Matthieu 14
1 En ce temps-là, Hérode le tétrarque, ayant entendu parler de Jésus, dit à ses serviteurs: C’est Jean-Baptiste!
తదానీం రాజా హేరోద్ యీశో ర్యశః శ్రుత్వా నిజదాసేయాన్ జగాద్,
2 Il est ressuscité des morts, et c’est pour cela qu’il se fait par lui des miracles.
ఏష మజ్జయితా యోహన్, ప్రమితేభయస్తస్యోత్థానాత్ తేనేత్థమద్భుతం కర్మ్మ ప్రకాశ్యతే|
3 Car Hérode, qui avait fait arrêter Jean, l’avait lié et mis en prison, à cause d’Hérodias, femme de Philippe, son frère,
పురా హేరోద్ నిజభ్రాతు: ఫిలిపో జాయాయా హేరోదీయాయా అనురోధాద్ యోహనం ధారయిత్వా బద్ధా కారాయాం స్థాపితవాన్|
4 parce que Jean lui disait: Il ne t’est pas permis de l’avoir pour femme.
యతో యోహన్ ఉక్తవాన్, ఏత్సయాః సంగ్రహో భవతో నోచితః|
5 Il voulait le faire mourir, mais il craignait la foule, parce qu’elle regardait Jean comme un prophète.
తస్మాత్ నృపతిస్తం హన్తుమిచ్ఛన్నపి లోకేభ్యో విభయాఞ్చకార; యతః సర్వ్వే యోహనం భవిష్యద్వాదినం మేనిరే|
6 Or, lorsqu’on célébra l’anniversaire de la naissance d’Hérode, la fille d’Hérodias dansa au milieu des convives, et plut à Hérode,
కిన్తు హేరోదో జన్మాహీయమహ ఉపస్థితే హేరోదీయాయా దుహితా తేషాం సమక్షం నృతిత్వా హేరోదమప్రీణ్యత్|
7 de sorte qu’il promit avec serment de lui donner ce qu’elle demanderait.
తస్మాత్ భూపతిః శపథం కుర్వ్వన్ ఇతి ప్రత్యజ్ఞాసీత్, త్వయా యద్ యాచ్యతే, తదేవాహం దాస్యామి|
8 A l’instigation de sa mère, elle dit: Donne-moi ici, sur un plat, la tête de Jean-Baptiste.
సా కుమారీ స్వీయమాతుః శిక్షాం లబ్ధా బభాషే, మజ్జయితుర్యోహన ఉత్తమాఙ్గం భాజనే సమానీయ మహ్యం విశ్రాణయ|
9 Le roi fut attristé; mais, à cause de ses serments et des convives, il commanda qu’on la lui donne,
తతో రాజా శుశోచ, కిన్తు భోజనాయోపవిశతాం సఙ్గినాం స్వకృతశపథస్య చానురోధాత్ తత్ ప్రదాతుమ ఆదిదేశ|
10 et il envoya décapiter Jean dans la prison.
పశ్చాత్ కారాం ప్రతి నరం ప్రహిత్య యోహన ఉత్తమాఙ్గం ఛిత్త్వా
11 Sa tête fut apportée sur un plat, et donnée à la jeune fille, qui la porta à sa mère.
తత్ భాజన ఆనాయ్య తస్యై కుమార్య్యై వ్యశ్రాణయత్, తతః సా స్వజనన్యాః సమీపం తన్నినాయ|
12 Les disciples de Jean vinrent prendre son corps, et l’ensevelirent. Et ils allèrent l’annoncer à Jésus.
పశ్చాత్ యోహనః శిష్యా ఆగత్య కాయం నీత్వా శ్మశానే స్థాపయామాసుస్తతో యీశోః సన్నిధిం వ్రజిత్వా తద్వార్త్తాం బభాషిరే|
13 A cette nouvelle, Jésus partit de là dans une barque, pour se retirer à l’écart dans un lieu désert; et la foule, l’ayant su, sortit des villes et le suivit à pied.
