Job 20
1 Tsophar de Naama prit la parole et dit:
A odpowiadając Sofar Naamatczyk rzekł:
2 Mes pensées me forcent à répondre, Et mon agitation ne peut se contenir.
Do tego mię myśli moje przywodzą, abym odpowiedział; przetożem się pospieszył.
3 J’ai entendu des reproches qui m’outragent; Le souffle de mon intelligence donnera la réplique.
Słyszałem mnie hańbiącą naganę; ale duch wyrozumienia mego odpowie za mię.
4 Ne sais-tu pas que, de tout temps, Depuis que l’homme a été placé sur la terre,
Izaż nie wiesz, że to jest od wieku, od tego czasu, jako postawił Bóg człowieka na ziemi?
5 Le triomphe des méchants a été court, Et la joie de l’impie momentanée?
Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?
6 Quand il s’élèverait jusqu’aux cieux, Et que sa tête toucherait aux nues,
By też wstąpiła aż do nieba hardość jego, a obłoku się dotknęła głowa jego:
7 Il périra pour toujours comme son ordure, Et ceux qui le voyaient diront: Où est-il?
A wszakże na wieki zginie jako gnój jego, a ci, którzy go widzieli, rzeką: Gdzież się podział?
8 Il s’envolera comme un songe, et on ne le trouvera plus; Il disparaîtra comme une vision nocturne;
Uleci jako sen, a nie znajdą go; bo uciecze, jako widzenie nocne.
9 L’œil qui le regardait ne le regardera plus, Le lieu qu’il habitait ne l’apercevra plus.
Oko, które go widziało, nie ogląda go więcej, i nie ujrzy go więcej miejsce jego.
10 Ses fils seront assaillis par les pauvres, Et ses mains restitueront ce qu’il a pris par violence.
Synowie jego będą się korzyć ubogim; bo ręce jego muszą wracać, co wydarł.
11 La vigueur de la jeunesse, qui remplissait ses membres, Aura sa couche avec lui dans la poussière.
Kości jego napełnione są grzechami młodości jego, a w prochu z nim leżeć będą.
12 Le mal était doux à sa bouche, Il le cachait sous sa langue,
A choć złość słodnieje w ustach jego, i tai ją pod językiem swoim;
13 Il le savourait sans l’abandonner, Il le retenait au milieu de son palais;
Kocha się w niej, a nie opuszcza jej, zatrzymywając ją w pośrodku podniebienia swego:
14 Mais sa nourriture se transformera dans ses entrailles, Elle deviendra dans son corps un venin d’aspic.
Wszakże pokarm jego we wnętrznościach jego odmieni się; żółcią padalcową stanie się w trzewach jego.
15 Il a englouti des richesses, il les vomira; Dieu les chassera de son ventre.
Bogactwa, które pożarł, zwróci, a z brzucha jego wyżenie je Bóg.
16 Il a sucé du venin d’aspic, La langue de la vipère le tuera.
Głowę padalcową ssać będzie; zabije go język jaszczurczy.
17 Il ne reposera plus ses regards sur les ruisseaux, Sur les torrents, sur les fleuves de miel et de lait.
Nie ogląda źródeł rzek, strumieni mówię miodu i masła.
18 Il rendra ce qu’il a gagné, et n’en profitera plus; Il restituera tout ce qu’il a pris, et n’en jouira plus.
Wróci pracę cudzą, a nie zażyje jej; i choć znowu nabędzie wielkich majętności, nie ucieszy się niemi.
19 Car il a opprimé, délaissé les pauvres, Il a ruiné des maisons et ne les a pas rétablies.
Bo ubogich dręczył i opuszczał, złupił dom, którego nie budował; przetoż nic spokojnego nie poczuje w żywocie swoim,
20 Son avidité n’a point connu de bornes; Mais il ne sauvera pas ce qu’il avait de plus cher.
Ani rzeczy swych wdzięcznych nie będzie mógł zatrzymać.
21 Rien n’échappait à sa voracité; Mais son bien-être ne durera pas.
Nic nie zostanie z pokarmów jego, ani się rozmnoży dobro jego.
22 Au milieu de l’abondance il sera dans la détresse; La main de tous les misérables se lèvera sur lui.
Choćby i nazbyt miał wszystkiego, ściśniony będzie; wszelka ręka trapiących oburzy się nań.
23 Et voici, pour lui remplir le ventre, Dieu enverra sur lui le feu de sa colère, Et le rassasiera par une pluie de traits.
Choć będzie miał czem napełnić brzuch swój, przecież nań Bóg puści popędliwość gniewu swego, którą jako deszcz spuści nań, i na pokarmy jego.
24 S’il échappe aux armes de fer, L’arc d’airain le transpercera.
Gdy uciekać będzie przed bronią żelazną, przebije go łuk hartowny.
25 Il arrache de son corps le trait, Qui étincelle au sortir de ses entrailles, Et il est en proie aux terreurs de la mort.
Wyjęta będzie strzała z sajdaku wypuszczona, a grot przeniknie żółć jego; a gdy uchodzić będzie, ogarną go strachy.
26 Toutes les calamités sont réservées à ses trésors; Il sera consumé par un feu que n’allumera point l’homme, Et ce qui restera dans sa tente en deviendra la pâture.
Wszystkie nieszczęścia zasadziły się nań w tajemnych miejscach jego, a pożre go ogień nierozdymany: pozostały w przybytku jego utrapiony będzie.
27 Les cieux dévoileront son iniquité, Et la terre s’élèvera contre lui.
Odkryją niebiosa złość jego, a ziemia powstanie przeciwko niemu.
28 Les revenus de sa maison seront emportés, Ils disparaîtront au jour de la colère de Dieu.
Przeniesie się urodzaj domu jego; dobra jego rozpłyną się w dzień gniewu jego.
29 Telle est la part que Dieu réserve au méchant, Tel est l’héritage que Dieu lui destine.
Tenci jest dział człowieka niepobożnego od Boga, to dziedzictwo naznaczone mu od Boga.
