Proverbes 11
1 La balance fausse est en horreur à l’Éternel, Mais le poids juste lui est agréable.
Malvera pesilo estas abomenaĵo por la Eternulo; Sed plena pezo plaĉas al Li.
2 Quand vient l’orgueil, vient aussi l’ignominie; Mais la sagesse est avec les humbles.
Se venis malhumileco, venos ankaŭ honto; Sed ĉe la humiluloj estas saĝo.
3 L’intégrité des hommes droits les dirige, Mais les détours des perfides causent leur ruine.
La senkulpeco de la piuloj gvidos ilin; Sed la falsemo pereigos la maliculojn.
4 Au jour de la colère, la richesse ne sert à rien; Mais la justice délivre de la mort.
Ne helpos riĉo en la tago de kolero; Sed bonfaremo savas de morto.
5 La justice de l’homme intègre aplanit sa voie, Mais le méchant tombe par sa méchanceté.
La justeco de piulo ebenigas lian vojon; Sed malpiulo falos per sia malpieco.
6 La justice des hommes droits les délivre, Mais les méchants sont pris par leur malice.
La justeco de piuloj savos ilin; Sed la pasio de maliculoj ilin kaptos.
7 A la mort du méchant, son espoir périt, Et l’attente des hommes iniques est anéantie.
Kiam mortas homo pia, ne pereas lia espero; Sed la atendo de la pekuloj pereas.
8 Le juste est délivré de la détresse, Et le méchant prend sa place.
Piulo estas savata kontraŭ mizero, Kaj malpiulo venas sur lian lokon.
9 Par sa bouche l’impie perd son prochain, Mais les justes sont délivrés par la science.
Per la buŝo de hipokritulo difektiĝas lia proksimulo; Sed per kompreno piuloj saviĝas.
10 Quand les justes sont heureux, la ville est dans la joie; Et quand les méchants périssent, on pousse des cris d’allégresse.
Kiam al la piuloj estas bone, la urbo ĝojas; Kaj kiam pereas malpiuloj, ĝi estas gaja.
11 La ville s’élève par la bénédiction des hommes droits, Mais elle est renversée par la bouche des méchants.
Per la beno de piuloj urbo altiĝas; Kaj per la buŝo de malpiuloj ĝi ruiniĝas.
12 Celui qui méprise son prochain est dépourvu de sens, Mais l’homme qui a de l’intelligence se tait.
Kiu mokas sian proksimulon, tiu estas malsaĝulo; Sed homo prudenta silentas.
13 Celui qui répand la calomnie dévoile les secrets, Mais celui qui a l’esprit fidèle les garde.
Kiu iras kun kalumnioj, tiu elperfidas sekreton; Sed kiu havas fidelan spiriton, tiu konservas aferon.
14 Quand la prudence fait défaut, le peuple tombe; Et le salut est dans le grand nombre des conseillers.
Ĉe manko de prikonsiliĝo popolo pereas; Sed ĉe multe da konsilantoj estas bonstato.
15 Celui qui cautionne autrui s’en trouve mal, Mais celui qui craint de s’engager est en sécurité.
Malbonon faras al si tiu, kiu garantias por fremdulo; Sed kiu malamas donadon de mano, tiu estas ekster danĝero.
16 Une femme qui a de la grâce obtient la gloire, Et ceux qui ont de la force obtiennent la richesse.
Aminda virino akiras honoron, Kaj potenculoj akiras riĉon.
17 L’homme bon fait du bien à son âme, Mais l’homme cruel trouble sa propre chair.
Bonkora homo donos bonon al sia animo, Kaj kruelulo detruas sian karnon.
18 Le méchant fait un gain trompeur, Mais celui qui sème la justice a un salaire véritable.
Malvirtulo akiras profiton malveran, Kaj la semanto de virto veran rekompencon.
19 Ainsi la justice conduit à la vie, Mais celui qui poursuit le mal trouve la mort.
Bonfarado kondukas al vivo; Kaj kiu celas malbonon, tiu iras al sia morto.
20 Ceux qui ont le cœur pervers sont en abomination à l’Éternel, Mais ceux dont la voie est intègre lui sont agréables.
Abomenaĵo por la Eternulo estas la malickoruloj; Sed plaĉas al Li tiuj, kiuj iras vojon pian.
21 Certes, le méchant ne restera pas impuni, Mais la postérité des justes sera sauvée.
Oni povas esti certa, ke malvirtulo ne restos senpuna; Sed la idaro de virtuloj estos savita.
22 Un anneau d’or au nez d’un pourceau, C’est une femme belle et dépourvue de sens.
Kiel ora ringo sur la nazo de porko, Tiel estas virino bela, sed malbonkonduta.
23 Le désir des justes, c’est seulement le bien; L’attente des méchants, c’est la fureur.
La deziro de virtuloj estas nur bono; Sed malvirtuloj povas esperi nur koleron.
24 Tel, qui donne libéralement, devient plus riche; Et tel, qui épargne à l’excès, ne fait que s’appauvrir.
Unu disdonas, kaj riĉiĝas ĉiam pli; Alia tro avaras, kaj tamen nur malriĉiĝas.
25 L’âme bienfaisante sera rassasiée, Et celui qui arrose sera lui-même arrosé.
Animo benanta ĝuos bonstaton; Kaj kiu trinkigas, tiu mem havos sufiĉe por trinki.
26 Celui qui retient le blé est maudit du peuple, Mais la bénédiction est sur la tête de celui qui le vend.
Kiu retenas grenon, tiun malbenas la popolo; Sed beno venas sur la kapon de tiu, kiu disdonas.
27 Celui qui recherche le bien s’attire de la faveur, Mais celui qui poursuit le mal en est atteint.
Kiu celas bonon, tiu atingos plaĉon; Sed kiu serĉas malbonon, tiun ĝi trafos.
28 Celui qui se confie dans ses richesses tombera, Mais les justes verdiront comme le feuillage.
Kiu fidas sian riĉecon, tiu falos; Sed virtuloj floros kiel juna folio.
29 Celui qui trouble sa maison héritera du vent, Et l’insensé sera l’esclave de l’homme sage.
Kiu detruas sian domon, tiu heredos venton; Kaj malsaĝulo estas sklavo de saĝulo.
30 Le fruit du juste est un arbre de vie, Et le sage s’empare des âmes.
La frukto de virtulo estas arbo de vivo; Kaj akiranto de animoj estas saĝulo.
31 Voici, le juste reçoit sur la terre une rétribution; Combien plus le méchant et le pécheur!
Se virtulo ricevas redonon sur la tero, Tiom pli malvirtulo kaj pekulo!
