Lamentations 3
1 Je suis l’homme qui a vu la misère Sous la verge de sa fureur.
(Аләф) Мән униң ғәзәп тайиғини йәп җәбир-зулум көргән адәмдурмән.
2 Il m’a conduit, mené dans les ténèbres, Et non dans la lumière.
Мени У һайдивәтти, Нурға әмәс, бәлки қараңғулуққа маңдурди;
3 Contre moi il tourne et retourne sa main Tout le jour.
Бәрһәқ, У күн бойи қолини маңа қайта-қайта һуҗум қилдурди;
4 Il a fait dépérir ma chair et ma peau, Il a brisé mes os.
(Бәт) Әтлиримни вә терилиримни қақшал қиливәтти, Сүйәклиримни сундурувәтти.
5 Il a bâti autour de moi, Il m’a environné de poison et de douleur.
У маңа муһасирә қурди, Өт сүйи вә җапа билән мени қапсивалди.
6 Il me fait habiter dans les ténèbres, Comme ceux qui sont morts dès longtemps.
У мени өлгили узун болғанлардәк қап қараңғу җайларда турушқа мәҗбур қилди.
7 Il m’a entouré d’un mur, pour que je ne sorte pas; Il m’a donné de pesantes chaînes.
(Гимәл) У мени чиқалмайдиған қилип читлап қоршивалди; Зәнҗиримни еғир қилди.
8 J’ai beau crier et implorer du secours, Il ne laisse pas accès à ma prière.
Мән вақирап нида қилсамму, У дуайимни һеч иштимиди.
9 Il a fermé mon chemin avec des pierres de taille, Il a détruit mes sentiers.
У йоллиримни җипсилашқан таш там билән тосувалди, Чиғир йоллиримни әгир-тоқай қиливәтти.
10 Il a été pour moi un ours en embuscade, Un lion dans un lieu caché.
(Даләт) У маңа пайлап ятқан ейиқтәк, Пистирмида ятқан ширдәктур.
11 Il a détourné mes voies, il m’a déchiré, Il m’a jeté dans la désolation.
Мени йоллиримдин бурап тетма-титма қилди; Мени түгәштүрди.
12 Il a tendu son arc, et il m’a placé Comme un but pour sa flèche.
У оқясини керип, Мени оқиниң қариси қилди.
13 Il a fait entrer dans mes reins Les traits de son carquois.
(Хе) Оқденидики оқларни бөрәклиримгә санҗитқузди.
14 Je suis pour tout mon peuple un objet de raillerie, Chaque jour l’objet de leurs chansons.
Мән өз хәлқимгә рәсва объекти, Күн бойи уларниң мәсқирә нахшисиниң нишани болдум.
15 Il m’a rassasié d’amertume, Il m’a enivré d’absinthe.
У маңа зәрдабни тойғичә жутқузуп, Кәкрә сүйини тойғичә ичкүзди.
16 Il a brisé mes dents avec des cailloux, Il m’a couvert de cendre.
(Вав) У чишлиримни шеғил ташлар билән чеқивәтти, Мени күлләрдә түгүлдүрди;
17 Tu m’as enlevé la paix; Je ne connais plus le bonheur.
Җеним тинич-хатирҗәмликтин жирақлаштурулди; Арамбәхшниң немә екәнлигини унтуп кәттим.
18 Et j’ai dit: Ma force est perdue, Je n’ai plus d’espérance en l’Éternel!
Мән: «Дәрманим қалмиди, Пәрвәрдигардин үмүтүм қалмиди» — дедим.
19 Quand je pense à ma détresse et à ma misère, A l’absinthe et au poison;
(Заин) Мениң хар қилинғанлиримни, сәргәдан болғанлиримни, Әмән вә өт сүйини [йәп-ичкинимни] есиңгә кәлтүргәйсән!
20 Quand mon âme s’en souvient, Elle est abattue au-dedans de moi.
Җеним буларни һәрдайим әсләватиду, Йәргә кирип кәткидәк болмақта.
21 Voici ce que je veux repasser en mon cœur, Ce qui me donnera de l’espérance.
Лекин шуни көңлүмгә кәлтүрүп әсләймәнки, Шуниң билән үмүт қайтидин яниду, —
22 Les bontés de l’Éternel ne sont pas épuisées, Ses compassions ne sont pas à leur terme;
(Хәт) Мана, Пәрвәрдигарниң өзгәрмәс меһриванлиқлири! Шуңа биз түгәшмидуқ; Чүнки Униң рәһимдиллиқлириниң айиғи йоқтур;
23 Elles se renouvellent chaque matin. Oh! Que ta fidélité est grande!
Улар һәр сәһәрдә йеңилиниду; Сениң һәқиқәт-садиқлиғиң толиму молдур!
