Lamentations 5

1 Souviens-toi, Éternel, de ce qui nous est arrivé! Regarde, vois notre opprobre!

۱ ای یهوه آنچه بر ما واقع شد به یاد آور وملاحظه فرموده، عار ما را ببین.

2 Notre héritage a passé à des étrangers, Nos maisons à des inconnus.

۲ میراث ما از آن غریبان و خانه های ما از آن اجنبیان گردیده است.

3 Nous sommes orphelins, sans père; Nos mères sont comme des veuves.

۳ ما یتیم و بی‌پدر شده‌ایم و مادران ما مثل بیوه‌ها گردیده‌اند.

4 Nous buvons notre eau à prix d’argent, Nous payons notre bois.

۴ آب خود را به نقره می‌نوشیم و هیزم ما به مافروخته می‌شود.

5 Nous sommes poursuivis, le joug sur le cou; Nous sommes épuisés, nous n’avons point de repos.

۵ تعاقب کنندگان ما به گردن ما رسیده‌اند وخسته شده، راحت نداریم.

6 Nous avons tendu la main vers l’Égypte, vers l’Assyrie, Pour nous rassasier de pain.

۶ با اهل مصر و آشور دست دادیم تا از نان سیرشویم.

7 Nos pères ont péché, ils ne sont plus, Et c’est nous qui portons la peine de leurs iniquités.

۷ پدران ما گناه ورزیده، نابود شده‌اند و مامتحمل عصیان ایشان گردیده‌ایم.

8 Des esclaves dominent sur nous, Et personne ne nous délivre de leurs mains.

۸ غلامان بر ما حکمرانی می‌کنند و کسی نیست که از دست ایشان رهایی دهد.

9 Nous cherchons notre pain au péril de notre vie, Devant l’épée du désert.

۹ از ترس شمشیر اهل بیابان، نان خود را بخطرجان خویش می‌یابیم.

10 Notre peau est brûlante comme un four, Par l’ardeur de la faim.

۱۰ پوست ما به‌سبب سموم قحط مثل تنورسوخته شده است.

11 Ils ont déshonoré les femmes dans Sion, Les vierges dans les villes de Juda.

۱۱ زنان را در صهیون بی‌عصمت کردند ودوشیزگان را در شهرهای یهودا.

12 Des chefs ont été pendus par leurs mains; La personne des vieillards n’a pas été respectée.

۱۲ سروران از دست ایشان به دار کشیده شده و به مشایخ اعتنا ننمودند.

13 Les jeunes hommes ont porté la meule, Les enfants chancelaient sous des fardeaux de bois.

۱۳ جوانان سنگهای آسیا را برمی دارند وکودکان زیر بار هیزم می‌افتند.

14 Les vieillards ne vont plus à la porte, Les jeunes hommes ont cessé leurs chants.

۱۴ مشایخ از دروازه‌ها نابود شدند و جوانان ازنغمه سرایی خویش.

15 La joie a disparu de nos cœurs, Le deuil a remplacé nos danses.

۱۵ شادی دل ما نیست شد و رقص ما به ماتم مبدل گردید.

16 La couronne de notre tête est tombée! Malheur à nous, parce que nous avons péché!

۱۶ تاج از سر ما افتاد، وای بر ما زیرا که گناه کردیم.

17 Si notre cœur est souffrant, Si nos yeux sont obscurcis,

۱۷ از این جهت دل ما بیتاب شده است و به‌سبب این چیزها چشمان ما تار گردیده است.

18 C’est que la montagne de Sion est ravagée, C’est que les renards s’y promènent.

۱۸ یعنی به‌خاطر کوه صهیون که ویران شد وروباهان در آن گردش می‌کنند.

19 Toi, l’Éternel, tu règnes à jamais; Ton trône subsiste de génération en génération.

۱۹ اما تو‌ای یهوه تا ابدالاباد جلوس می‌فرمایی و کرسی تو تا جمیع دهرها خواهدبود.

20 Pourquoi nous oublierais-tu pour toujours, Nous abandonnerais-tu pour de longues années?

۲۰ پس برای چه ما را تا به ابد فراموش کرده وما را مدت مدیدی ترک نموده‌ای.

21 Fais-nous revenir vers toi, ô Éternel, et nous reviendrons! Donne-nous encore des jours comme ceux d’autrefois!

۲۱ ‌ای یهوه ما را بسوی خود برگردان وبازگشت خواهیم کرد و ایام ما را مثل زمان سلف تازه کن.

22 Nous aurais-tu entièrement rejetés, Et t’irriterais-tu contre nous jusqu’à l’excès?

۲۲ و الا ما را بالکل رد نموده‌ای و بر مابی نهایت غضبناک شده‌ای.