Lamentations 3

1 Je suis l’homme qui a vu la misère Sous la verge de sa fureur.

Akulah orang yang melihat sengsara disebabkan cambuk murka-Nya.

2 Il m’a conduit, mené dans les ténèbres, Et non dans la lumière.

Ia menghalau dan membawa aku ke dalam kegelapan yang tidak ada terangnya.

3 Contre moi il tourne et retourne sa main Tout le jour.

Sesungguhnya, aku dipukul-Nya berulang-ulang dengan tangan-Nya sepanjang hari.

4 Il a fait dépérir ma chair et ma peau, Il a brisé mes os.

Ia menyusutkan dagingku dan kulitku, tulang-tulangku dipatahkan-Nya.

5 Il a bâti autour de moi, Il m’a environné de poison et de douleur.

Ia mendirikan tembok sekelilingku, mengelilingi aku dengan kesedihan dan kesusahan.

6 Il me fait habiter dans les ténèbres, Comme ceux qui sont morts dès longtemps.

Ia menempatkan aku di dalam gelap seperti orang yang sudah lama mati.

7 Il m’a entouré d’un mur, pour que je ne sorte pas; Il m’a donné de pesantes chaînes.

Ia menutup segala jalan ke luar bagiku, Ia mengikat aku dengan rantai yang berat.

8 J’ai beau crier et implorer du secours, Il ne laisse pas accès à ma prière.

Walaupun aku memanggil-manggil dan berteriak minta tolong, tak didengarkan-Nya doaku.

9 Il a fermé mon chemin avec des pierres de taille, Il a détruit mes sentiers.

Ia merintangi jalan-jalanku dengan batu pahat, dan menjadikannya tidak terlalui.

10 Il a été pour moi un ours en embuscade, Un lion dans un lieu caché.

Laksana beruang Ia menghadang aku, laksana singa dalam tempat persembunyian.

11 Il a détourné mes voies, il m’a déchiré, Il m’a jeté dans la désolation.

Ia membelokkan jalan-jalanku, merobek-robek aku dan membuat aku tertegun.

12 Il a tendu son arc, et il m’a placé Comme un but pour sa flèche.

Ia membidikkan panah-Nya, menjadikan aku sasaran anak panah.

13 Il a fait entrer dans mes reins Les traits de son carquois.

Ia menyusupkan ke dalam hatiku segala anak panah dari tabung-Nya.

14 Je suis pour tout mon peuple un objet de raillerie, Chaque jour l’objet de leurs chansons.

Aku menjadi tertawaan bagi segenap bangsaku, menjadi lagu ejekan mereka sepanjang hari.

15 Il m’a rassasié d’amertume, Il m’a enivré d’absinthe.

Ia mengenyangkan aku dengan kepahitan, memberi aku minum ipuh.

16 Il a brisé mes dents avec des cailloux, Il m’a couvert de cendre.

Ia meremukkan gigi-gigiku dengan memberi aku makan kerikil; Ia menekan aku ke dalam debu.

17 Tu m’as enlevé la paix; Je ne connais plus le bonheur.

Engkau menceraikan nyawaku dari kesejahteraan, aku lupa akan kebahagiaan.

18 Et j’ai dit: Ma force est perdue, Je n’ai plus d’espérance en l’Éternel!

Sangkaku: hilang lenyaplah kemasyhuranku dan harapanku kepada TUHAN.

19 Quand je pense à ma détresse et à ma misère, A l’absinthe et au poison;

"Ingatlah akan sengsaraku dan pengembaraanku, akan ipuh dan racun itu."

20 Quand mon âme s’en souvient, Elle est abattue au-dedans de moi.

Jiwaku selalu teringat akan hal itu dan tertekan dalam diriku.

21 Voici ce que je veux repasser en mon cœur, Ce qui me donnera de l’espérance.

Tetapi hal-hal inilah yang kuperhatikan, oleh sebab itu aku akan berharap:

22 Les bontés de l’Éternel ne sont pas épuisées, Ses compassions ne sont pas à leur terme;

Tak berkesudahan kasih setia TUHAN, tak habis-habisnya rahmat-Nya,

23 Elles se renouvellent chaque matin. Oh! Que ta fidélité est grande!

selalu baru tiap pagi; besar kesetiaan-Mu!

