Job 15
1 Éliphaz de Théman prit la parole et dit:
Maka Elifas menjawab, "Omong kosong, Ayub, cakapmu sungguh tiada arti! Tak ada orang arif yang menjawab seperti kau ini, tak akan ia membela dirinya dengan kata-kata yang tak ada maknanya.
2 Le sage répond-il par un vain savoir? Se gonfle-t-il la poitrine du vent d’orient?
3 Est-ce par d’inutiles propos qu’il se défend? Est-ce par des discours qui ne servent à rien?
4 Toi, tu détruis même la crainte de Dieu, Tu anéantis tout mouvement de piété devant Dieu.
Seandainya omonganmu itu dituruti, tak seorang pun takut atau berdoa kepada Allah lagi.
5 Ton iniquité dirige ta bouche, Et tu prends le langage des hommes rusés.
Kata-katamu membuktikan bahwa engkau bersalah, tapi kejahatanmu kaututupi dengan bersilat lidah.
6 Ce n’est pas moi, c’est ta bouche qui te condamne. Ce sont tes lèvres qui déposent contre toi.
Tak perlu engkau kutuduh dan persalahkan, sebab oleh kata-katamu sendiri kau diadukan.
7 Es-tu né le premier des hommes? As-tu été enfanté avant les collines?
Kaukira engkau manusia pertama yang dilahirkan? Hadirkah engkau ketika gunung-gunung diciptakan?
8 As-tu reçu les confidences de Dieu? As-tu dérobé la sagesse à ton profit?
Apakah kau mendengar Allah membuat rencana-Nya? Apakah hanya engkau yang mempunyai hikmat manusia?
9 Que sais-tu que nous ne sachions pas? Quelle connaissance as-tu que nous n’ayons pas?
Segala yang kauketahui, kami pun ketahui; segala yang kaufahami, jelas pula bagi kami.
10 Il y a parmi nous des cheveux blancs, des vieillards, Plus riches de jours que ton père.
Hikmat ini kami terima dari orang yang beruban; mereka sudah ada sebelum ayahmu dilahirkan!
11 Tiens-tu pour peu de chose les consolations de Dieu, Et les paroles qui doucement se font entendre à toi?…
Mengapa penghiburan Allah enggan kauterima? Kami bicara dengan sabar dan lembut atas nama-Nya.
12 Où ton cœur t’entraîne-t-il, Et que signifie ce roulement de tes yeux?
Tetapi kau naik pitam, matamu menyala-nyala;
13 Quoi! C’est contre Dieu que tu tournes ta colère Et que ta bouche exhale de pareils discours!
kau marah kepada Allah dan membantah-Nya.
14 Qu’est-ce que l’homme, pour qu’il soit pur? Celui qui est né de la femme peut-il être juste?
Mungkinkah manusia sama sekali tak salah? Dapatkah ia dibenarkan di hadapan Allah?
15 Si Dieu n’a pas confiance en ses saints, Si les cieux ne sont pas purs devant lui,
Bahkan kepada malaikat pun Allah tidak percaya; mereka tidak suci pada pemandangan-Nya.
16 Combien moins l’être abominable et pervers, L’homme qui boit l’iniquité comme l’eau!
Apalagi manusia yang bejat dan ternoda, yang meneguk kejahatan seperti air saja.
17 Je vais te parler, écoute-moi! Je raconterai ce que j’ai vu,
Dengar Ayub, kau akan kuterangkan sesuatu,
18 Ce que les sages ont fait connaître, Ce qu’ils ont révélé, l’ayant appris de leurs pères.
yang diajarkan orang arif kepadaku. Ajaran itu diterimanya dari leluhurnya, dan diteruskan dengan lengkap kepada keturunannya.
19 A eux seuls appartenait le pays, Et parmi eux nul étranger n’était encore venu.
Waktu itu tak ada orang asing di negeri mereka; tak ada yang menyesatkan mereka dari Allah.
20 Le méchant passe dans l’angoisse tous les jours de sa vie, Toutes les années qui sont le partage de l’impie.
Orang jahat yang menindas sesamanya, akan merasa cemas sepanjang hidupnya.
21 La voix de la terreur retentit à ses oreilles; Au sein de la paix, le dévastateur va fondre sur lui;
Bunyi-bunyi dahsyat memekakkan telinganya; di saat yang aman perampok datang menyerangnya.
22 Il n’espère pas échapper aux ténèbres, Il voit l’épée qui le menace;
Tak ada harapan baginya mengelak kegelapan, sebab pedang pembunuh mengejarnya pada setiap kesempatan.
23 Il court çà et là pour chercher du pain, Il sait que le jour des ténèbres l’attend.
Burung-burung nasar menunggu saat kematiannya, mereka hendak melahap mayatnya. Maka sadarlah ia bahwa suramlah hari depannya.
24 La détresse et l’angoisse l’épouvantent, Elles l’assaillent comme un roi prêt à combattre;
Bencana bagaikan raja perkasa, sudah siap hendak menyergapnya.
25 Car il a levé la main contre Dieu, Il a bravé le Tout-Puissant,
Begitulah nasib orang yang menantang Allah, dan berani melawan Yang Mahakuasa.
26 Il a eu l’audace de courir à lui Sous le dos épais de ses boucliers.
Dengan sombong ia menyerbu dan melawan Allah; diangkatnya perisainya, ia pantang mengalah.
27 Il avait le visage couvert de graisse, Les flancs chargés d’embonpoint;
28 Et il habite des villes détruites, Des maisons abandonnées, Sur le point de tomber en ruines.
Ia menetap di kota-kota yang porak-poranda, di rumah-rumah yang tak ada penghuninya. Kota-kota itu sudah ditentukan untuk tetap menjadi reruntuhan.
29 Il ne s’enrichira plus, sa fortune ne se relèvera pas, Sa prospérité ne s’étendra plus sur la terre.
Kekayaan orang itu akan hilang tanpa bekas; harta bendanya akan habis tandas.
30 Il ne pourra se dérober aux ténèbres, La flamme consumera ses rejetons, Et Dieu le fera périr par le souffle de sa bouche.
Ia tak akan luput dari gelap gulita; api akan menghanguskan tunas-tunasnya. Ia akan musnah oleh hembusan mulut Allah.
31 S’il a confiance dans le mal, il se trompe, Car le mal sera sa récompense.
Jika ia percaya kepada yang tak berguna, akan tertipulah ia; dan imbalan yang akan diterimanya, tidak berguna juga.
32 Elle arrivera avant le terme de ses jours, Et son rameau ne verdira plus.
Sebelum tiba masanya, ia akan mati, seperti dahan layu yang tak dapat hijau lagi.
33 Il sera comme une vigne dépouillée de ses fruits encore verts, Comme un olivier dont on a fait tomber les fleurs.
Ia seperti pohon anggur yang gugur buahnya, seperti pohon zaitun yang rontok bunganya.
34 La maison de l’impie deviendra stérile, Et le feu dévorera la tente de l’homme corrompu.
Orang yang jahat tak akan berketurunan; habis terbakarlah rumah yang dibangunnya dari hasil suapan.
35 Il conçoit le mal et il enfante le mal, Il mûrit dans son sein des fruits qui le trompent.
Itulah mereka yang merancangkan kejahatan dan melaksanakannya; tipu muslihat selalu terkandung dalam hatinya."
