Job 24

1 Pourquoi le Tout-Puissant ne met-il pas des temps en réserve, Et pourquoi ceux qui le connaissent ne voient-ils pas ses jours?

Mengapa Allah tak menetapkan hari penghakiman, supaya orang-orang yang mengenal-Nya mendapat keadilan?

2 On déplace les bornes, On vole des troupeaux, et on les fait paître;

Ada orang-orang yang menggeser tanda batas, supaya tanahnya menjadi luas. Mereka mencuri kawanan domba, dan mengandangnya di kandang domba mereka.

3 On enlève l’âne de l’orphelin, On prend pour gage le bœuf de la veuve;

Keledai milik yatim piatu, mereka larikan; sapi seorang janda, mereka sita sebagai jaminan.

4 On repousse du chemin les indigents, On force tous les malheureux du pays à se cacher.

Mereka menghalangi orang miskin mendapat haknya, maka terpaksa bersembunyilah orang yang papa.

5 Et voici, comme les ânes sauvages du désert, Ils sortent le matin pour chercher de la nourriture, Ils n’ont que le désert pour trouver le pain de leurs enfants;

Jadi, si miskin itu seperti keledai liar yang mencari makan di padang belukar; hanya di tempat-tempat itu saja ada makanan untuk anak-anaknya.

6 Ils coupent le fourrage qui reste dans les champs, Ils grappillent dans la vigne de l’impie;

Ladang orang lain terpaksa ia kerjakan; buah anggur orang jahat harus ia kumpulkan.

7 Ils passent la nuit dans la nudité, sans vêtement, Sans couverture contre le froid;

Ia tak punya selimut dan pakaian penghangat tubuh di waktu malam.

8 Ils sont percés par la pluie des montagnes, Et ils embrassent les rochers comme unique refuge.

Ia basah oleh hujan lebat di gunung, lalu merapat pada gunung batu untuk berlindung.

9 On arrache l’orphelin à la mamelle, On prend des gages sur le pauvre.

Orang jahat memperbudak anak yang tak beribu bapa, dan mengambil bayi orang miskin yang berhutang kepadanya.

10 Ils vont tout nus, sans vêtement, Ils sont affamés, et ils portent les gerbes;

Orang miskin pergi tanpa sandang; ia lapar selagi ia menuai gandum di ladang.

11 Dans les enclos de l’impie ils font de l’huile, Ils foulent le pressoir, et ils ont soif;

Dari zaitun ia membuat minyak dan dari buah anggur, minuman, tetapi ia sendiri sangat kehausan.

12 Dans les villes s’exhalent les soupirs des mourants, L’âme des blessés jette des cris… Et Dieu ne prend pas garde à ces infamies!

Di kota-kota terdengar rintihan orang sekarat, orang-orang luka berseru minta dirawat, tetapi Allah tak mendengarkan doa mereka; Ia tak mau mengindahkannya.

13 D’autres sont ennemis de la lumière, Ils n’en connaissent pas les voies, Ils n’en pratiquent pas les sentiers.

Ada orang-orang yang menolak terang dan memusuhinya, mereka tak mengenal dan tak mengikuti jalannya.

14 L’assassin se lève au point du jour, Tue le pauvre et l’indigent, Et il dérobe pendant la nuit.

Di waktu subuh si pembunuh bangun dari tidurnya, lalu keluar membunuh orang yang papa, dan selagi hari belum pagi, ia mengendap-endap seperti pencuri.

15 L’œil de l’adultère épie le crépuscule; Personne ne me verra, dit-il, Et il met un voile sur sa figure.

Si pezinah menunggu datangnya senja; dipakainya tudung muka agar orang tak mengenalnya.

16 La nuit ils forcent les maisons, Le jour ils se tiennent enfermés; Ils ne connaissent pas la lumière.

Pencuri membongkar rumah pada malam hari; di waktu siang ia menghindari terang dan bersembunyi.

17 Pour eux, le matin c’est l’ombre de la mort, ils en éprouvent toutes les terreurs.

Baginya, pagi sangat menakutkan, tapi gelap yang dahsyat, menyenangkan."

18 Eh quoi! L’impie est d’un poids léger sur la face des eaux, Il n’a sur la terre qu’une part maudite, Il ne prend jamais le chemin des vignes!

Lalu kata Zofar, "Orang jahat hanyut oleh air bah, tanah miliknya terkutuk oleh Allah; kebun anggurnya kini sepi; tak ada yang bekerja di situ lagi.

19 Comme la sécheresse et la chaleur absorbent les eaux de la neige, Ainsi le séjour des morts engloutit ceux qui pèchent! (Sheol h7585)

Seperti salju lenyap kena kemarau dan matahari, demikianlah orang berdosa ditelan ke dalam dunia orang mati. (Sheol h7585)

20 Quoi! Le sein maternel l’oublie, Les vers en font leurs délices, On ne se souvient plus de lui! L’impie est brisé comme un arbre,

Ibunya sendiri melupakan dia, dan cacing-cacing makan tubuhnya. Namanya tak akan lagi dikenang; ia dimusnahkan seperti pohon yang tumbang.

21 Lui qui dépouille la femme stérile et sans enfants, Lui qui ne répand aucun bienfait sur la veuve!…

Semua itu terjadi karena ia menindas para janda, dan berlaku kejam kepada ibu yang tak berputra.

22 Non! Dieu par sa force prolonge les jours des violents, Et les voilà debout quand ils désespéraient de la vie;

Tapi Allah, dengan kuasa-Nya, menghalau orang perkasa. Allah bertindak, maka matilah orang durhaka.

23 Il leur donne de la sécurité et de la confiance, Il a les regards sur leurs voies.

Allah memberi dia hidup sentosa, tetapi mengawasinya tak henti-hentinya.

24 Ils se sont élevés; et en un instant ils ne sont plus, Ils tombent, ils meurent comme tous les hommes, Ils sont coupés comme la tête des épis.

Hanya sebentar ia hidup bahagia, tapi kemudian pergi untuk selama-lamanya. Ia layu seperti rumput yang tak berguna; seperti bulir padi yang dipotong dari batangnya.

25 S’il n’en est pas ainsi, qui me démentira, Qui réduira mes paroles à néant?

Siapakah dapat menyangkal kenyataan itu, atau menyanggah kebenaran perkataanku?"