24 L’Éternel est mon partage, dit mon âme; C’est pourquoi je veux espérer en lui.
Өз-өзүмгә: «Пәрвәрдигар мениң несивәмдур; Шуңа мән Униңға үмүт бағлаймән» — дәймән.
25 L’Éternel a de la bonté pour qui espère en lui, Pour l’âme qui le cherche.
(Тәт) Пәрвәрдигар Өзини күткәнләргә, Өзини издигән җан егисигә меһривандур;
26 Il est bon d’attendre en silence Le secours de l’Éternel.
Пәрвәрдигарниң ниҗатини күтүш, Уни сүкүт ичидә күтүш яхшидур.
27 Il est bon pour l’homme De porter le joug dans sa jeunesse.
Адәмниң яш вақтида боюнтуруқни көтириши яхшидур.
28 Il se tiendra solitaire et silencieux, Parce que l’Éternel le lui impose;
(Йод) У йеганә болуп сүкүт қилип олтарсун; Чүнки Рәб буни униңға жүклиди.
29 Il mettra sa bouche dans la poussière, Sans perdre toute espérance;
Йүзини топа-тупраққа тәккүзсун, — Еһтимал, үмүт болуп қалар?
30 Il présentera la joue à celui qui le frappe, Il se rassasiera d’opprobres.
Мәңзини урғучиға тутуп бәрсун; Тил-аһанәтләрни тойғичә ишитсун!
31 Car le Seigneur Ne rejette pas à toujours.
(Каф) Чүнки Рәб әбәдил-әбәд инсандин ваз кәчмәйду;
32 Mais, lorsqu’il afflige, Il a compassion selon sa grande miséricorde;
Азар бәргән болсиму, Өзгәрмәс меһриванлиқлириниң моллуғи билән ичини ағритиду;
33 Car ce n’est pas volontiers qu’il humilie Et qu’il afflige les enfants des hommes.
Чүнки У инсан балилирини хар қилишни яки азаплашни халиған әмәстур.
34 Quand on foule aux pieds Tous les captifs du pays,
(Ламәд) Йәр йүзидики барлиқ әсирләрни аяқ астида янҗишқа,
35 Quand on viole la justice humaine A la face du Très-Haut,
Һәммидин Алий Болғучиниң алдида адәмни өз һәққидин мәһрум қилишқа,
36 Quand on fait tort à autrui dans sa cause, Le Seigneur ne le voit-il pas?
Инсанға өз дәвасида увал қилишқа, — Рәб буларниң һәммисигә гувачи әмәсму?
37 Qui dira qu’une chose arrive, Sans que le Seigneur l’ait ordonnée?
(Мәм) Рәб уни буйрумиған болса, Ким дегинини әмәлгә ашуралисун?
38 N’est-ce pas de la volonté du Très-Haut que viennent Les maux et les biens?
Күлпәтләр болсун, бәхит-саадәт болсун, һәммиси Һәммидин Алий Болғучиниң ағзидин кәлгән әмәсму?
39 Pourquoi l’homme vivant se plaindrait-il? Que chacun se plaigne de ses propres péchés.
Әнди тирик бир инсан немә дәп ағриниду, Адәм балиси гуналириниң җазасидин немә дәп вайсайду?
40 Recherchons nos voies et sondons, Et retournons à l’Éternel;
(Нун) Йоллиримизни тәкшүрүп синап биләйли, Пәрвәрдигарниң йениға йәнә қайтайли;
41 Élevons nos cœurs et nos mains Vers Dieu qui est au ciel:
Қоллиримизни көңлимиз билән биллә әрштики Тәңригә көтирәйли!
42 Nous avons péché, nous avons été rebelles! Tu n’as point pardonné!
Биз итаәтсизлик қилип сәндин йүз өридуқ; Сән кәчүрүм қилмидиң.
43 Tu t’es caché dans ta colère, et tu nous as poursuivis; Tu as tué sans miséricorde;
(Самәқ) Сән өзүңни ғәзәп билән қаплап, бизни қоғлидиң; Сән өлтүрдүң, һеч рәһим қилмидиң.
44 Tu t’es enveloppé d’un nuage, Pour fermer accès à la prière.
Сән Өзүңни булут билән қаплиғансәнки, Дуа-тилавәт униңдин һеч өтәлмәс.
45 Tu nous as rendus un objet de mépris et de dédain Au milieu des peuples.
Сән бизни хәлиқләр арисида дашқал вә ниҗасәт қилдиң.
