< Job 3 >

1 Après cela, Job ouvrit la bouche et maudit le jour de sa naissance.
Bundan sonra Əyyub ağzını açıb öz doğulduğu günə lənət etdi.
2 Il prit la parole et dit:
Dilə gəlib belə dedi:
3 Périsse le jour où je suis né, Et la nuit qui dit: Un enfant mâle est conçu!
«Kaş ki mən doğulan gün yox olaydı, “Oğlun oldu!” deyilən gecə yox olaydı.
4 Ce jour! Qu’il se change en ténèbres, Que Dieu n’en ait point souci dans le ciel, Et que la lumière ne rayonne plus sur lui!
O gün qara gələydi, Allah göydən o günün qayğısına qalmayaydı, O gün üçün sabah açılmayaydı.
5 Que l’obscurité et l’ombre de la mort s’en emparent, Que des nuées établissent leur demeure au-dessus de lui, Et que de noirs phénomènes l’épouvantent!
O günü zülmət, qatı qaranlıq bürüyəydi, Üzünü bulud tutaydı, Nurunu qaranlıq batıraydı.
6 Cette nuit! Que les ténèbres en fassent leur proie, Qu’elle disparaisse de l’année, Qu’elle ne soit plus comptée parmi les mois!
O gecəni zil qaranlıq udub yeyəydi, İlin günləri arasında fərəh tapmayaydı, Ayın günləri sırasına girməyəydi.
7 Que cette nuit devienne stérile, Que l’allégresse en soit bannie!
Kaş o gecə qısır olaydı, Sevincsiz, səssiz qalaydı!
8 Qu’elle soit maudite par ceux qui maudissent les jours, Par ceux qui savent exciter le léviathan!
Günlərə lənət oxuyanlar, Livyatanı oyatmağa mahir olanlar Qoy o günə lənət yağdırsın.
9 Que les étoiles de son crépuscule s’obscurcissent, Qu’elle attende en vain la lumière, Et qu’elle ne voie point les paupières de l’aurore!
Dan ulduzları sönəydi, İşığa olan ümidləri boşa çıxaydı, Sübhün nuru görünməyəydi.
10 Car elle n’a pas fermé le sein qui me conçut, Ni dérobé la souffrance à mes regards.
Əfsus ki O, anamın bətninin qapılarını bağlamadı, Gözlərimi əzabsız saxlamadı.
11 Pourquoi ne suis-je pas mort dans le ventre de ma mère? Pourquoi n’ai-je pas expiré au sortir de ses entrailles?
Niyə doğulanda mən ölmədim, Bətndən çıxarkən nəfəsim kəsilmədi?
12 Pourquoi ai-je trouvé des genoux pour me recevoir, Et des mamelles pour m’allaiter?
Niyə məni dizlərin arasından aldılar, Əmizdirmək üçün ağzıma döş saldılar?
13 Je serais couché maintenant, je serais tranquille, Je dormirais, je reposerais,
Belə olmasaydı, indi rahat uzanardım, Yatıb dincələrdim
14 Avec les rois et les grands de la terre, Qui se bâtirent des mausolées,
Özləri üçün viranə şəhərləri tikən Dünya padşahları və müşavirlərlə,
15 Avec les princes qui avaient de l’or, Et qui remplirent d’argent leurs demeures.
Evlərini gümüşə qərq edən Qızıl xəzinəsi olan rəhbərlərlə.
16 Ou je n’existerais pas, je serais comme un avorton caché, Comme des enfants qui n’ont pas vu la lumière.
Niyə bətndən yarımçıq uşaq tək düşmədim? Niyə işıq üzü görməyən körpə kimi basdırılmadım?
17 Là ne s’agitent plus les méchants, Et là se reposent ceux qui sont fatigués et sans force;
Orada pis adamlar belə, kini atır, Yorğunlar rahatlıq tapır,
18 Les captifs sont tous en paix, Ils n’entendent pas la voix de l’oppresseur;
Məhbuslar dinc yaşayır, Nəzarətçinin səsi çıxmır.
19 Le petit et le grand sont là, Et l’esclave n’est plus soumis à son maître.
Orada kiçik də, böyük də vardır, Qul ağasından da azaddır.
20 Pourquoi donne-t-il la lumière à celui qui souffre, Et la vie à ceux qui ont l’amertume dans l’âme,
Niyə əzab çəkənlər işıq üzü görür, Əziyyət içində olanlar həyata gəlir?
21 Qui espèrent en vain la mort, Et qui la convoitent plus qu’un trésor,
Ölüm arzulayırlar amma tapmırlar, Dəfinə axtarmaqdan da çox onu axtarırlar,
22 Qui seraient transportés de joie Et saisis d’allégresse, s’ils trouvaient le tombeau?
Onlar məzar tapanda fərəhlənər, Şadlanaraq sevinər.
23 A l’homme qui ne sait où aller, Et que Dieu cerne de toutes parts?
Hara getdiyi bilinməyən insana, Ətrafına Allah sədd çəkdiyi adama niyə ömür verilir?
24 Mes soupirs sont ma nourriture, Et mes cris se répandent comme l’eau.
Çörəkdən əvvəl ah-zar gəlir, Nalələrim sular kimi tökülür.
25 Ce que je crains, c’est ce qui m’arrive; Ce que je redoute, c’est ce qui m’atteint.
Çəkindiyim şeylər üzərimə tökülür, Qorxduğum şeylər başıma gəlir.
26 Je n’ai ni tranquillité, ni paix, ni repos, Et le trouble s’est emparé de moi.
Rahatlığım, sakitliyim, dincliyim yoxdur, Ancaq sıxıntım vardır».

< Job 3 >