Marc 5
1 Ils arrivèrent à l’autre bord de la mer, dans le pays des Gadaréniens.
അഥ തൂ സിന്ധുപാരം ഗത്വാ ഗിദേരീയപ്രദേശ ഉപതസ്ഥുഃ|
2 Aussitôt que Jésus fut hors de la barque, il vint au-devant de lui un homme, sortant des sépulcres, et possédé d’un esprit impur.
നൗകാതോ നിർഗതമാത്രാദ് അപവിത്രഭൂതഗ്രസ്ത ഏകഃ ശ്മശാനാദേത്യ തം സാക്ഷാച് ചകാര|
3 Cet homme avait sa demeure dans les sépulcres, et personne ne pouvait plus le lier, même avec une chaîne.
സ ശ്മശാനേഽവാത്സീത് കോപി തം ശൃങ്ഖലേന ബദ്വ്വാ സ്ഥാപയിതും നാശക്നോത്|
4 Car souvent il avait eu les fers aux pieds et avait été lié de chaînes, mais il avait rompu les chaînes et brisé les fers, et personne n’avait la force de le dompter.
ജനൈർവാരം നിഗഡൈഃ ശൃങ്ഖലൈശ്ച സ ബദ്ധോപി ശൃങ്ഖലാന്യാകൃഷ്യ മോചിതവാൻ നിഗഡാനി ച ഭംക്ത്വാ ഖണ്ഡം ഖണ്ഡം കൃതവാൻ കോപി തം വശീകർത്തും ന ശശക|
5 Il était sans cesse, nuit et jour, dans les sépulcres et sur les montagnes, criant, et se meurtrissant avec des pierres.
ദിവാനിശം സദാ പർവ്വതം ശ്മശാനഞ്ച ഭ്രമിത്വാ ചീത്ശബ്ദം കൃതവാൻ ഗ്രാവഭിശ്ച സ്വയം സ്വം കൃതവാൻ|
6 Ayant vu Jésus de loin, il accourut, se prosterna devant lui,
സ യീശും ദൂരാത് പശ്യന്നേവ ധാവൻ തം പ്രണനാമ ഉചൈരുവംശ്ചോവാച,
7 et s’écria d’une voix forte: Qu’y a-t-il entre moi et toi, Jésus, Fils du Dieu Très-Haut? Je t’en conjure au nom de Dieu, ne me tourmente pas.
ഹേ സർവ്വോപരിസ്ഥേശ്വരപുത്ര യീശോ ഭവതാ സഹ മേ കഃ സമ്ബന്ധഃ? അഹം ത്വാമീശ്വരേണ ശാപയേ മാം മാ യാതയ|
8 Car Jésus lui disait: Sors de cet homme, esprit impur!
യതോ യീശുസ്തം കഥിതവാൻ രേ അപവിത്രഭൂത, അസ്മാന്നരാദ് ബഹിർനിർഗച്ഛ|
9 Et, il lui demanda: Quel est ton nom? Légion est mon nom, lui répondit-il, car nous sommes plusieurs.
അഥ സ തം പൃഷ്ടവാൻ കിന്തേ നാമ? തേന പ്രത്യുക്തം വയമനേകേ ഽസ്മസ്തതോഽസ്മന്നാമ ബാഹിനീ|
10 Et il le priait instamment de ne pas les envoyer hors du pays.
തതോസ്മാൻ ദേശാന്ന പ്രേഷയേതി തേ തം പ്രാർഥയന്ത|
11 Il y avait là, vers la montagne, un grand troupeau de pourceaux qui paissaient.
തദാനീം പർവ്വതം നികഷാ ബൃഹൻ വരാഹവ്രജശ്ചരന്നാസീത്|
12 Et les démons le prièrent, disant: Envoie-nous dans ces pourceaux, afin que nous entrions en eux.
തസ്മാദ് ഭൂതാ വിനയേന ജഗദുഃ, അമും വരാഹവ്രജമ് ആശ്രയിതുമ് അസ്മാൻ പ്രഹിണു|
13 Il le leur permit. Et les esprits impurs sortirent, entrèrent dans les pourceaux, et le troupeau se précipita des pentes escarpées dans la mer: il y en avait environ deux mille, et ils se noyèrent dans la mer.
