Job 41
1 Prendras-tu le crocodile à l’hameçon? Saisiras-tu sa langue avec une corde?
Məgər sən Livyatanı qarmaqla çəkə bilərsənmi? Dilinə qaytan vura bilərsənmi?
2 Mettras-tu un jonc dans ses narines? Lui perceras-tu la mâchoire avec un crochet?
Burnuna ip taxa bilərsənmi? Qıra ilə çənəsini deşə bilərsənmi?
3 Te pressera-t-il de supplication? Te parlera-t-il d’une voix douce?
Sənə yalvarıb-yaxararmı, Səninlə şirin-şirin danışarmı?
4 Fera-t-il une alliance avec toi, Pour devenir à toujours ton esclave?
Əbədi qulun olmaq üçün Səninlə əhd kəsərmi?
5 Joueras-tu avec lui comme avec un oiseau? L’attacheras-tu pour amuser tes jeunes filles?
Quşla oynadığın kimi onunla oynaya bilərsənmi? Boynuna ip bağlayıb onu qızların üçün apara bilərsənmi?
6 Les pêcheurs en trafiquent-ils? Le partagent-ils entre les marchands?
Məgər tacirlər onu alıb-satarlarmı? Aralarında bölə bilərlərmi?
7 Couvriras-tu sa peau de dards, Et sa tête de harpons?
Yabalarla dərisini, Balıqçı neştərləri ilə başını doldura bilərsənmi?
8 Dresse ta main contre lui, Et tu ne t’aviseras plus de l’attaquer.
Əlini onun üstünə qoy, nə cəncələ düşəcəyini təsəvvür et, Onda bu işi bir daha görməzsən.
9 Voici, on est trompé dans son attente; A son seul aspect n’est-on pas terrassé?
Onu tutmaq ümidin boş istəkdir. Onun görkəmi adamı yıxmırmı?
10 Nul n’est assez hardi pour l’exciter; Qui donc me résisterait en face?
Onu oyatmaq üçün heç kimdə cəsarət yoxdur. Bəs Mənim qarşımda kim dayana bilər?
11 De qui suis-je le débiteur? Je le paierai. Sous le ciel tout m’appartient.
Kim Mənə bir şey verib ki, ona geri qaytarım? Bax göylər altında hər şey Mənimdir.
12 Je veux encore parler de ses membres, Et de sa force, et de la beauté de sa structure.
Sözümü kəsməyib onun əzalarından, Möhkəm gücündən və gözəl görünüşündən deyəcəyəm.
13 Qui soulèvera son vêtement? Qui pénétrera entre ses mâchoires?
Üstündəki paltarı kim çıxara bilər? Qoşa cilovla kim ona yaxınlaşa bilər?
14 Qui ouvrira les portes de sa gueule? Autour de ses dents habite la terreur.
Ağzının qapılarını kim aça bilər? Çünki damağındakı dişlər dəhşətlidir.
15 Ses magnifiques et puissants boucliers Sont unis ensemble comme par un sceau;
Kürəyi nizamla düzülmüş qalxanlara oxşayır, Onlar bir-birinə möhkəm bağlanıb,
16 Ils se serrent l’un contre l’autre, Et l’air ne passerait pas entre eux;
Bir-birlərinə elə bağlanıb ki, Arasından hava keçməz.
17 Ce sont des frères qui s’embrassent, Se saisissent, demeurent inséparables.
Bir-birlərinə elə yapışıb ki, Birdir, ayrılmaz.
18 Ses éternuements font briller la lumière; Ses yeux sont comme les paupières de l’aurore.
Asqıranda od sıçrayır, Gözləri səhər işığı tək par-par yanır.
19 Des flammes jaillissent de sa bouche, Des étincelles de feu s’en échappent.
Ağzından alovlu məşəllər çıxır, Qığılcımlar saçılır.
20 Une fumée sort de ses narines, Comme d’un vase qui bout, d’une chaudière ardente.
Burnunun deşiklərindən tüstü çıxır, Elə bil qazan qaynayır, qamış yanır.
21 Son souffle allume les charbons, Sa gueule lance la flamme.
Nəfəsindən kömürlər közərir, Ağzından alov çıxır.
22 La force a son cou pour demeure, Et l’effroi bondit au-devant de lui.
Boynunda qüvvət yaşayır, Qabağında dəhşət oynayır.
23 Ses parties charnues tiennent ensemble, Fondues sur lui, inébranlables.
Ətinin qatları bir-birinə bitişib, Oradan tərpənə bilməz, üstünə bərk yapışıb.
24 Son cœur est dur comme la pierre, Dur comme la meule inférieure.
Ürəyi daş kimi möhkəmdir, Dəyirmanın alt daşı kimi bərkdir.
25 Quand il se lève, les plus vaillants ont peur, Et l’épouvante les fait fuir.
Qalxanda güclülər lərzəyə gəlir, Qorxub ürəkləri gedir.
26 C’est en vain qu’on l’attaque avec l’épée; La lance, le javelot, la cuirasse, ne servent à rien.
Üstünə qılınc çəkməyin faydasızdır, Nizə, tir, mizraqdan kar aşmır.
27 Il regarde le fer comme de la paille, L’airain comme du bois pourri.
Dəmiri saman çöpü, Tuncu çürük odun sayır.
28 La flèche ne le met pas en fuite, Les pierres de la fronde sont pour lui du chaume.
O, oxlardan qaçmır, Sapanddan daş atsan, elə bilər ki, çöpdür.
29 Il ne voit dans la massue qu’un brin de paille, Il rit au sifflement des dards.
Dəyənəkləri küləş qırıntısı sanır, Mizraqın vıyıltısına gülür.
30 Sous son ventre sont des pointes aiguës: On dirait une herse qu’il étend sur le limon.
Qarnının altı sərt saxsıya oxşayır, Palçıq üstə vəl kimi iz qoyur.
31 Il fait bouillir le fond de la mer comme une chaudière, Il l’agite comme un vase rempli de parfums.
Dərin suları bir qazan kimi qaynadır, Dənizi ətir küpünə döndərir,
32 Il laisse après lui un sentier lumineux; L’abîme prend la chevelure d’un vieillard.
Arxasınca parlaq bir iz buraxır, İnsan bu dərinliyi ağaran saça oxşadır.
33 Sur la terre nul n’est son maître; Il a été créé pour ne rien craindre.
Yer üzündə misli-bərabəri yoxdur, Qorxu bilməyən məxluqdur.
34 Il regarde avec dédain tout ce qui est élevé, Il est le roi des plus fiers animaux.
Hər lovğalanana xor baxır, Bütün məğrur heyvanların hakimidir».
