Job 4

1 Éliphaz de Théman prit la parole et dit:

۱ و الیفاز تیمانی در جواب گفت:

2 Si nous osons ouvrir la bouche, en seras-tu peiné? Mais qui pourrait garder le silence?

۲ «اگر کسی جرات کرده، با تو سخن گوید، آیا تورا ناپسند می‌آید؟ لیکن کیست که بتواند از سخن‌گفتن بازایستد؟

3 Voici, tu as souvent enseigné les autres, Tu as fortifié les mains languissantes,

۳ اینک بسیاری را ادب آموخته‌ای و دستهای ضعیف را تقویت داده‌ای.

4 Tes paroles ont relevé ceux qui chancelaient, Tu as affermi les genoux qui pliaient.

۴ سخنان تو لغزنده را قایم داشت، و تو زانوهای لرزنده را تقویت دادی.

5 Et maintenant qu’il s’agit de toi, tu faiblis! Maintenant que tu es atteint, tu te troubles!

۵ لیکن الان به تو رسیده است و ملول شده‌ای، تو را لمس کرده است وپریشان گشته‌ای.

6 Ta crainte de Dieu n’est-elle pas ton soutien? Ton espérance, n’est-ce pas ton intégrité?

۶ آیا توکل تو بر تقوای تونیست؟ و امید تو بر کاملیت رفتار تو نی؟

7 Cherche dans ton souvenir: quel est l’innocent qui a péri? Quels sont les justes qui ont été exterminés?

۷ الان فکر کن! کیست که بی‌گناه هلاک شد؟ و راستان درکجا تلف شدند؟

8 Pour moi, je l’ai vu, ceux qui labourent l’iniquité Et qui sèment l’injustice en moissonnent les fruits;

۸ چنانکه من دیدم آنانی که شرارت را شیار می‌کنند و شقاوت را می‌کارندهمان را می‌دروند.

9 Ils périssent par le souffle de Dieu, Ils sont consumés par le vent de sa colère,

۹ از نفخه خدا هلاک می‌شوندو از باد غضب او تباه می‌گردند.

10 Le rugissement des lions prend fin, Les dents des lionceaux sont brisées;

۱۰ غرش شیر ونعره سبع و دندان شیربچه‌ها شکسته می‌شود.

11 Le lion périt faute de proie, Et les petits de la lionne se dispersent.

۱۱ شیر نر از نابودن شکار هلاک می‌شود وبچه های شیر ماده پراکنده می‌گردند.

12 Une parole est arrivée furtivement jusqu’à moi, Et mon oreille en a recueilli les sons légers.

۱۲ «سخنی به من در خفا رسید، و گوش من آواز نرمی از آن احساس نمود.

13 Au moment où les visions de la nuit agitent la pensée, Quand les hommes sont livrés à un profond sommeil,

۱۳ در تفکرها ازرویاهای شب، هنگامی که خواب سنگین بر مردم غالب شود،

14 Je fus saisi de frayeur et d’épouvante, Et tous mes os tremblèrent.

۱۴ خوف و لرز بر من مستولی شد که جمیع استخوانهایم را به جنبش آورد.

15 Un esprit passa près de moi… Tous mes cheveux se hérissèrent…

۱۵ آنگاه روحی از پیش روی من گذشت، و مویهای بدنم برخاست.

16 Une figure d’un aspect inconnu était devant mes yeux, Et j’entendis une voix qui murmurait doucement:

۱۶ در آنجا ایستاد، اما سیمایش راتشخیص ننمودم. صورتی در‌پیش نظرم بود. خاموشی بود و آوازی شنیدم

17 L’homme serait-il juste devant Dieu? Serait-il pur devant celui qui l’a fait?

۱۷ که آیا انسان به حضور خدا عادل شمرده شود؟ و آیا مرد در نظرخالق خود طاهر باشد؟

18 Si Dieu n’a pas confiance en ses serviteurs, S’il trouve de la folie chez ses anges,

۱۸ اینک بر خادمان خوداعتماد ندارد، و به فرشتگان خویش، حماقت نسبت می‌دهد.

19 Combien plus chez ceux qui habitent des maisons d’argile, Qui tirent leur origine de la poussière, Et qui peuvent être écrasés comme un vermisseau!

۱۹ پس چند مرتبه زیاده به ساکنان خانه های گلین، که اساس ایشان در غبار است، که مثل بید فشرده می‌شوند!

20 Du matin au soir ils sont brisés, Ils périssent pour toujours, et nul n’y prend garde;

۲۰ از صبح تا شام خردمی شوند، تا به ابد هلاک می‌شوند و کسی آن را به‌خاطر نمی آورد.

21 Le fil de leur vie est coupé, Ils meurent, et ils n’ont pas acquis la sagesse.

۲۱ آیا طناب خیمه ایشان ازایشان کنده نمی شود؟ پس بدون حکمت می‌میرند.