అనన్తరం యీశురితి నిశభ్య నావా నిర్జనస్థానమ్ ఏకాకీ గతవాన్, పశ్చాత్ మానవాస్తత్ శ్రుత్వా నానానగరేభ్య ఆగత్య పదైస్తత్పశ్చాద్ ఈయుః|
14 Quand il sortit de la barque, il vit une grande foule, et fut ému de compassion pour elle, et il guérit les malades.
తదానీం యీశు ర్బహిరాగత్య మహాన్తం జననివహం నిరీక్ష్య తేషు కారుణికః మన్ తేషాం పీడితజనాన్ నిరామయాన్ చకార|
15 Le soir étant venu, les disciples s’approchèrent de lui, et dirent: Ce lieu est désert, et l’heure est déjà avancée; renvoie la foule, afin qu’elle aille dans les villages, pour s’acheter des vivres.
తతః పరం సన్ధ్యాయాం శిష్యాస్తదన్తికమాగత్య కథయాఞ్చక్రుః, ఇదం నిర్జనస్థానం వేలాప్యవసన్నా; తస్మాత్ మనుజాన్ స్వస్వగ్రామం గన్తుం స్వార్థం భక్ష్యాణి క్రేతుఞ్చ భవాన్ తాన్ విసృజతు|
16 Jésus leur répondit: Ils n’ont pas besoin de s’en aller; donnez-leur vous-mêmes à manger.
కిన్తు యీశుస్తానవాదీత్, తేషాం గమనే ప్రయోజనం నాస్తి, యూయమేవ తాన్ భోజయత|
17 Mais ils lui dirent: Nous n’avons ici que cinq pains et deux poissons.
తదా తే ప్రత్యవదన్, అస్మాకమత్ర పూపపఞ్చకం మీనద్వయఞ్చాస్తే|
18 Et il dit: Apportez-les-moi.
తదానీం తేనోక్తం తాని మదన్తికమానయత|
19 Il fit asseoir la foule sur l’herbe, prit les cinq pains et les deux poissons, et, levant les yeux vers le ciel, il rendit grâces. Puis, il rompit les pains et les donna aux disciples, qui les distribuèrent à la foule.
అనన్తరం స మనుజాన్ యవసోపర్య్యుపవేష్టుమ్ ఆజ్ఞాపయామాస; అపర తత్ పూపపఞ్చకం మీనద్వయఞ్చ గృహ్లన్ స్వర్గం ప్రతి నిరీక్ష్యేశ్వరీయగుణాన్ అనూద్య భంక్త్వా శిష్యేభ్యో దత్తవాన్, శిష్యాశ్చ లోకేభ్యో దదుః|
20 Tous mangèrent et furent rassasiés, et l’on emporta douze paniers pleins des morceaux qui restaient.
తతః సర్వ్వే భుక్త్వా పరితృప్తవన్తః, తతస్తదవశిష్టభక్ష్యైః పూర్ణాన్ ద్వాదశడలకాన్ గృహీతవన్తః|
21 Ceux qui avaient mangé étaient environ cinq mille hommes, sans les femmes et les enfants.
తే భోక్తారః స్త్రీర్బాలకాంశ్చ విహాయ ప్రాయేణ పఞ్చ సహస్రాణి పుమాంస ఆసన్|
22 Aussitôt après, il obligea les disciples à monter dans la barque et à passer avant lui de l’autre côté, pendant qu’il renverrait la foule.
తదనన్తరం యీశు ర్లోకానాం విసర్జనకాలే శిష్యాన్ తరణిమారోఢుం స్వాగ్రే పారం యాతుఞ్చ గాఢమాదిష్టవాన్|
23 Quand il l’eut renvoyée, il monta sur la montagne, pour prier à l’écart; et, comme le soir était venu, il était là seul.
