< Job 41 >

1 Prendras-tu le crocodile à l’hameçon? Saisiras-tu sa langue avec une corde?
Hagi agaza hunte tusizankna osifavema Leviataniema nehaza osifavekrerfa, hagerimpima nemaniana Jopuga hukuretira avazu nehunka, nofitetira agefu'narera anakigahampi?
2 Mettras-tu un jonc dans ses narines? Lui perceras-tu la mâchoire avec un crochet?
Agonagampina nofira rentetenka, avazu hunka nevunka, ameragempina reraponentenka nofira rentegahampi?
3 Te pressera-t-il de supplication? Te parlera-t-il d’une voix douce?
Ana'ma hanankeno'a kasunku hunantenka natro hunora fru kea hugahifi?
4 Fera-t-il une alliance avec toi, Pour devenir à toujours ton esclave?
Ana nehuno nagra mago narimpa huanki'na kagri eri'za vahe manine'na, kazokazo eri'za erigante vava hu'na vugahue hunora hugahifi?
5 Joueras-tu avec lui comme avec un oiseau? L’attacheras-tu pour amuser tes jeunes filles?
Namama avrenka kegavama nehana zana hunka kegava nehunka, nofitera rentetenka ne'one mofaneka'a zaminanke'za zokagora rentegahazafi?
6 Les pêcheurs en trafiquent-ils? Le partagent-ils entre les marchands?
Hagi zago vahe'mo'za ana zagama mizasenakura, mizama'agura keha rete'za, ana zaga ahe'za akafari osi osi hu'za eri'za maketifina zagorera ome atregahazafi?
7 Couvriras-tu sa peau de dards, Et sa tête de harpons?
Hagi ana zaga, nozamema nehaza keveretira asenifine avufgafinena ahegresogreso hugahampi?
8 Dresse ta main contre lui, Et tu ne t’aviseras plus de l’attaquer.
Hagi ana zagamofo avufgare'ma kazama antenka kesanunka, henka'anena anara osugahue hunka hugahane. Na'ankure ana'ma hanugeno'ma henka'ama ha'ma hunantesniana, havizantfa hugahie hunka kagesa antahigahane.
9 Voici, on est trompé dans son attente; A son seul aspect n’est-on pas terrassé?
Hagi antahio, kagrama hunka ana zagama azerisanue hunka'ma kagesama nentahisanunka anara osuo. Na'ankure ana zagama azerisanuema huno hania vahera ana zagamo'a refaki hutregahie.
10 Nul n’est assez hardi pour l’exciter; Qui donc me résisterait en face?
Mago vahe'mo'a ana leviatani'ema nehaza zaga azeri oraotigahie. Ana'ma haniana iza oti hankaveti'neno hara hunantegahie?
11 De qui suis-je le débiteur? Je le paierai. Sous le ciel tout m’appartient.
Iza mago zana nami'nesanigu hu'na, ete nona hu'na amigahue? Na'ankure ama mopafima maka zama me'nea zantamina, Nagri zanke me'ne.
12 Je veux encore parler de ses membres, Et de sa force, et de la beauté de sa structure.
Hagi leviataniema nehaza zagama hage rimpima nemania zagamofo hankavene, avufgane agia azankrefagura eri ama hu'na kasamigahue.
13 Qui soulèvera son vêtement? Qui pénétrera entre ses mâchoires?
Ana zagamofo avufagare'ma me'nea irira iza eri kanope netreno, agofetu agofetu'ma huno'ma hankave avufgama me'neana iza reraponegahie?
14 Qui ouvrira les portes de sa gueule? Autour de ses dents habite la terreur.
Ana zagamofona ave krerfa hunte'neanki'za, vahe'mo'za koro nehaze. E'ina hu'neankino, iza ana zaga aheno agemzampa atavegrigahie?
15 Ses magnifiques et puissants boucliers Sont unis ensemble comme par un sceau;
Ana zagamofo amagenafina iri'amo'a, magopi rukamaretere huno evuevu hu'neankino hankavetino hankogna hu'ne.
16 Ils se serrent l’un contre l’autre, Et l’air ne passerait pas entre eux;
Ana zagamofo iri'amo'a, magopi akamareno hantohanto hu'neankino, zahomo'ma ufrega kana omane'ne.
17 Ce sont des frères qui s’embrassent, Se saisissent, demeurent inséparables.
Mago mago irimo'a agu'afinka, mago irite rukamaretere huno azeri hankaveti'ne. Ana hu'neankino eri kanopeno eri rure'rurera hugara osu'ne.
18 Ses éternuements font briller la lumière; Ses yeux sont comme les paupières de l’aurore.
Hagi ana zagamo'ma kasi'ma haniana, agonagampintira teve ruganani huno vuno eno nehigeno, avurgafintira nantera zagema marerino zagemo'ma remsama hiaza nehie.
