Job 6

1 Job prit la parole et dit:

Nang magkagayo'y sumagot si Job at nagsabi,

2 Oh! S’il était possible de peser ma douleur, Et si toutes mes calamités étaient sur la balance,

Oh timbangin nawa ang aking pagkainip, at ang aking mga kasakunaan ay malagay sa mga timbangan na magkakasama.

3 Elles seraient plus pesantes que le sable de la mer; Voilà pourquoi mes paroles vont jusqu’à la folie!

Sapagka't ngayo'y magiging lalong mabigat kay sa buhangin sa mga dagat: kaya't ang aking pananalita ay napabigla.

4 Car les flèches du Tout-Puissant m’ont percé, Et mon âme en suce le venin; Les terreurs de Dieu se rangent en bataille contre moi.

Sapagka't ang mga palaso ng Makapangyarihan sa lahat ay nasasaksak sa akin, ang lason niyaon ay hinitit ng aking diwa; ang mga pangkilabot ng Dios ay nangahahanay laban sa akin.

5 L’âne sauvage crie-t-il auprès de l’herbe tendre? Le bœuf mugit-il auprès de son fourrage?

Umuungal ba ang mailap na asno pag may damo? O umuungal ba ang baka sa kaniyang pagkain?

6 Peut-on manger ce qui est fade et sans sel? Y a-t-il de la saveur dans le blanc d’un œuf?

Makakain ba ng walang asin ang matabang? O mayroon bang lasa ang puti ng isang itlog?

7 Ce que je voudrais ne pas toucher, C’est là ma nourriture, si dégoûtante soit-elle!

Tinatanggihang hipuin ng aking kaluluwa; mga karumaldumal na pagkain sa akin.

8 Puisse mon vœu s’accomplir, Et Dieu veuille réaliser mon espérance!

Oh mangyari nawa ang aking kahilingan; at ipagkaloob nawa sa akin ng Dios ang bagay na aking minimithi!

9 Qu’il plaise à Dieu de m’écraser, Qu’il étende sa main et qu’il m’achève!

Sa makatuwid baga'y kalugdan nawa ng Dios na pisain ako; na bitawan ang kaniyang kamay, at ihiwalay ako!

10 Il me restera du moins une consolation, Une joie dans les maux dont il m’accable: Jamais je n’ai transgressé les ordres du Saint.

Kung magkagayo'y magtataglay pa ako ng kaaliwan; Oo, ako'y makapagbabata sa mga walang awang sakit; sapagka't hindi ko itinakuwil ang mga salita ng Banal.

11 Pourquoi espérer quand je n’ai plus de force? Pourquoi attendre quand ma fin est certaine?

Ano ang aking lakas, na ako'y maghihintay? At ano ang aking wakas na ako'y magtitiis?

12 Ma force est-elle une force de pierre? Mon corps est-il d’airain?

Ang akin bang tibay ay tibay ng mga bato? O ang akin bang laman ay tanso?

13 Ne suis-je pas sans ressource, Et le salut n’est-il pas loin de moi?

Di ba ako'y walang sukat na kaya, at ang karunungan ay lumayo sa akin?

14 Celui qui souffre a droit à la compassion de son ami, Même quand il abandonnerait la crainte du Tout-Puissant.

Siyang nanglulupaypay ay dapat pagpakitaang loob ng kaniyang kaibigan; kahit siya na walang takot sa Makapangyarihan sa lahat.

15 Mes frères sont perfides comme un torrent, Comme le lit des torrents qui disparaissent.

Ang aking mga kapatid ay nagsipagdaya na parang batis, na parang daan ng mga batis na nababago;

16 Les glaçons en troublent le cours, La neige s’y précipite;

Na malabo dahil sa hielo, at siyang kinatunawan ng nieve:

17 Viennent les chaleurs, et ils tarissent, Les feux du soleil, et leur lit demeure à sec.

Paginit ay nawawala: pagka mainit, ay nangatutunaw sa kanilang dako.

18 Les caravanes se détournent de leur chemin, S’enfoncent dans le désert, et périssent.

Ang mga pulutong na naglalakbay sa pagsunod sa mga yaon ay nangaliligaw; nagsisilihis sa ilang at nawawala.

19 Les caravanes de Théma fixent le regard, Les voyageurs de Séba sont pleins d’espoir;

Minasdan ng mga pulutong na mula sa Tema, hinintay ang mga yaon ng mga pulutong na mula sa Seba.

20 Ils sont honteux d’avoir eu confiance, Ils restent confondus quand ils arrivent.

Sila'y nangapahiya, sapagka't sila'y nagsiasa; sila'y nagsiparoon at nangatulig.

21 Ainsi, vous êtes comme si vous n’existiez pas; Vous voyez mon angoisse, et vous en avez horreur!

Sapagka't ngayon, kayo'y nauwi sa wala; kayo'y nangakakakita ng kakilabutan, at nangatatakot.

22 Vous ai-je dit: Donnez-moi quelque chose, Faites en ma faveur des présents avec vos biens,

Sinabi ko baga: Bigyan mo ako? O, Maghandog ka ng isang kaloob sa akin ng iyong pag-aari?

23 Délivrez-moi de la main de l’ennemi, Rachetez-moi de la main des méchants?

O, Iligtas mo ako sa kamay ng kaaway? O, tubusin mo ako sa kamay ng mga namimighati?

24 Instruisez-moi, et je me tairai; Faites-moi comprendre en quoi j’ai péché.

Turuan mo ako, at ako'y mamamayapa; at ipaunawa mo sa akin kung ano ang aking pinagkasalahan.

25 Que les paroles vraies sont persuasives! Mais que prouvent vos remontrances?

Pagkatindi nga ng mga salita ng katuwiran! Nguni't anong sinasaway ng iyong pakikipagtalo?

26 Voulez-vous donc blâmer ce que j’ai dit, Et ne voir que du vent dans les discours d’un désespéré?

Iniisip ba ninyong sumaway ng mga salita? Dangang ang mga salita ng walang inaasahan ay parang hangin.

27 Vous accablez un orphelin, Vous persécutez votre ami.

Oo, kayo'y magsasapalaran sa ulila, at ginawa ninyong kalakal ang inyong kaibigan.

28 Regardez-moi, je vous prie! Vous mentirais-je en face?

Ngayon nga'y kalugdan mong lingapin ako; sapagka't tunay na hindi ako magbubulaan sa iyong harap.

29 Revenez, ne soyez pas injustes; Revenez, et reconnaissez mon innocence.

Kayo'y magsibalik isinasamo ko sa inyo, huwag magkaroon ng kalikuan; Oo, kayo'y magsibalik uli, ang aking usap ay matuwid.

30 Y a-t-il de l’iniquité sur ma langue, Et ma bouche ne discerne-t-elle pas le mal?

May di ganap ba sa aking dila? Hindi ba makapapansin ang aking pagwawari ng mga suwail na bagay?