Job 23

1 Job prit la parole et dit:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 Maintenant encore ma plainte est une révolte, Mais la souffrance étouffe mes soupirs.

Również dziś moja skarga jest gorzka, [choć] moje nieszczęście jest cięższe niż moje jęki.

3 Oh! Si je savais où le trouver, Si je pouvais arriver jusqu’à son trône,

O gdybym wiedział, gdzie mógłbym go znaleźć, udałbym się aż do jego tronu.

4 Je plaiderais ma cause devant lui, Je remplirais ma bouche d’arguments,

Przedstawiłbym mu [swoją] sprawę, a moje usta napełniłbym dowodami;

5 Je connaîtrais ce qu’il peut avoir à répondre, Je verrais ce qu’il peut avoir à me dire.

Poznałbym słowa jego odpowiedzi i zrozumiałbym, co chce mi powiedzieć.

6 Emploierait-il toute sa force à me combattre? Ne daignerait-il pas au moins m’écouter?

Czy w swojej wielkiej mocy będzie się spierał ze mną? Nie, raczej sam doda mi [siły].

7 Ce serait un homme droit qui plaiderait avec lui, Et je serais pour toujours absous par mon juge.

Tam człowiek prawy rozprawiałby z nim, a ja na zawsze byłbym wolny od mojego sędziego.

8 Mais, si je vais à l’orient, il n’y est pas; Si je vais à l’occident, je ne le trouve pas;

[Ale] oto idę prosto, a jego nie ma; cofam się, a nie dostrzegam go.

9 Est-il occupé au nord, je ne puis le voir; Se cache-t-il au midi, je ne puis le découvrir.

[Idę] w lewo, gdzie on działa, a nie oglądam go; idę na prawo, a nie widzę go.

10 Il sait néanmoins quelle voie j’ai suivie; Et, s’il m’éprouvait, je sortirais pur comme l’or.

Gdyż on zna drogę, którą kroczę; kiedy mnie doświadczy, wyjdę jak złoto.

11 Mon pied s’est attaché à ses pas; J’ai gardé sa voie, et je ne m’en suis point détourné.

Moja noga trzymała się jego śladu, przestrzegałem jego drogi i nie zbaczałem [z niej].

12 Je n’ai pas abandonné les commandements de ses lèvres; J’ai fait plier ma volonté aux paroles de sa bouche.

Od przykazania jego ust nie odchodziłem; ceniłem słowa jego ust bardziej niż mój własny [pokarm].

13 Mais sa résolution est arrêtée; qui s’y opposera? Ce que son âme désire, il l’exécute.

Lecz on jest [niezmienny], któż go odwróci? Czego bowiem jego dusza zapragnie, to uczyni;

14 Il accomplira donc ses desseins à mon égard, Et il en concevra bien d’autres encore.

Bo on wykona, co postanowił o mnie; u niego jest wiele takich [przykładów].

15 Voilà pourquoi sa présence m’épouvante; Quand j’y pense, j’ai peur de lui.

Dlatego drżę przed jego obliczem; gdy to rozważam, lękam się go.

16 Dieu a brisé mon courage, Le Tout-Puissant m’a rempli d’effroi.

Bóg osłabił moje serce, Wszechmocny mnie zatrwożył.

17 Car ce ne sont pas les ténèbres qui m’anéantissent, Ce n’est pas l’obscurité dont je suis couvert.

O mało bowiem nie zginąłem od ciemności, [nie] zakrył mroku przed moim obliczem.