യീശുനാനുജ്ഞാതാസ്തേഽപവിത്രഭൂതാ ബഹിർനിര്യായ വരാഹവ്രജം പ്രാവിശൻ തതഃ സർവ്വേ വരാഹാ വസ്തുതസ്തു പ്രായോദ്വിസഹസ്രസംങ്ഖ്യകാഃ കടകേന മഹാജവാദ് ധാവന്തഃ സിന്ധൗ പ്രാണാൻ ജഹുഃ|
14 Ceux qui les faisaient paître s’enfuirent, et répandirent la nouvelle dans la ville et dans les campagnes. Les gens allèrent voir ce qui était arrivé.
തസ്മാദ് വരാഹപാലകാഃ പലായമാനാഃ പുരേ ഗ്രാമേ ച തദ്വാർത്തം കഥയാഞ്ചക്രുഃ| തദാ ലോകാ ഘടിതം തത്കാര്യ്യം ദ്രഷ്ടും ബഹിർജഗ്മുഃ
15 Ils vinrent auprès de Jésus, et ils virent le démoniaque, celui qui avait eu la légion, assis, vêtu, et dans son bon sens; et ils furent saisis de frayeur.
യീശോഃ സന്നിധിം ഗത്വാ തം ഭൂതഗ്രസ്തമ് അർഥാദ് ബാഹിനീഭൂതഗ്രസ്തം നരം സവസ്ത്രം സചേതനം സമുപവിഷ്ടഞ്ച ദൃഷ്ട്വാ ബിഭ്യുഃ|
16 Ceux qui avaient vu ce qui s’était passé leur racontèrent ce qui était arrivé au démoniaque et aux pourceaux.
തതോ ദൃഷ്ടതത്കാര്യ്യലോകാസ്തസ്യ ഭൂതഗ്രസ്തനരസ്യ വരാഹവ്രജസ്യാപി താം ധടനാം വർണയാമാസുഃ|
17 Alors ils se mirent à supplier Jésus de quitter leur territoire.
തതസ്തേ സ്വസീമാതോ ബഹിർഗന്തും യീശും വിനേതുമാരേഭിരേ|
18 Comme il montait dans la barque, celui qui avait été démoniaque lui demanda la permission de rester avec lui.
അഥ തസ്യ നൗകാരോഹണകാലേ സ ഭൂതമുക്തോ നാ യീശുനാ സഹ സ്ഥാതും പ്രാർഥയതേ;
19 Jésus ne le lui permit pas, mais il lui dit: Va dans ta maison, vers les tiens, et raconte-leur tout ce que le Seigneur t’a fait, et comment il a eu pitié de toi.
കിന്തു സ തമനനുമത്യ കഥിതവാൻ ത്വം നിജാത്മീയാനാം സമീപം ഗൃഹഞ്ച ഗച്ഛ പ്രഭുസ്ത്വയി കൃപാം കൃത്വാ യാനി കർമ്മാണി കൃതവാൻ താനി താൻ ജ്ഞാപയ|
20 Il s’en alla, et se mit à publier dans la Décapole tout ce que Jésus avait fait pour lui. Et tous furent dans l’étonnement.
അതഃ സ പ്രസ്ഥായ യീശുനാ കൃതം തത്സർവ്വാശ്ചര്യ്യം കർമ്മ ദികാപലിദേശേ പ്രചാരയിതും പ്രാരബ്ധവാൻ തതഃ സർവ്വേ ലോകാ ആശ്ചര്യ്യം മേനിരേ|
21 Jésus dans la barque regagna l’autre rive, où une grande foule s’assembla près de lui. Il était au bord de la mer.
അനന്തരം യീശൗ നാവാ പുനരന്യപാര ഉത്തീർണേ സിന്ധുതടേ ച തിഷ്ഠതി സതി തത്സമീപേ ബഹുലോകാനാം സമാഗമോഽഭൂത്|
22 Alors vint un des chefs de la synagogue, nommé Jaïrus, qui, l’ayant aperçu, se jeta à ses pieds,
അപരം യായീർ നാമ്നാ കശ്ചിദ് ഭജനഗൃഹസ്യാധിപ ആഗത്യ തം ദൃഷ്ട്വൈവ ചരണയോഃ പതിത്വാ ബഹു നിവേദ്യ കഥിതവാൻ;
23 et lui adressa cette instante prière: Ma petite fille est à l’extrémité, viens, impose-lui les mains, afin qu’elle soit sauvée et qu’elle vive.
