui a de l’intelligence se tait.
Głupi gardzi bliźnim swym; ale mąż roztropny milczy.
13 Celui qui répand la calomnie dévoile les secrets, Mais celui qui a l’esprit fidèle les garde.
Obmówca obchodząc objawia tajemnice; ale kto jest wiernego serca, tai zwierzonej rzeczy.
14 Quand la prudence fait défaut, le peuple tombe; Et le salut est dans le grand nombre des conseillers.
Gdzie niemasz dostatecznej rady, lud upada; ale gdzie wiele radców, tam jest wybawienie.
15 Celui qui cautionne autrui s’en trouve mal, Mais celui qui craint de s’engager est en sécurité.
Bardzo sobie szkodzi, kto za obcego ręczy; ale kto się chroni rękojemstwa, bezpieczen jest.
16 Une femme qui a de la grâce obtient la gloire, Et ceux qui ont de la force obtiennent la richesse.
Niewiasta uczciwa dostępuje sławy, a mocarze mają bogactwa.
17 L’homme bon fait du bien à son âme, Mais l’homme cruel trouble sa propre chair.
Człowiek uczynny dobrze czyni duszy swej; ale okrutnik trapi ciało swoje.
18 Le méchant fait un gain trompeur, Mais celui qui sème la justice a un salaire véritable.
Niezbożnik czyni dzieło omylne; ale kto sieje sprawiedliwość, ma zapłatę trwałą.
19 Ainsi la justice conduit à la vie, Mais celui qui poursuit le mal trouve la mort.
Jako sprawiedliwość jest ku żywotowi, tak kto naśladuje złości, bliski jest śmierci.
20 Ceux qui ont le cœur pervers sont en abomination à l’Éternel, Mais ceux dont la voie est intègre lui sont agréables.
Obrzydliwością są Panu przewrotni sercem; ale mu się podobają, którzy żyją bez zmazy.
21 Certes, le méchant ne restera pas impuni, Mais la postérité des justes sera sauvée.
Złośnik, choć sobie innych na pomoc weźmie, pomsty nie ujdzie; ale nasienie sprawiedliwych zachowane będzie.
22 Un anneau d’or au nez d’un pourceau, C’est une femme belle et dépourvue de sens.
Niewiasta piękna a głupia jest jako kolce złote w pysku u świni.
23 Le désir des justes, c’est seulement le bien; L’attente des méchants, c’est la fureur.
Żądza sprawiedliwych jest zawżdy ku dobremu; ale oczekiwanie niepobożnych, popędliwość.
24 Tel, qui donne libéralement, devient plus riche; Et tel, qui épargne à l’excès, ne fait que s’appauvrir.
Nie jeden udziela szczodrze, a wżdy mu przybywa; a drugi skąpi więcej niż trzeba, a wżdy ubożeje.
25 L’âme bienfaisante sera rassasiée, Et celui qui arrose sera lui-même arrosé.
Człowiek szczodrobliwy bywa bogatszy; a kto nasyca, sam też będzie nasycony.
26 Celui qui retient le blé est maudit du peuple, Mais la bénédiction est sur la tête de celui qui le vend.
Kto zatrzymuje zboże, tego lud przeklina; ale błogosławieństwo nad głową tego, który je sprzedaje.
27 Celui qui recherche le bien s’attire de la faveur, Mais celui qui poursuit le mal en est atteint.
Kto pilnie szuka dobrego, nabywa przyjaźni; ale kto szuka złego, przyjdzie nań.
28 Celui qui se confie dans ses richesses tombera, Mais les justes verdiront comme le feuillage.
Kto ufa w bogactwach swych, ten upadnie; ale sprawiedliwi jako latorośl zielenieć się będą.
29 Celui qui trouble sa maison héritera du vent, Et l’insensé sera l’esclave de l’homme sage.
Kto czyni zamięszanie w domu swoim, odziedziczy wiatr, a głupi musi służyć mądremu.
30 Le fruit du juste est un arbre de vie, Et le sage s’empare des âmes.
Owoc sprawiedliwego jest drzewo żywota; a kto naucza ludzi, mądry jest.
31 Voici, le juste reçoit sur la terre une rétribution; Combien plus le méchant et le pécheur!
Oto jeźli się sprawiedliwemu na ziemi nagroda staje, tedy daleko więcej niezbożnemu i grzesznikowi.