తతో లోకేషు విసృష్టేషు స వివిక్తే ప్రార్థయితుం గిరిమేకం గత్వా సన్ధ్యాం యావత్ తత్రైకాకీ స్థితవాన్|
24 La barque, déjà au milieu de la mer, était battue par les flots; car le vent était contraire.
కిన్తు తదానీం సమ్ముఖవాతత్వాత్ సరిత్పతే ర్మధ్యే తరఙ్గైస్తరణిర్దోలాయమానాభవత్|
25 A la quatrième veille de la nuit, Jésus alla vers eux, marchant sur la mer.
తదా స యామిన్యాశ్చతుర్థప్రహరే పద్భ్యాం వ్రజన్ తేషామన్తికం గతవాన్|
26 Quand les disciples le virent marcher sur la mer, ils furent troublés, et dirent: C’est un fantôme! Et, dans leur frayeur, ils poussèrent des cris.
కిన్తు శిష్యాస్తం సాగరోపరి వ్రజన్తం విలోక్య సముద్విగ్నా జగదుః, ఏష భూత ఇతి శఙ్కమానా ఉచ్చైః శబ్దాయాఞ్చక్రిరే చ|
27 Jésus leur dit aussitôt: Rassurez-vous, c’est moi; n’ayez pas peur!
తదైవ యీశుస్తానవదత్, సుస్థిరా భవత, మా భైష్ట, ఏషోఽహమ్|
28 Pierre lui répondit: Seigneur, si c’est toi, ordonne que j’aille vers toi sur les eaux.
తతః పితర ఇత్యుక్తవాన్, హే ప్రభో, యది భవానేవ, తర్హి మాం భవత్సమీపం యాతుమాజ్ఞాపయతు|
29 Et il dit: Viens! Pierre sortit de la barque, et marcha sur les eaux, pour aller vers Jésus.
తతః తేనాదిష్టః పితరస్తరణితోఽవరుహ్య యీశేరన్తికం ప్రాప్తుం తోయోపరి వవ్రాజ|
30 Mais, voyant que le vent était fort, il eut peur; et, comme il commençait à enfoncer, il s’écria: Seigneur, sauve-moi!
కిన్తు ప్రచణ్డం పవనం విలోక్య భయాత్ తోయే మంక్తుమ్ ఆరేభే, తస్మాద్ ఉచ్చైః శబ్దాయమానః కథితవాన్, హే ప్రభో, మామవతు|
31 Aussitôt Jésus étendit la main, le saisit, et lui dit: Homme de peu de foi, pourquoi as-tu douté?
యీశుస్తత్క్షణాత్ కరం ప్రసార్య్య తం ధరన్ ఉక్తవాన్, హ స్తోకప్రత్యయిన్ త్వం కుతః సమశేథాః?
32 Et ils montèrent dans la barque, et le vent cessa.
అనన్తరం తయోస్తరణిమారూఢయోః పవనో నివవృతే|
33 Ceux qui étaient dans la barque vinrent se prosterner devant Jésus, et dirent: Tu es véritablement le Fils de Dieu.
తదానీం యే తరణ్యామాసన్, త ఆగత్య తం ప్రణభ్య కథితవన్తః, యథార్థస్త్వమేవేశ్వరసుతః|
34 Après avoir traversé la mer, ils vinrent dans le pays de Génésareth.
అనన్తరం పారం ప్రాప్య తే గినేషరన్నామకం నగరముపతస్థుః,
35 Les gens de ce lieu, ayant reconnu Jésus, envoyèrent des messagers dans tous les environs, et on lui amena tous les malades.
తదా తత్రత్యా జనా యీశుం పరిచీయ తద్దేశ్స్య చతుర్దిశో వార్త్తాం ప్రహిత్య యత్ర యావన్తః పీడితా ఆసన్, తావతఏవ తదన్తికమానయామాసుః|
36 Ils le prièrent de leur permettre seulement de toucher le bord de son vêtement. Et tous ceux qui le touchèrent furent guéris.
అపరం తదీయవసనస్య గ్రన్థిమాత్రం స్ప్రష్టుం వినీయ యావన్తో జనాస్తత్ స్పర్శం చక్రిరే, తే సర్వ్వఏవ నిరామయా బభూవుః|