മമ കന്യാ മൃതപ്രായാഭൂദ് അതോ ഭവാനേത്യ തദാരോഗ്യായ തസ്യാ ഗാത്രേ ഹസ്തമ് അർപയതു തേനൈവ സാ ജീവിഷ്യതി|
24 Jésus s’en alla avec lui. Et une grande foule le suivait et le pressait.
തദാ യീശുസ്തേന സഹ ചലിതഃ കിന്തു തത്പശ്ചാദ് ബഹുലോകാശ്ചലിത്വാ താദ്ഗാത്രേ പതിതാഃ|
25 Or, il y avait une femme atteinte d’une perte de sang depuis douze ans.
അഥ ദ്വാദശവർഷാണി പ്രദരരോഗേണ
26 Elle avait beaucoup souffert entre les mains de plusieurs médecins, elle avait dépensé tout ce qu’elle possédait, et elle n’avait éprouvé aucun soulagement, mais était allée plutôt en empirant.
ശീർണാ ചികിത്സകാനാം നാനാചികിത്സാഭിശ്ച ദുഃഖം ഭുക്തവതീ ച സർവ്വസ്വം വ്യയിത്വാപി നാരോഗ്യം പ്രാപ്താ ച പുനരപി പീഡിതാസീച്ച
27 Ayant entendu parler de Jésus, elle vint dans la foule par derrière, et toucha son vêtement.
യാ സ്ത്രീ സാ യീശോ ർവാർത്താം പ്രാപ്യ മനസാകഥയത് യദ്യഹം തസ്യ വസ്ത്രമാത്ര സ്പ്രഷ്ടും ലഭേയം തദാ രോഗഹീനാ ഭവിഷ്യാമി|
28 Car elle disait: Si je puis seulement toucher ses vêtements, je serai guérie.
അതോഹേതോഃ സാ ലോകാരണ്യമധ്യേ തത്പശ്ചാദാഗത്യ തസ്യ വസ്ത്രം പസ്പർശ|
29 Au même instant la perte de sang s’arrêta, et elle sentit dans son corps qu’elle était guérie de son mal.
തേനൈവ തത്ക്ഷണം തസ്യാ രക്തസ്രോതഃ ശുഷ്കം സ്വയം തസ്മാദ് രോഗാന്മുക്താ ഇത്യപി ദേഹേഽനുഭൂതാ|
30 Jésus connut aussitôt en lui-même qu’une force était sortie de lui; et, se retournant au milieu de la foule, il dit: Qui a touché mes vêtements?
അഥ സ്വസ്മാത് ശക്തി ർനിർഗതാ യീശുരേതന്മനസാ ജ്ഞാത്വാ ലോകനിവഹം പ്രതി മുഖം വ്യാവൃത്യ പൃഷ്ടവാൻ കേന മദ്വസ്ത്രം സ്പൃഷ്ടം?
31 Ses disciples lui dirent: Tu vois la foule qui te presse, et tu dis: Qui m’a touché?
തതസ്തസ്യ ശിഷ്യാ ഊചുഃ ഭവതോ വപുഷി ലോകാഃ സംഘർഷന്തി തദ് ദൃഷ്ട്വാ കേന മദ്വസ്ത്രം സ്പൃഷ്ടമിതി കുതഃ കഥയതി?
32 Et il regardait autour de lui, pour voir celle qui avait fait cela.
കിന്തു കേന തത് കർമ്മ കൃതം തദ് ദ്രഷ്ടും യീശുശ്ചതുർദിശോ ദൃഷ്ടവാൻ|
33 La femme, effrayée et tremblante, sachant ce qui s’était passé en elle, vint se jeter à ses pieds, et lui dit toute la vérité.
