Job 21
1 Job prit la parole et dit:
Wtedy Hiob odpowiedział:
2 Écoutez, écoutez mes paroles, Donnez-moi seulement cette consolation.
Słuchajcie uważnie moich słów, a to będzie dla mnie wasza pociecha.
3 Laissez-moi parler, je vous prie; Et, quand j’aurai parlé, tu pourras te moquer.
Pozwólcie mi mówić, a potem, gdy powiem, naśmiewajcie się ze mnie.
4 Est-ce contre un homme que se dirige ma plainte? Et pourquoi mon âme ne serait-elle pas impatiente?
Czy swoją skargę kieruję do człowieka? A jeśli tak, to dlaczego mój duch nie miałby być wzburzony?
5 Regardez-moi, soyez étonnés, Et mettez la main sur la bouche.
Spójrzcie na mnie, zdumiewajcie się i połóżcie rękę na swoje usta.
6 Quand j’y pense, cela m’épouvante, Et un tremblement saisit mon corps.
Gdy tylko sobie przypomnę, jestem przerażony i strach ogarnia moje ciało.
7 Pourquoi les méchants vivent-ils? Pourquoi les voit-on vieillir et accroître leur force?
Czemu niegodziwi żyją, starzeją się, a nawet wzrastają w bogactwie?
8 Leur postérité s’affermit avec eux et en leur présence, Leurs rejetons prospèrent sous leurs yeux.
Ich potomstwo utrwala się przed nimi, a ich rodzina [wzrasta] na ich oczach.
9 Dans leurs maisons règne la paix, sans mélange de crainte; La verge de Dieu ne vient pas les frapper.
Ich domy są bezpieczne, bez strachu i nie dotyka ich rózga Boga.
10 Leurs taureaux sont vigoureux et féconds, Leurs génisses conçoivent et n’avortent point.
Ich byk zapładnia i nie zawodzi, ich krowa cieli się i nie roni.
11 Ils laissent courir leurs enfants comme des brebis, Et les enfants prennent leurs ébats.
Wypuszczają swe malutkie [dzieci] jak trzodę, a ich synowie podskakują.
12 Ils chantent au son du tambourin et de la harpe, Ils se réjouissent au son du chalumeau.
Chwytają za bęben i harfę i weselą się przy dźwięku fletu.
13 Ils passent leurs jours dans le bonheur, Et ils descendent en un instant au séjour des morts. (Sheol h7585)
Spędzają swoje dni w dobrobycie, a w mgnieniu oka zstępują do grobu. (Sheol h7585)
14 Ils disaient pourtant à Dieu: Retire-toi de nous; Nous ne voulons pas connaître tes voies.
Dlatego mówią do Boga: Odejdź od nas, bo nie chcemy poznać twoich dróg.
15 Qu’est-ce que le Tout-Puissant, pour que nous le servions? Que gagnerons-nous à lui adresser nos prières?
Kim jest Wszechmocny, abyśmy mieli mu służyć? Cóż nam pomoże [to], że będziemy się modlić do niego?
16 Quoi donc! Ne sont-ils pas en possession du bonheur? Loin de moi le conseil des méchants!
Oto ich dobra nie są w ich rękach. Rada niegodziwych daleka [jest] ode mnie.
17 Mais arrive-t-il souvent que leur lampe s’éteigne, Que la misère fonde sur eux, Que Dieu leur distribue leur part dans sa colère,
Jak często gaśnie pochodnia niegodziwych? [Jak często] przychodzi na nich zguba? [Bóg] im wydziela cierpienie w swoim gniewie.
18 Qu’ils soient comme la paille emportée par le vent, Comme la balle enlevée par le tourbillon?
Są jak słoma na wietrze i jak plewa, którą wicher porywa.
19 Est-ce pour les fils que Dieu réserve le châtiment du père? Mais c’est lui que Dieu devrait punir, pour qu’il le sente;
Bóg zachowuje jego nieprawość dla jego synów; odpłaca mu, aby to poczuł.
20 C’est lui qui devrait contempler sa propre ruine, C’est lui qui devrait boire la colère du Tout-Puissant.
Jego oczy ujrzą jego nieszczęście i będzie pił z gniewu Wszechmocnego.
21 Car, que lui importe sa maison après lui, Quand le nombre de ses mois est achevé?
Jaką bowiem ma on rozkosz w swoim domu, po swojej [śmierci], gdy liczba jego miesięcy zostanie skrócona?
22 Est-ce à Dieu qu’on donnera de la science, A lui qui gouverne les esprits célestes?
Czy [ktoś] może uczyć Boga wiedzy, wiedząc, że on sam sądzi najwyższych?
23 L’un meurt au sein du bien-être, De la paix et du bonheur,
Jeden umiera w pełni swoich sił, bezpieczny ze wszystkich stron i spokojny;
24 Les flancs chargés de graisse Et la mœlle des os remplie de sève;
Jego piersi są pełne mleka, a jego kości zwilża szpik.
25 L’autre meurt, l’amertume dans l’âme, Sans avoir joui d’aucun bien.
Drugi zaś umiera w goryczy ducha i nigdy nie jadał z uciechą.
26 Et tous deux se couchent dans la poussière, Tous deux deviennent la pâture des vers.
Razem będą leżeć w prochu i okryją ich robaki.
27 Je sais bien quelles sont vos pensées, Quels jugements iniques vous portez sur moi.
Oto znam wasze myśli i zamiary, [jakie] przeciwko mnie złośliwie obmyślacie.
28 Vous dites: Où est la maison de l’homme puissant? Où est la tente qu’habitaient les impies?
Mówicie bowiem: Gdzie [jest] dom księcia? A gdzie mieszkanie niegodziwych?
29 Mais quoi! N’avez-vous point interrogé les voyageurs, Et voulez-vous méconnaître ce qu’ils prouvent?
Czy nie pytaliście podróżnych? Czy nie chcecie poznać ich znaków;
30 Au jour du malheur, le méchant est épargné; Au jour de la colère, il échappe.
Że niegodziwy jest zachowany na dzień zatracenia? Zostanie przyprowadzony na dzień gniewu.
31 Qui lui reproche en face sa conduite? Qui lui rend ce qu’il a fait?
Któż mu wypomni w oczy jego drogę? A kto mu odpłaci za to, co uczynił?
32 Il est porté dans un sépulcre, Et il veille encore sur sa tombe.
Zaprowadzą go do grobu i zostanie w grobowcu.
33 Les mottes de la vallée lui sont légères; Et tous après lui suivront la même voie, Comme une multitude l’a déjà suivie.
Słodkie mu będą bryły ziemi z doliny i pociągnie za sobą wszystkich ludzi; a ci, którzy szli przed nim, są niezliczeni.
34 Pourquoi donc m’offrir de vaines consolations? Ce qui reste de vos réponses n’est que perfidie.
Czemu więc daremnie mnie pocieszacie, skoro w waszych odpowiedziach pozostaje fałsz?