19 Des flammes jaillissent de sa bouche, Des étincelles de feu s’en échappent.
Ana zagamofo agipintira teve ruganani huno vuno eno nehigeno, agipintira tevemo'a hagna hagna huno atineramie.
20 Une fumée sort de ses narines, Comme d’un vase qui bout, d’une chaudière ardente.
Ana nehigeno kavofima tima tagino, tevere kre'negeno krakra hiaza huno, agonagampintira amu'mo'a rugasu huno enevie.
21 Son souffle allume les charbons, Sa gueule lance la flamme.
Hagi agipinti'ma evia zahomo'a tanknu'zafima tevema nerea tevea hukru higeno rukaru nehigeno, teve nefamo'a agipintira hagna hagna huno nere.
22 La force a son cou pour demeure, Et l’effroi bondit au-devant de lui.
Ana zagamofo anankempina tusi'a hankave me'neankino, inantego vanoma hiana, tusiza huno vahera zamazeri koro nehie.
23 Ses parties charnues tiennent ensemble, Fondues sur lui, inébranlables.
Ana zagamofo avufgamo'ma marerino tamino'ma hu'nea ma'amo'a, magopi ruhampri ruhampri huno antrako huno hankaveti'neankino, eri pahesi rure rure'ma hu'amo'a amuho hu'ne.
24 Son cœur est dur comme la pierre, Dur comme la meule inférieure.
Ana zagamofo tumo'amo'a havegna huno hanavetineankino, witima refuzafunepaza havegna hu'ne.
25 Quand il se lève, les plus vaillants ont peur, Et l’épouvante les fait fuir.
Ana zagamo'ma o'manetige'za hankave vahe'mo'za koro nehu'za, na'a hugahune hu'za kanku nehakaze.
26 C’est en vain qu’on l’attaque avec l’épée; La lance, le javelot, la cuirasse, ne servent à rien.
Ana hu'neankino bainati kazintetiro, keveretiro, karugru keveretiro, osi have kazintetira mago vahe'mo'a ana zaga ahegara osu'ne.
27 Il regarde le fer comme de la paille, L’airain comme du bois pourri.
Hagi ainireti'ma tro'ma hu'naza ha' zantamima ana zagamo'ma keana, trazankna huno keamne zankna nehuno, bronsireti'ma tro'ma hu'naza ha' zantamima keana, kasari'nea zafagna hu'ne.
28 La flèche ne le met pas en fuite, Les pierres de la fronde sont pour lui du chaume.
Vahe'mo'za kevea ahe tresnageno mani'nesnirega vugahianagi, korora ofregahie. Gumi atifina havea erinte'za ahegahazanagi ana havemo'a hagege trazamo'ma avufgare'ma avako'ma hiankna hugahie.
29 Il ne voit dans la massue qu’un brin de paille, Il rit au sifflement des dards.
Kumpa kanoma kesaniana, trazankna huno ke amnezaneseno, karugru kevema matrevuno atresigeno esania zamofo agasasama nentahino'a kiza regahie.
30 Sous son ventre sont des pointes aiguës: On dirait une herse qu’il étend sur le limon.
Ana zagamofo asagufima me'nea irimo'a, mopa kavomo'ma rupararo vazigeno asane'neankna hu'ne. Ana hu'neankino, mopafima regararo heno'ma nevigeno'a, mopa vazikekurino nevie.
31 Il fait bouillir le fond de la mer comme une chaudière, Il l’agite comme un vase rempli de parfums.
Hagi hagerimpima nevigeno'a, kavofima tima afino tevefi kre'negeno timo'ma krakra hiaza huno, hagerimo'a krakra huteno masavemo'ma ze'ze'ma nehiaza nehie.
32 Il laisse après lui un sentier lumineux; L’abîme prend la chevelure d’un vieillard.
Ana zagamo'ma hagerimpima nevigeno'ma, amefi'ma timo'ma agrege'ma huno nevia zamo'a rumsa huno efeke hu'neankino, mago kavrinteaza nehie. Ana nehigeno ana zamo'a tavava ozafamofo efeke azoka kna huno efeke nehie.
33 Sur la terre nul n’est son maître; Il a été créé pour ne rien craindre.
Ama mopafina mago agrikna zaga omani'neankino, mago zagagura korora nosie.
34 Il regarde avec dédain tout ce qui est élevé, Il est le roi des plus fiers animaux.
Maka zagama mani'naza zagafina, agra zamagatereno avufga ra nehie. Ana hu'neankino maka afi zagama mani'nazana zamagatereno kini mani'ne.

< Job 41 >