Job 39

1 Sais-tu quand les chèvres sauvages font leurs petits? Observes-tu les biches quand elles mettent bas?

Tahukah engkau kapan kambing gunung dilahirkan induknya? Pernahkah kauamati rusa liar melahirkan anaknya?

2 Comptes-tu les mois pendant lesquels elles portent, Et connais-tu l’époque où elles enfantent?

Tahukah engkau berapa lama mereka mengandung? Dapatkah saatnya beranak engkau hitung?

3 Elles se courbent, laissent échapper leur progéniture, Et sont délivrées de leurs douleurs.

Tahukah engkau kapan mereka meringkukkan tubuhnya, lalu melahirkan anak-anaknya?

4 Leurs petits prennent de la vigueur et grandissent en plein air, Ils s’éloignent et ne reviennent plus auprès d’elles.

Anak-anaknya bertambah besar dan kuat di padang belantara; mereka pergi dan tak kembali kepada induknya.

5 Qui met en liberté l’âne sauvage, Et l’affranchit de tout lien?

Siapa melepaskan keledai liar di hutan? Siapa membuka talinya dan membiarkan dia berkeliaran?

6 J’ai fait du désert son habitation, De la terre salée sa demeure.

Kepadanya Kuberikan gurun sebagai rumahnya dan padang-padang garam untuk tempat tinggalnya.

7 Il se rit du tumulte des villes, Il n’entend pas les cris d’un maître.

Ia menjauhi kota-kota dan keramaiannya, tak ada yang dapat menjinakkan dan mempekerjakannya.

8 Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, Il est à la recherche de tout ce qui est vert.

Padang rumput di gunung tempat makanannya, dicarinya tetumbuhan yang hijau di sana.

9 Le buffle veut-il être à ton service? Passe-t-il la nuit vers ta crèche?

Apakah lembu liar mau bekerja untukmu? Maukah ia bermalam di dalam kandangmu?

10 L’attaches-tu par une corde pour qu’il trace un sillon? Va-t-il après toi briser les mottes des vallées?

Dapatkah kauikat dia dan kaupaksa membajak untukmu? Dapatkah kausuruh dia menggaru ladangmu?

11 Te reposes-tu sur lui, parce que sa force est grande? Lui abandonnes-tu le soin de tes travaux?

Dapatkah kauandalkan tenaganya yang kuat, dan kauserahkan kepadanya kerjamu yang berat?

12 Te fies-tu à lui pour la rentrée de ta récolte? Est-ce lui qui doit l’amasser dans ton aire?

Apakah kaupercayakan dia mengumpulkan panenmu, dan membawanya ke tempat penebahanmu?

13 L’aile de l’autruche se déploie joyeuse; On dirait l’aile, le plumage de la cigogne.

Betapa cepatnya kibasan sayap burung unta! Tetapi terbang burung bangau tak dapat diimbanginya.

14 Mais l’autruche abandonne ses œufs à la terre, Et les fait chauffer sur la poussière;

Burung unta bertelur di tanah, lalu ditinggalkannya; maka pasirlah yang akan memanaskan telurnya.

15 Elle oublie que le pied peut les écraser, Qu’une bête des champs peut les fouler.

Ia tak sadar bahwa mungkin orang memijaknya dan binatang-binatang liar menginjaknya.

16 Elle est dure envers ses petits comme s’ils n’étaient point à elle; Elle ne s’inquiète pas de l’inutilité de son enfantement.

Ia bersikap seolah-olah anaknya bukan miliknya; ia tidak peduli jika usahanya sia-sia saja.

17 Car Dieu lui a refusé la sagesse, Il ne lui a pas donné l’intelligence en partage.

Akulah yang membuat dia bodoh dan bebal, tak Kuberikan kepadanya hikmat dan akal.

18 Quand elle se lève et prend sa course, Elle se rit du cheval et de son cavalier.

Tetapi apabila ia mulai berlari kencang, ia mengalahkan kuda serta penunggang.

19 Est-ce toi qui donnes la vigueur au cheval, Et qui revêts son cou d’une crinière flottante?

Hai Ayub, engkaukah yang memberi tenaga kepada kuda dan surai yang melambai-lambai pada tengkuknya?

20 Le fais-tu bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement répand la terreur.

Engkaukah yang menyuruhnya melompat seperti belalang, dan dengan dengusnya menakut-nakuti orang?

21 Il creuse le sol et se réjouit de sa force, Il s’élance au-devant des armes;

Ia menggaruk tanah di lembah dengan gembira, dan penuh semangat ia menyerbu ke medan laga.

22 Il se rit de la crainte, il n’a pas peur, Il ne recule pas en face de l’épée.

Ia tak tahu artinya gentar dan takut; tak ada pedang yang membuat dia surut.

23 Sur lui retentit le carquois, Brillent la lance et le javelot.

Senjata yang disandang penunggangnya gemerincing dan gemerlapan kena cahaya.

24 Bouillonnant d’ardeur, il dévore la terre, Il ne peut se contenir au bruit de la trompette.

Dengan semangat menyala-nyala kuda itu berlari; bila trompet berbunyi tak dapat ia menahan diri.

25 Quand la trompette sonne, il dit: En avant! Et de loin il flaire la bataille, La voix tonnante des chefs et les cris de guerre.

Ia mendengus setiap kali trompet dibunyikan dari jauh tercium olehnya bau pertempuran. Didengarnya teriak para perwira ketika mereka memberi aba-aba.

26 Est-ce par ton intelligence que l’épervier prend son vol, Et qu’il étend ses ailes vers le midi?

Apakah burung elang kauajar terbang bila ia menuju ke selatan dengan sayap terkembang?

27 Est-ce par ton ordre que l’aigle s’élève, Et qu’il place son nid sur les hauteurs?

Perintahmukah yang diikuti burung rajawali sebelum ia membuat sarangnya di gunung yang tinggi?

28 C’est dans les rochers qu’il habite, qu’il a sa demeure, Sur la cime des rochers, sur le sommet des monts.

Di puncak gunung batu ia membangun rumahnya; ujung batu-batu yang runcing menjadi bentengnya.

29 De là il épie sa proie, Il plonge au loin les regards.

Dari situ ia mengawasi segala arah matanya mengintai mencari mangsa.

30 Ses petits boivent le sang; Et là où sont des cadavres, l’aigle se trouve.

Di mana ada yang tewas, di situlah dia, dan darah mangsa itu diminum oleh anak-anaknya.