Job 39

1 Sais-tu quand les chèvres sauvages font leurs petits? Observes-tu les biches quand elles mettent bas?

Nasayod ka ba kung kanus-a manganak sa ilang mga nati ang mga ilahas nga kanding sa kabukiran? Nakakita ka ba sa dihang ang mga binaw nakabaton sa ilang mga nati?

2 Comptes-tu les mois pendant lesquels elles portent, Et connais-tu l’époque où elles enfantent?

Makaihap ka ba sa mga bulan nga nanamkon sila? Nasayod ka ba sa panahon nga nakabaton sila sa ilang mga nati?

3 Elles se courbent, laissent échapper leur progéniture, Et sont délivrées de leurs douleurs.

Naglubog sila ug gianak ang ilang nati, ug unya natapos na ang kasakit sa ilang pagpanganak.

4 Leurs petits prennent de la vigueur et grandissent en plein air, Ils s’éloignent et ne reviennent plus auprès d’elles.

Nahimong kusgan ang ilang mga nati ug mitubo diha sa kaumahan; manggawas sila ug dili na mamalik pag-sab.

5 Qui met en liberté l’âne sauvage, Et l’affranchit de tout lien?

Kinsa may nagpalingkawas sa ihalas nga asno? Kinsa man ang nagbadbad sa hikot sa paspas nga asno,

6 J’ai fait du désert son habitation, De la terre salée sa demeure.

kansang puloy-anan akong gihimo sa Arabah, iyang balay sa parat nga yuta?

7 Il se rit du tumulte des villes, Il n’entend pas les cris d’un maître.

Mikatawa siya sa pagtamay sa mga kasaba sa siyudad; wala niya nadunggan ang singgit sa nagmaneho.

8 Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, Il est à la recherche de tout ce qui est vert.

Naglatagaw siya sa kabukiran isip iyang sibsibanan; didto nangita siya sa tanang lunhaw nga tanom aron kaonon.

9 Le buffle veut-il être à ton service? Passe-t-il la nuit vers ta crèche?

Malipayon bang moalagad kanimo ang ihalas nga torong baka? Magtugot ba siya nga magpabilin sa imong pasongan?

10 L’attaches-tu par une corde pour qu’il trace un sillon? Va-t-il après toi briser les mottes des vallées?

Pinaagi sa pisi, madumalahan ba nimo ang ihalas nga torong baka aron darohon ang mga tudling? Darohon ba niya ang walog alang kanimo?

11 Te reposes-tu sur lui, parce que sa force est grande? Lui abandonnes-tu le soin de tes travaux?

Saligan ba nimo siya tungod kay kusgan kaayo siya? Biyaan ba nimo ang imong bulohaton ngadto kaniya?

12 Te fies-tu à lui pour la rentrée de ta récolte? Est-ce lui qui doit l’amasser dans ton aire?

Magsalig ka ba nga dad-on niya ang imong lugas sa balay, aron tigomon ang lugas sa imong giokanan?

13 L’aile de l’autruche se déploie joyeuse; On dirait l’aile, le plumage de la cigogne.

Magarbohon ang ostrits nga mibukhad sa mga pako, apan tag-as ba ug nalukop ang ilang balahibo sa gugma?

14 Mais l’autruche abandonne ses œufs à la terre, Et les fait chauffer sur la poussière;

Kay biyaan niya ang iyang mga itlog diha sa yuta, ug gipainitan niya sila diha sa abog;

15 Elle oublie que le pied peut les écraser, Qu’une bête des champs peut les fouler.

nalimot siya nga mahimong matamakan sila o nga madugmok sila sa usa ka mapintas nga mananap.

16 Elle est dure envers ses petits comme s’ils n’étaient point à elle; Elle ne s’inquiète pas de l’inutilité de son enfantement.

Dili maayo ang iyang pagtagad sa iyang mga piso nga daw dili kini iya; wala siya nahadlok nga mahimong kawang ang iyang paghago,

17 Car Dieu lui a refusé la sagesse, Il ne lui a pas donné l’intelligence en partage.

tungod kay gihikawan siya sa Dios sa kaalam ug wala siya gihatagan ug panabot.

18 Quand elle se lève et prend sa course, Elle se rit du cheval et de son cavalier.

Sa dihang paspas siyang modagan, magkatawa siya nga magtamay sa kabayo ug sa nagsakay niini.

19 Est-ce toi qui donnes la vigueur au cheval, Et qui revêts son cou d’une crinière flottante?

Gihatagan mo ba ang kabayo sa iyang kusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa iyang daw nag-awas nga buhok sa ulo?

20 Le fais-tu bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement répand la terreur.

Napalukso na ba nimo siya sama sa dulon? Gikahadlokan pag-ayo ang kahalangdon sa iyang pagpangusmo.

21 Il creuse le sol et se réjouit de sa force, Il s’élance au-devant des armes;

Nagpanikad siya sa tibuok niyang kusog ug nagmalipayon sa iyang kusog; nagdali siya sa pagsugat sa mga hinagiban.

22 Il se rit de la crainte, il n’a pas peur, Il ne recule pas en face de l’épée.

Gitamay niya ang kahadlok ug wala naluya; dili siya motalikod sa espada.

23 Sur lui retentit le carquois, Brillent la lance et le javelot.

Ang sakoban nag-uyog diha sa iyang kiliran, uban sa nagpangidlap nga bangkaw.

24 Bouillonnant d’ardeur, il dévore la terre, Il ne peut se contenir au bruit de la trompette.

Gilamoy niya ang yuta sa kabangis ug hilabihang kasuko; sa tingog sa budyong, dili siya magpabilin ug barog sa usa lamang ka dapit.

25 Quand la trompette sonne, il dit: En avant! Et de loin il flaire la bataille, La voix tonnante des chefs et les cris de guerre.

Sa tanang higayon nga motingog na ang budyong, moingon siya, 'Aha!' Nasimahoan na niya ang gubat sa layo pa lamang— ang daw dalugdog nga panagsinggit sa mga nagdumala sa kasundalohan ug sa mga singgit panahon sa gubat.

26 Est-ce par ton intelligence que l’épervier prend son vol, Et qu’il étend ses ailes vers le midi?

Pinaagi ba sa imong kaalam nga habog nga milupad ang banog, nga iyang gibukhad ang iyang mga pako alang sa habagatan?

27 Est-ce par ton ordre que l’aigle s’élève, Et qu’il place son nid sur les hauteurs?

Pinaagi ba sa imong mga mando nga ang agila mipataas ug nagbuhat ug salag ngadto sa habog nga dapit?

28 C’est dans les rochers qu’il habite, qu’il a sa demeure, Sur la cime des rochers, sur le sommet des monts.

Nagpuyo siya sa mga pangpang ug lig-on nga naghimo sa iyang panimalay sa kinatumyan sa pangpang.

29 De là il épie sa proie, Il plonge au loin les regards.

Gikan didto nangita siya sa iyang mga dagitonon; nakita sila sa iyang mga mata gikan sa layo kaayo nga dapit.

30 Ses petits boivent le sang; Et là où sont des cadavres, l’aigle se trouve.

Ang iyang mga piso usab moinom ug dugo; kung diin ang mga patay nga tawo, atua usab siya.”