24 L’Éternel est mon partage, dit mon âme; C’est pourquoi je veux espérer en lui.

"TUHAN adalah bagianku," kata jiwaku, oleh sebab itu aku berharap kepada-Nya.

25 L’Éternel a de la bonté pour qui espère en lui, Pour l’âme qui le cherche.

TUHAN adalah baik bagi orang yang berharap kepada-Nya, bagi jiwa yang mencari Dia.

26 Il est bon d’attendre en silence Le secours de l’Éternel.

Adalah baik menanti dengan diam pertolongan TUHAN.

27 Il est bon pour l’homme De porter le joug dans sa jeunesse.

Adalah baik bagi seorang pria memikul kuk pada masa mudanya.

28 Il se tiendra solitaire et silencieux, Parce que l’Éternel le lui impose;

Biarlah ia duduk sendirian dan berdiam diri kalau TUHAN membebankannya.

29 Il mettra sa bouche dans la poussière, Sans perdre toute espérance;

Biarlah ia merebahkan diri dengan mukanya dalam debu, mungkin ada harapan.

30 Il présentera la joue à celui qui le frappe, Il se rassasiera d’opprobres.

Biarlah ia memberikan pipi kepada yang menamparnya, biarlah ia kenyang dengan cercaan.

31 Car le Seigneur Ne rejette pas à toujours.

Karena tidak untuk selama-lamanya Tuhan mengucilkan.

32 Mais, lorsqu’il afflige, Il a compassion selon sa grande miséricorde;

Karena walau Ia mendatangkan susah, Ia juga menyayangi menurut kebesaran kasih setia-Nya.

33 Car ce n’est pas volontiers qu’il humilie Et qu’il afflige les enfants des hommes.

Karena tidak dengan rela hati Ia menindas dan merisaukan anak-anak manusia.

34 Quand on foule aux pieds Tous les captifs du pays,

Kalau dipijak-pijak dengan kaki tawanan-tawanan di dunia,

35 Quand on viole la justice humaine A la face du Très-Haut,

kalau hak orang dibelokkan di hadapan Yang Mahatinggi,

36 Quand on fait tort à autrui dans sa cause, Le Seigneur ne le voit-il pas?

atau orang diperlakukan tidak adil dalam perkaranya, masakan Tuhan tidak melihatnya?

37 Qui dira qu’une chose arrive, Sans que le Seigneur l’ait ordonnée?

Siapa berfirman, maka semuanya jadi? Bukankah Tuhan yang memerintahkannya?

38 N’est-ce pas de la volonté du Très-Haut que viennent Les maux et les biens?

Bukankah dari mulut Yang Mahatinggi keluar apa yang buruk dan apa yang baik?

39 Pourquoi l’homme vivant se plaindrait-il? Que chacun se plaigne de ses propres péchés.

Mengapa orang hidup mengeluh? Biarlah setiap orang mengeluh tentang dosanya!

40 Recherchons nos voies et sondons, Et retournons à l’Éternel;

Marilah kita menyelidiki dan memeriksa hidup kita, dan berpaling kepada TUHAN.

41 Élevons nos cœurs et nos mains Vers Dieu qui est au ciel:

Marilah kita mengangkat hati dan tangan kita kepada Allah di sorga:

42 Nous avons péché, nous avons été rebelles! Tu n’as point pardonné!

Kami telah mendurhaka dan memberontak, Engkau tidak mengampuni.

43 Tu t’es caché dans ta colère, et tu nous as poursuivis; Tu as tué sans miséricorde;

Engkau menyelubungi diri-Mu dengan murka, mengejar kami dan membunuh kami tanpa belas kasihan.

44 Tu t’es enveloppé d’un nuage, Pour fermer accès à la prière.

Engkau menyelubungi diri-Mu dengan awan, sehingga doa tak dapat menembus.

