< Job 13 >
1 Voici, mon œil a vu tout cela, Mon oreille l’a entendu et y a pris garde.
Oto moje oko widziało [to] wszystko, moje ucho słyszało i zrozumiało.
2 Ce que vous savez, je le sais aussi, Je ne vous suis point inférieur.
Co wiecie wy, ja także wiem, nie jestem od was gorszy.
3 Mais je veux parler au Tout-Puissant, Je veux plaider ma cause devant Dieu;
Dlatego chciałbym mówić z Wszechmocnym i pragnę prawować się z Bogiem.
4 Car vous, vous n’imaginez que des faussetés, Vous êtes tous des médecins de néant.
Wy bowiem jesteście sprawcami kłamstwa, wszyscy jesteście marnymi lekarzami.
5 Que n’avez-vous gardé le silence? Vous auriez passé pour avoir de la sagesse.
Obyście raczej zamilkli, a uznano by wam to za mądrość.
6 Écoutez, je vous prie, ma défense, Et soyez attentifs à la réplique de mes lèvres.
Słuchajcie teraz mojego rozumowania, zważajcie na obronę moich warg.
7 Direz-vous en faveur de Dieu ce qui est injuste, Et pour le soutenir alléguerez-vous des faussetés?
Czy w obronie Boga będziecie mówić przewrotnie? Czy za niego będziecie mówić kłamliwie?
8 Voulez-vous avoir égard à sa personne? Voulez-vous plaider pour Dieu?
Czy macie wzgląd na jego osobę? Czy chcecie spierać się po stronie Boga?
9 S’il vous sonde, vous approuvera-t-il? Ou le tromperez-vous comme on trompe un homme?
Czy byłoby dobrze, gdyby was doświadczył? Czy chcecie go oszukać, jak się oszukuje człowieka?
10 Certainement il vous condamnera, Si vous n’agissez en secret que par égard pour sa personne.
Na pewno będzie was karać, jeśli w ukryciu będziecie stronniczy.
11 Sa majesté ne vous épouvantera-t-elle pas? Sa terreur ne tombera-t-elle pas sur vous?
Czy jego majestat was nie przeraża? Czy jego groza na was nie padnie?
12 Vos sentences sont des sentences de cendre, Vos retranchements sont des retranchements de boue.
Wasza pamięć jest jak popiół, a wasze ciała jak ciała z gliny.
13 Taisez-vous, laissez-moi, je veux parler! Il m’en arrivera ce qu’il pourra.
Milczcie, zostawcie mnie, abym przemówił, a niech przyjdzie na mnie, co chce.
14 Pourquoi saisirais-je ma chair entre les dents? J’exposerai plutôt ma vie.
Czemu mam szarpać swoje ciało zębami i kłaść swoje życie w swoje ręce?
15 Voici, il me tuera; je n’ai rien à espérer; Mais devant lui je défendrai ma conduite.
Oto choćby mnie zabił, jeszcze będę [mu] ufać. Moich dróg będę jednak przed nim bronić.
16 Cela même peut servir à mon salut, Car un impie n’ose paraître en sa présence.
On sam będzie moim zbawieniem, bo żaden obłudnik nie przyjdzie przed jego oblicze.
17 Écoutez, écoutez mes paroles, Prêtez l’oreille à ce que je vais dire.
Słuchajcie uważnie mojej mowy, niech wasze uszy przyjmą moją wypowiedź.
18 Me voici prêt à plaider ma cause; Je sais que j’ai raison.
Oto teraz jestem gotowy na sąd i wiem, że zostanę usprawiedliwiony.
19 Quelqu’un disputera-t-il contre moi? Alors je me tais, et je veux mourir.
Któż będzie się spierał ze mną? Jeśli bowiem zamilknę, to umrę.
20 Seulement, accorde-moi deux choses Et je ne me cacherai pas loin de ta face:
Tylko dwóch rzeczy mi nie czyń, a nie będę się krył przed tobą.
21 Retire ta main de dessus moi, Et que tes terreurs ne me troublent plus.
Oddal swoją rękę ode mnie i niech twoja groza mnie nie przeraża.
22 Puis appelle, et je répondrai, Ou si je parle, réponds-moi!
Potem zawołaj mnie, a ja ci odpowiem, albo ja przemówię, a [ty] mi odpowiedz.
23 Quel est le nombre de mes iniquités et de mes péchés? Fais-moi connaître mes transgressions et mes péchés.
Ile mam nieprawości i grzechów? Daj mi poznać moje przestępstwo i grzech.
24 Pourquoi caches-tu ton visage, Et me prends-tu pour ton ennemi?
Czemu zakrywasz swoje oblicze i uważasz mnie za swego wroga?
25 Veux-tu frapper une feuille agitée? Veux-tu poursuivre une paille desséchée?
Czy skruszysz liść miotany [wiatrem]? Czy będziesz gonić suche źdźbło?
26 Pourquoi m’infliger d’amères souffrances, Me punir pour des fautes de jeunesse?
Piszesz bowiem przeciwko mnie gorzkie rzeczy, każesz mi dziedziczyć nieprawości mojej młodości;
27 Pourquoi mettre mes pieds dans les ceps, Surveiller tous mes mouvements, Tracer une limite à mes pas,
Zakułeś moje nogi w dyby, śledzisz wszystkie moje ścieżki i zaznaczasz ślady moich stóp.
28 Quand mon corps tombe en pourriture, Comme un vêtement que dévore la teigne?
Niszczeję jak próchno, jak szata, którą zepsują mole.