Job 6
1 Job prit la parole et dit:
Əyyub belə cavab verdi:
2 Oh! S’il était possible de peser ma douleur, Et si toutes mes calamités étaient sur la balance,
«Kaş bu dərdim çəkiləydi, Bütün ağrılarım tərəziyə qoyulaydı.
3 Elles seraient plus pesantes que le sable de la mer; Voilà pourquoi mes paroles vont jusqu’à la folie!
Onda dənizlərin qumundan ağır gələrdi, Ona görə tez bu sözləri dedim.
4 Car les flèches du Tout-Puissant m’ont percé, Et mon âme en suce le venin; Les terreurs de Dieu se rangent en bataille contre moi.
Həqiqətən, Külli-İxtiyarın oxları köksümdədir, Ruhum onların zəhərlərini içir. Allahın dəhşətləri mənə hücum çəkir.
5 L’âne sauvage crie-t-il auprès de l’herbe tendre? Le bœuf mugit-il auprès de son fourrage?
Ot olanda vəhşi eşşək anqırarmı? Yem tapanda öküz heç böyürərmi?
6 Peut-on manger ce qui est fade et sans sel? Y a-t-il de la saveur dans le blanc d’un œuf?
Duzsuz, şit yeməyi yemək olarmı? Yumurta ağının dadı varmı?
7 Ce que je voudrais ne pas toucher, C’est là ma nourriture, si dégoûtante soit-elle!
Belə yeməklərə əl vurmaq istəmirəm, Onlardan iyrənirəm.
8 Puisse mon vœu s’accomplir, Et Dieu veuille réaliser mon espérance!
Kaş arzuma çataydım, Allah mənə həsrətində olduğumu verəydi,
9 Qu’il plaise à Dieu de m’écraser, Qu’il étende sa main et qu’il m’achève!
Lütf edib məni əzsə belə, Əldən cəld olub həyatımın bağını kəssə belə,
10 Il me restera du moins une consolation, Une joie dans les maux dont il m’accable: Jamais je n’ai transgressé les ordres du Saint.
Mən yenə ovunardım, Bu amansız dərdimə baxmayaraq Müqəddəs Olanın sözlərini inkar etmədiyimə görə sevinərdim.
11 Pourquoi espérer quand je n’ai plus de force? Pourquoi attendre quand ma fin est certaine?
Nə gücüm var ki, gözləyim? Sonum nə qədərdir ki, səbir edim?
12 Ma force est-elle une force de pierre? Mon corps est-il d’airain?
Daş qədər güclüyəmmi? Ətim tuncdandırmı?
13 Ne suis-je pas sans ressource, Et le salut n’est-il pas loin de moi?
Əlacsız qalanda Özümə kömək etməyə gücüm çatarmı?
14 Celui qui souffre a droit à la compassion de son ami, Même quand il abandonnerait la crainte du Tout-Puissant.
İnsan Külli-İxtiyarın qorxusundan vaz keçsə belə, Çarəsiz qalanda ona dostun sədaqəti gərəkdir.
15 Mes frères sont perfides comme un torrent, Comme le lit des torrents qui disparaissent.
Qardaşlarım mənə bir vadi kimi xəyanət etdi, Çaylar kimi axıb getdi.
16 Les glaçons en troublent le cours, La neige s’y précipite;
Bu vadilər buzlar əriyəndə daşar, Qar suları ilə dolar.
17 Viennent les chaleurs, et ils tarissent, Les feux du soleil, et leur lit demeure à sec.
Bu vadilər quraq vaxtı quruyar, İstidə yataqlarından yox olar.
18 Les caravanes se détournent de leur chemin, S’enfoncent dans le désert, et périssent.
Bu vadilərə görə karvanlar yolunu azar, Səhraya çıxanda həlak olar.
19 Les caravanes de Théma fixent le regard, Les voyageurs de Séba sont pleins d’espoir;
Temanın karvanları su axtarar, Səbadan gələn səyyahlar ora ümid bağlar.
20 Ils sont honteux d’avoir eu confiance, Ils restent confondus quand ils arrivent.
Amma ora çatanda ümid bağladıqlarına peşman olar, Mat-məəttəl qalar.
21 Ainsi, vous êtes comme si vous n’existiez pas; Vous voyez mon angoisse, et vous en avez horreur!
İndi siz də mənim üçün bir heç olmusunuz, Bu dəhşətə baxıb qorxursunuz.
22 Vous ai-je dit: Donnez-moi quelque chose, Faites en ma faveur des présents avec vos biens,
Mən demişəmmi “Mənə nəyisə verin, Var-dövlətinizdən mənə rüşvət göndərin?
23 Délivrez-moi de la main de l’ennemi, Rachetez-moi de la main des méchants?
Yaxud da məni düşmən əlindən qurtarın, Zalımların əlindən azad edin?”
24 Instruisez-moi, et je me tairai; Faites-moi comprendre en quoi j’ai péché.
Mən susum, siz mənə öyrədin, Nə səhv etmişəmsə, mənə göstərin.
25 Que les paroles vraies sont persuasives! Mais que prouvent vos remontrances?
Doğru söz kəsərli olar, Sizin bu iradınız bəs nəyi sübut edir?
26 Voulez-vous donc blâmer ce que j’ai dit, Et ne voir que du vent dans les discours d’un désespéré?
Niyə sözlərimi qınamaq istəyirsiniz? Niyə mən biçarənin dediyini boşboğazlıq sanırsınız?
27 Vous accablez un orphelin, Vous persécutez votre ami.
Yetim üçün belə, püşk atırsınız, Dostunuzu satırsınız.
28 Regardez-moi, je vous prie! Vous mentirais-je en face?
İndi lütf edib mənə baxın, Bax mən üzünüzə ağ yalan demərəm.
29 Revenez, ne soyez pas injustes; Revenez, et reconnaissez mon innocence.
Atın haqsızlığı, haqsızlıq etməyin, Düşünün ki, bu davada mən haqlıyam.
30 Y a-t-il de l’iniquité sur ma langue, Et ma bouche ne discerne-t-elle pas le mal?
Dilimdən haqsız söz çıxırmı? Pis şeyləri ağzıma alırammı?
