Job 17
1 Mon souffle se perd, Mes jours s’éteignent, Le sépulcre m’attend.
Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
2 Je suis environné de moqueurs, Et mon œil doit contempler leurs insultes.
Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
3 Sois auprès de toi-même ma caution; Autrement, qui répondrait pour moi?
Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
4 Car tu as fermé leur cœur à l’intelligence; Aussi ne les laisseras-tu pas triompher.
Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
5 On invite ses amis au partage du butin, Et l’on a des enfants dont les yeux se consument.
Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
6 Il m’a rendu la fable des peuples, Et ma personne est un objet de mépris.
Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
7 Mon œil est obscurci par la douleur; Tous mes membres sont comme une ombre.
Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
8 Les hommes droits en sont stupéfaits, Et l’innocent se soulève contre l’impie.
Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
9 Le juste néanmoins demeure ferme dans sa voie, Celui qui a les mains pures se fortifie de plus en plus.
Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
10 Mais vous tous, revenez à vos mêmes discours, Et je ne trouverai pas un sage parmi vous.
Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
11 Quoi! Mes jours sont passés, mes projets sont anéantis, Les projets qui remplissaient mon cœur…
Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
12 Et ils prétendent que la nuit c’est le jour, Que la lumière est proche quand les ténèbres sont là!
Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
13 C’est le séjour des morts que j’attends pour demeure, C’est dans les ténèbres que je dresserai ma couche; (Sheol h7585)
Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
14 Je crie à la fosse: Tu es mon père! Et aux vers: Vous êtes ma mère et ma sœur!
Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
15 Mon espérance, où donc est-elle? Mon espérance, qui peut la voir?
Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