തതഃ സാ സ്ത്രീ ഭീതാ കമ്പിതാ ച സതീ സ്വസ്യാ രുക്പ്രതിക്രിയാ ജാതേതി ജ്ഞാത്വാഗത്യ തത്സമ്മുഖേ പതിത്വാ സർവ്വവൃത്താന്തം സത്യം തസ്മൈ കഥയാമാസ|
34 Mais Jésus lui dit: Ma fille, ta foi t’a sauvée; va en paix, et sois guérie de ton mal.
തദാനീം യീശുസ്താം ഗദിതവാൻ, ഹേ കന്യേ തവ പ്രതീതിസ്ത്വാമ് അരോഗാമകരോത് ത്വം ക്ഷേമേണ വ്രജ സ്വരോഗാന്മുക്താ ച തിഷ്ഠ|
35 Comme il parlait encore, survinrent de chez le chef de la synagogue des gens qui dirent: Ta fille est morte; pourquoi importuner davantage le maître?
ഇതിവാക്യവദനകാലേ ഭജനഗൃഹാധിപസ്യ നിവേശനാൽ ലോകാ ഏത്യാധിപം ബഭാഷിരേ തവ കന്യാ മൃതാ തസ്മാദ് ഗുരും പുനഃ കുതഃ ക്ലിശ്നാസി?
36 Mais Jésus, sans tenir compte de ces paroles, dit au chef de la synagogue: Ne crains pas, crois seulement.
കിന്തു യീശുസ്തദ് വാക്യം ശ്രുത്വൈവ ഭജനഗൃഹാധിപം ഗദിതവാൻ മാ ഭൈഷീഃ കേവലം വിശ്വാസിഹി|
37 Et il ne permit à personne de l’accompagner, si ce n’est à Pierre, à Jacques, et à Jean, frère de Jacques.
അഥ പിതരോ യാകൂബ് തദ്ഭ്രാതാ യോഹൻ ച ഏതാൻ വിനാ കമപി സ്വപശ്ചാദ് യാതും നാന്വമന്യത|
38 Ils arrivèrent à la maison du chef de la synagogue, où Jésus vit une foule bruyante et des gens qui pleuraient et poussaient de grands cris.
തസ്യ ഭജനഗൃഹാധിപസ്യ നിവേശനസമീപമ് ആഗത്യ കലഹം ബഹുരോദനം വിലാപഞ്ച കുർവ്വതോ ലോകാൻ ദദർശ|
39 Il entra, et leur dit: Pourquoi faites-vous du bruit, et pourquoi pleurez-vous? L’enfant n’est pas morte, mais elle dort.
തസ്മാൻ നിവേശനം പ്രവിശ്യ പ്രോക്തവാൻ യൂയം കുത ഇത്ഥം കലഹം രോദനഞ്ച കുരുഥ? കന്യാ ന മൃതാ നിദ്രാതി|
40 Et ils se moquaient de lui. Alors, ayant fait sortir tout le monde, il prit avec lui le père et la mère de l’enfant, et ceux qui l’avaient accompagné, et il entra là où était l’enfant.
തസ്മാത്തേ തമുപജഹസുഃ കിന്തു യീശുഃ സർവ്വാന ബഹിഷ്കൃത്യ കന്യായാഃ പിതരൗ സ്വസങ്ഗിനശ്ച ഗൃഹീത്വാ യത്ര കന്യാസീത് തത് സ്ഥാനം പ്രവിഷ്ടവാൻ|
41 Il la saisit par la main, et lui dit: Talitha koumi, ce qui signifie: Jeune fille, lève-toi, je te le dis.
അഥ സ തസ്യാഃ കന്യായാ ഹസ്തൗ ധൃത്വാ താം ബഭാഷേ ടാലീഥാ കൂമീ, അർഥതോ ഹേ കന്യേ ത്വമുത്തിഷ്ഠ ഇത്യാജ്ഞാപയാമി|
42 Aussitôt la jeune fille se leva, et se mit à marcher; car elle avait douze ans. Et ils furent dans un grand étonnement.
തുനൈവ തത്ക്ഷണം സാ ദ്വാദശവർഷവയസ്കാ കന്യാ പോത്ഥായ ചലിതുമാരേഭേ, ഇതഃ സർവ്വേ മഹാവിസ്മയം ഗതാഃ|
43 Jésus leur adressa de fortes recommandations, pour que personne ne sût la chose; et il dit qu’on donnât à manger à la jeune fille.
തത ഏതസ്യൈ കിഞ്ചിത് ഖാദ്യം ദത്തേതി കഥയിത്വാ ഏതത്കർമ്മ കമപി ന ജ്ഞാപയതേതി ദൃഢമാദിഷ്ടവാൻ|
