Job 23

1 Job prit la parole et dit:

Ijob respondis kaj diris:

2 Maintenant encore ma plainte est une révolte, Mais la souffrance étouffe mes soupirs.

Eĉ hodiaŭ mia parolado restas maldolĉa; Mia suferado estas pli peza, ol miaj ĝemoj.

3 Oh! Si je savais où le trouver, Si je pouvais arriver jusqu’à son trône,

Ho, se mi scius, kiamaniere mi povas Lin trovi, Veni al Lia trono!

4 Je plaiderais ma cause devant lui, Je remplirais ma bouche d’arguments,

Mi prezentus al Li juĝan aferon, Kaj mian buŝon mi plenigus per argumentoj.

5 Je connaîtrais ce qu’il peut avoir à répondre, Je verrais ce qu’il peut avoir à me dire.

Mi ekscius la vortojn, kiujn Li respondus al mi; Mi komprenus, kion Li dirus al mi.

6 Emploierait-il toute sa force à me combattre? Ne daignerait-il pas au moins m’écouter?

Ĉu en la grandeco de Sia forto Li luktus kontraŭ mi? Ne, Li nur atentu min;

7 Ce serait un homme droit qui plaiderait avec lui, Et je serais pour toujours absous par mon juge.

Tiam pravulo procesus kun Li, Kaj mi liberiĝus por ĉiam de mia Juĝanto.

8 Mais, si je vais à l’orient, il n’y est pas; Si je vais à l’occident, je ne le trouve pas;

Sed jen mi iras antaŭen, kaj Li tie ne estas; Mi iras malantaŭen, kaj mi Lin ne rimarkas;

9 Est-il occupé au nord, je ne puis le voir; Se cache-t-il au midi, je ne puis le découvrir.

Se Li faras ion maldekstre, mi Lin ne trovas; Se Li kaŝas Sin dekstre, mi Lin ne vidas.

10 Il sait néanmoins quelle voie j’ai suivie; Et, s’il m’éprouvait, je sortirais pur comme l’or.

Sed mian vojon Li konas; Se Li min elprovos, mi eliros kiel oro.

11 Mon pied s’est attaché à ses pas; J’ai gardé sa voie, et je ne m’en suis point détourné.

Sur Lia irejo forte teniĝas mia piedo; Lian vojon mi konservis, kaj ne forkliniĝis.

12 Je n’ai pas abandonné les commandements de ses lèvres; J’ai fait plier ma volonté aux paroles de sa bouche.

Mi ne deturnas min de la ordonoj de Liaj lipoj; Pli ol mian propran leĝon mi konservis la dirojn de Lia buŝo.

13 Mais sa résolution est arrêtée; qui s’y opposera? Ce que son âme désire, il l’exécute.

Sed Li estas sola: kiu kontraŭstaros al Li? Kion Lia animo deziras, tion Li faras.

14 Il accomplira donc ses desseins à mon égard, Et il en concevra bien d’autres encore.

Kio estas destinita por mi, tion Li plenumos; Kaj Li havas multe da similaj aferoj.

15 Voilà pourquoi sa présence m’épouvante; Quand j’y pense, j’ai peur de lui.

Tial mi tremas antaŭ Lia vizaĝo, Mi primeditas, kaj mi timas Lin.

16 Dieu a brisé mon courage, Le Tout-Puissant m’a rempli d’effroi.

Dio senkuraĝigis mian koron, Kaj la Plejpotenculo min konfuzis.

17 Car ce ne sont pas les ténèbres qui m’anéantissent, Ce n’est pas l’obscurité dont je suis couvert.

Ĉar mi ne estas neniigita antaŭ la mallumo, Kaj antaŭ mia vizaĝo Li ne kovris la mallumon.