45 Tu nous as rendus un objet de mépris et de dédain Au milieu des peuples.

Kami Kaujadikan kotor dan keji di antara bangsa-bangsa.

46 Ils ouvrent la bouche contre nous, Tous ceux qui sont nos ennemis.

Terhadap kami semua seteru kami mengangakan mulutnya.

47 Notre partage a été la terreur et la fosse, Le ravage et la ruine.

Kejut dan jerat menimpa kami, kemusnahan dan kehancuran.

48 Des torrents d’eau coulent de mes yeux, A cause de la ruine de la fille de mon peuple.

Air mataku mengalir bagaikan batang air, karena keruntuhan puteri bangsaku.

49 Mon œil fond en larmes, sans repos, Sans relâche,

Air mataku terus-menerus bercucuran, dengan tak henti-hentinya,

50 Jusqu’à ce que l’Éternel regarde et voie Du haut des cieux;

sampai TUHAN memandang dari atas dan melihat dari sorga.

51 Mon œil me fait souffrir, A cause de toutes les filles de ma ville.

Mataku terasa pedih oleh sebab keadaan puteri-puteri kotaku.

52 Ils m’ont donné la chasse comme à un oiseau, Ceux qui sont à tort mes ennemis.

Seperti burung aku diburu-buru oleh mereka yang menjadi seteruku tanpa sebab.

53 Ils ont voulu anéantir ma vie dans une fosse, Et ils ont jeté des pierres sur moi.

Mereka melemparkan aku hidup-hidup dalam lobang, melontari aku dengan batu.

54 Les eaux ont inondé ma tête; Je disais: Je suis perdu!

Air membanjir di atas kepalaku, kusangka: "Binasa aku!"

55 J’ai invoqué ton nom, ô Éternel, Du fond de la fosse.

"Ya TUHAN, aku memanggil nama-Mu dari dasar lobang yang dalam.

56 Tu as entendu ma voix: Ne ferme pas l’oreille à mes soupirs, à mes cris!

Engkau mendengar suaraku! Janganlah Kaututupi telinga-Mu terhadap kesahku dan teriak tolongku!

57 Au jour où je t’ai invoqué, tu t’es approché, Tu as dit: Ne crains pas!

Engkau dekat tatkala aku memanggil-Mu, Engkau berfirman: Jangan takut!"

58 Seigneur, tu as défendu la cause de mon âme, Tu as racheté ma vie.

"Ya Tuhan, Engkau telah memperjuangkan perkaraku, Engkau telah menyelamatkan hidupku.

59 Éternel, tu as vu ce qu’on m’a fait souffrir: Rends-moi justice!

Engkau telah melihat ketidakadilan terhadap aku, ya TUHAN; berikanlah keadilan!

60 Tu as vu toutes leurs vengeances, Tous leurs complots contre moi.

Engkau telah melihat segala dendam mereka, segala rancangan mereka terhadap aku."

61 Éternel, tu as entendu leurs outrages, Tous leurs complots contre moi,

"Engkau telah mendengar cercaan mereka, ya TUHAN, segala rancangan mereka terhadap aku,

62 Les discours de mes adversaires, et les projets Qu’ils formaient chaque jour contre moi.

percakapan orang-orang yang melawan aku, dan rencana mereka terhadap aku sepanjang hari.

63 Regarde quand ils sont assis et quand ils se lèvent: Je suis l’objet de leurs chansons.

Amatilah duduk bangun mereka! Aku menjadi lagu ejekan mereka."

64 Tu leur donneras un salaire, ô Éternel, Selon l’œuvre de leurs mains;

"Engkau akan mengadakan pembalasan terhadap mereka, ya TUHAN, menurut perbuatan tangan mereka.

65 Tu les livreras à l’endurcissement de leur cœur, A ta malédiction contre eux;

Engkau akan mengeraskan hati mereka; kiranya kutuk-Mu menimpa mereka!

66 Tu les poursuivras dans ta colère, et tu les extermineras De dessous les cieux, ô Éternel!

Engkau akan mengejar mereka dengan murka dan memunahkan mereka dari bawah langit, ya TUHAN!"