Job 21

1 Job prit la parole et dit:

آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 Écoutez, écoutez mes paroles, Donnez-moi seulement cette consolation.

به من گوش دهید! تنها تسلی‌ای که می‌توانید به من بدهید این است که بگذارید حرفم را بزنم. پس از آن اگر خواستید، باز هم مرا مسخره کنید.

3 Laissez-moi parler, je vous prie; Et, quand j’aurai parlé, tu pourras te moquer.

4 Est-ce contre un homme que se dirige ma plainte? Et pourquoi mon âme ne serait-elle pas impatiente?

من از خدا شکایت دارم، نه از انسان. بی‌تابی من به همین دلیل است.

5 Regardez-moi, soyez étonnés, Et mettez la main sur la bouche.

به من نگاه کنید و از تعجب دست روی دهان بگذارید و سکوت نمایید.

6 Quand j’y pense, cela m’épouvante, Et un tremblement saisit mon corps.

وقتی این را به یاد می‌آورم، از ترس به لرزه می‌افتم.

7 Pourquoi les méchants vivent-ils? Pourquoi les voit-on vieillir et accroître leur force?

چرا بدکاران تا سن پیری و کهولت زنده می‌مانند و کامیاب می‌شوند؟

8 Leur postérité s’affermit avec eux et en leur présence, Leurs rejetons prospèrent sous leurs yeux.

فرزندان و نوه‌هایشان بزرگ می‌شوند و دورشان را می‌گیرند.

9 Dans leurs maisons règne la paix, sans mélange de crainte; La verge de Dieu ne vient pas les frapper.

خانه‌های آنها از هر خطری در امان است و خدا ایشان را مجازات نمی‌کند.

10 Leurs taureaux sont vigoureux et féconds, Leurs génisses conçoivent et n’avortent point.

گله‌های آنها زاد و ولد می‌کنند و زیاد می‌شوند.

11 Ils laissent courir leurs enfants comme des brebis, Et les enfants prennent leurs ébats.

فرزندانشان از خوشحالی مانند گوسفندان جست و خیز می‌کنند و می‌رقصند

12 Ils chantent au son du tambourin et de la harpe, Ils se réjouissent au son du chalumeau.

و با نوای دف و بربط آواز می‌خوانند و با صدای نی به شادی می‌پردازند.

13 Ils passent leurs jours dans le bonheur, Et ils descendent en un instant au séjour des morts. (Sheol h7585)

آنها روزهای خود را در سعادتمندی به سر می‌برند و راحت می‌میرند، (Sheol h7585)

14 Ils disaient pourtant à Dieu: Retire-toi de nous; Nous ne voulons pas connaître tes voies.

در حالی که هرگز طالب خدا نبوده‌اند و نخواسته‌اند راههای خدا را بشناسند.

15 Qu’est-ce que le Tout-Puissant, pour que nous le servions? Que gagnerons-nous à lui adresser nos prières?

شریران می‌گویند: «قادر مطلق کیست که او را عبادت نماییم؟ چه فایده اگر دست دعا به سویش دراز کنیم؟»

16 Quoi donc! Ne sont-ils pas en possession du bonheur? Loin de moi le conseil des méchants!

گناهکاران به هر کاری دست بزنند موفق می‌شوند! ولی من نمی‌خواهم با آنها سروکار داشته باشم.

17 Mais arrive-t-il souvent que leur lampe s’éteigne, Que la misère fonde sur eux, Que Dieu leur distribue leur part dans sa colère,

تا به حال چند بار اتفاق افتاده که چراغ بدکاران خاموش شود و آنها به بدبختی دچار گردند؟ و یا چند بار اتفاق افتاده که خدا آنها را مجازات کند،

18 Qu’ils soient comme la paille emportée par le vent, Comme la balle enlevée par le tourbillon?

و ایشان را مثل کاه در برابر باد و مانند خاک در برابر طوفان پراکنده سازد؟

19 Est-ce pour les fils que Dieu réserve le châtiment du père? Mais c’est lui que Dieu devrait punir, pour qu’il le sente;

ولی شما می‌گویید: «خدا فرزندان مرد شرور را مجازات می‌کند!» اما من می‌گویم که خدا باید خود شرور را مجازات کند! بگذار مزهٔ مجازات را خودش بچشد!

20 C’est lui qui devrait contempler sa propre ruine, C’est lui qui devrait boire la colère du Tout-Puissant.

بله، بگذار مرد شرور خودش به سزای اعمالش برسد و پیالهٔ خشم خدای قادر مطلق را سر بکشد.

21 Car, que lui importe sa maison après lui, Quand le nombre de ses mois est achevé?

وقتی انسان می‌میرد دیگر چه احساسی می‌تواند دربارهٔ خانواده‌اش داشته باشد؟

22 Est-ce à Dieu qu’on donnera de la science, A lui qui gouverne les esprits célestes?

کیست که بتواند به خدا چیزی بیاموزد؟ حتی خردمندان را او داوری می‌کند.

23 L’un meurt au sein du bien-être, De la paix et du bonheur,

او از یک سو اشخاص قوی و سالم، مرفه و ثروتمند را هلاک می‌کند

24 Les flancs chargés de graisse Et la mœlle des os remplie de sève;

25 L’autre meurt, l’amertume dans l’âme, Sans avoir joui d’aucun bien.

و از سوی دیگر کسانی را که در شدت فقر و تنگدستی به سر می‌برند و در زندگی هرگز طعم خوشی را نچشیده‌اند از بین می‌برد.

26 Et tous deux se couchent dans la poussière, Tous deux deviennent la pâture des vers.

هر دو دسته در خاک دفن می‌شوند و کرمها بدن آنها را می‌خورند.

27 Je sais bien quelles sont vos pensées, Quels jugements iniques vous portez sur moi.

از افکارتان و نقشه‌هایی که برای آزار من می‌کشید آگاه هستم.

28 Vous dites: Où est la maison de l’homme puissant? Où est la tente qu’habitaient les impies?

می‌خواهید بگویید: «اشخاص ثروتمند و شرور برای گناهانشان دچار بلا و بدبختی شده‌اند.»

29 Mais quoi! N’avez-vous point interrogé les voyageurs, Et voulez-vous méconnaître ce qu’ils prouvent?

ولی من می‌گویم: «از هر فرد دنیا دیده‌ای که بپرسید خواهد گفت

30 Au jour du malheur, le méchant est épargné; Au jour de la colère, il échappe.

که آدم بدکار معمولاً در روز بلا و مصیبت در امان است و جان به در می‌برد. هیچ‌کس مرد شرور را رو در رو متهم نمی‌کند و کسی وی را به سزای اعمالش نمی‌رساند. حتی بعد از مرگش او را با احترام به خاک می‌سپارند و بر سر قبرش نگهبان قرار می‌دهند؛

31 Qui lui reproche en face sa conduite? Qui lui rend ce qu’il a fait?

32 Il est porté dans un sépulcre, Et il veille encore sur sa tombe.

33 Les mottes de la vallée lui sont légères; Et tous après lui suivront la même voie, Comme une multitude l’a déjà suivie.

بسیاری در مراسم تدفین او شرکت می‌کنند و با خاک نرم او را می‌پوشانند.»

34 Pourquoi donc m’offrir de vaines consolations? Ce qui reste de vos réponses n’est que perfidie.

شما چگونه می‌توانید با این یاوه‌گویی‌ها و دروغها مرا دلداری دهید؟