46 Ils ouvrent la bouche contre nous, Tous ceux qui sont nos ennemis.
(Пе) Барлиқ дүшмәнлиримиз бизгә қарап ағзини йоған ечип [мазақ қилди];
47 Notre partage a été la terreur et la fosse, Le ravage et la ruine.
Үстимизгә чүшти алақзадилик вә ора-қапқан, Вәйранчилиқ һәм һалакәт.
48 Des torrents d’eau coulent de mes yeux, A cause de la ruine de la fille de mon peuple.
Хәлқимниң қизи набут болғини үчүн, Көзүмдин яшлар өстәң болуп ақмақта.
49 Mon œil fond en larmes, sans repos, Sans relâche,
(Айин) Көзүм яшларни үзүлмәй төкүватиду, Улар һеч тохталмайду,
50 Jusqu’à ce que l’Éternel regarde et voie Du haut des cieux;
Таки Пәрвәрдигар асманлардин төвәнгә нәзәр селип [һалимизға] қариғичә.
51 Mon œil me fait souffrir, A cause de toutes les filles de ma ville.
Мениң көзүм Роһумға азап йәткүзмәктә, Шәһиримниң барлиқ қизлириниң Һали түпәйлидин.
52 Ils m’ont donné la chasse comme à un oiseau, Ceux qui sont à tort mes ennemis.
(Тсадә) Маңа сәвәпсиз дүшмән болғанлар, Мени қуштәк һәдәп овлап кәлди.
53 Ils ont voulu anéantir ma vie dans une fosse, Et ils ont jeté des pierres sur moi.
Улар орида җенимни үзмәкчи болуп, Үстүмгә ташни чөриди.
54 Les eaux ont inondé ma tête; Je disais: Je suis perdu!
Сулар бешимдин тешип ақти; Мән: «Үзүп ташландим!» — дедим.
55 J’ai invoqué ton nom, ô Éternel, Du fond de la fosse.
(Коф) Һаңниң түвлиридин намиңни чақирип нида қилдим, и Пәрвәрдигар;
56 Tu as entendu ma voix: Ne ferme pas l’oreille à mes soupirs, à mes cris!
Сән авазимни аңлидиң; Қутулдурушқа нидайимға қулиқиңни юпурувалмиғин!
57 Au jour où je t’ai invoqué, tu t’es approché, Tu as dit: Ne crains pas!
Саңа нида қилған күнидә маңа йеқин кәлдиң, «Қорқма» — дедиң.
58 Seigneur, tu as défendu la cause de mon âme, Tu as racheté ma vie.
(Рәш) И рәб, җенимниң дәвасини өзүң соридиң; Сән маңа һәмҗәмәт болуп һаятимни қутқуздуң.
59 Éternel, tu as vu ce qu’on m’a fait souffrir: Rends-moi justice!
И Пәрвәрдигар, маңа болған уваллиқни көрдүңсән; Мән үчүн һөкүм чиқарғайсән;
60 Tu as vu toutes leurs vengeances, Tous leurs complots contre moi.
Сән уларниң маңа қилған барлиқ өчмәнликлирини, Барлиқ қәстлирини көрдуңсән.
61 Éternel, tu as entendu leurs outrages, Tous leurs complots contre moi,
(Шийн) И Пәрвәрдигар, уларниң аһанәтлирини, Мени барлиқ қәстлигәнлирини аңлидиңсән,
62 Les discours de mes adversaires, et les projets Qu’ils formaient chaque jour contre moi.
Маңа қарши турғанларниң шивирлашлирини, Уларниң күн бойи кәйнимдин кусур-кусур қилишқанлирини аңлидиңсән.
63 Regarde quand ils sont assis et quand ils se lèvent: Je suis l’objet de leurs chansons.
Олтарғанлирида, турғанлирида уларға қариғайсән! Мән уларниң [мәсқирә] нахшиси болдум.
64 Tu leur donneras un salaire, ô Éternel, Selon l’œuvre de leurs mains;
(Тав) Уларниң қоллири қилғанлири бойичә, и Пәрвәрдигар, бешиға җаза яндурғайсән;
65 Tu les livreras à l’endurcissement de leur cœur, A ta malédiction contre eux;
Уларниң көңүллирини каҗ қилғайсән! Бу сениң уларға чүшидиған ләнитиң болиду!
66 Tu les poursuivras dans ta colère, et tu les extermineras De dessous les cieux, ô Éternel!
Ғәзәп билән уларни қоғлиғайсән, Уларни Пәрвәрдигарниң асманлири астидин йоқатқайсән!
