Job 13
1 Voici, mon œil a vu tout cela, Mon oreille l’a entendu et y a pris garde.
| من آنچه را که شما می‌گویید به چشم خود دیده و به گوش خود شنیده‌ام. من حرفهای شما را می‌فهمم. آنچه را که شما می‌دانید من نیز می‌دانم و کمتر از شما نیستم. |
2 Ce que vous savez, je le sais aussi, Je ne vous suis point inférieur.
3 Mais je veux parler au Tout-Puissant, Je veux plaider ma cause devant Dieu;
| ای کاش می‌توانستم مستقیم با خدای قادر مطلق سخن گویم و با خود او بحث کنم. |
4 Car vous, vous n’imaginez que des faussetés, Vous êtes tous des médecins de néant.
| و اما شما، درد مرا با دروغهایتان می‌پوشانید. شما طبیبان کاذب هستید. |
5 Que n’avez-vous gardé le silence? Vous auriez passé pour avoir de la sagesse.
| اگر حکمت داشتید حرف نمی‌زدید. |
6 Écoutez, je vous prie, ma défense, Et soyez attentifs à la réplique de mes lèvres.
| حال به من گوش بدهید و به دلایلم توجه نمایید. |
7 Direz-vous en faveur de Dieu ce qui est injuste, Et pour le soutenir alléguerez-vous des faussetés?
| آیا مجبورید به جای خدا حرف بزنید و چیزهایی را که او هرگز نگفته است از قول او بیان کنید؟ |
8 Voulez-vous avoir égard à sa personne? Voulez-vous plaider pour Dieu?
| می‌خواهید به طرفداری از او حقیقت را وارونه جلوه دهید؟ آیا فکر می‌کنید او نمی‌داند شما چه می‌کنید؟ خیال می‌کنید می‌توانید خدا را هم مثل انسان گول بزنید؟ |
9 S’il vous sonde, vous approuvera-t-il? Ou le tromperez-vous comme on trompe un homme?
10 Certainement il vous condamnera, Si vous n’agissez en secret que par égard pour sa personne.
| بدانید شما را توبیخ خواهد کرد، اگر پنهانی طرفداری کنید. |
11 Sa majesté ne vous épouvantera-t-elle pas? Sa terreur ne tombera-t-elle pas sur vous?
| آیا عظمت و هیبت خدا، ترسی به دل شما نمی‌اندازد؟ |
12 Vos sentences sont des sentences de cendre, Vos retranchements sont des retranchements de boue.
| بیانات شما پشیزی ارزش ندارد. استدلال‌هایتان چون دیوار گلی، سست و بی‌پایه است. |
13 Taisez-vous, laissez-moi, je veux parler! Il m’en arrivera ce qu’il pourra.
| حال ساکت باشید و بگذارید من سخن بگویم. هر چه می‌خواهد بشود! |
14 Pourquoi saisirais-je ma chair entre les dents? J’exposerai plutôt ma vie.
| بله، جانم را در کف می‌نهم و هر چه در دل دارم می‌گویم. |
15 Voici, il me tuera; je n’ai rien à espérer; Mais devant lui je défendrai ma conduite.
| اگر خدا برای این کار مرا بکشد، باز به او امیدوار خواهم بود و حرفهای خود را به او خواهم زد. |
16 Cela même peut servir à mon salut, Car un impie n’ose paraître en sa présence.
| من آدم شروری نیستم، پس با جرأت به حضور خدا می‌روم شاید این باعث نجاتم گردد. |
17 Écoutez, écoutez mes paroles, Prêtez l’oreille à ce que je vais dire.
| حال به دقت به آنچه که می‌گویم گوش دهید و حرفهایم را بشنوید. |
18 Me voici prêt à plaider ma cause; Je sais que j’ai raison.
| دعوی من این است: «من می‌دانم که بی‌تقصیرم.» |
19 Quelqu’un disputera-t-il contre moi? Alors je me tais, et je veux mourir.
| کیست که در این مورد بتواند با من بحث کند؟ اگر بتوانید ثابت نمایید که من اشتباه می‌کنم، آنگاه از دفاع خود دست می‌کشم و می‌میرم. |
20 Seulement, accorde-moi deux choses Et je ne me cacherai pas loin de ta face:
| ای خدا، اگر این دو درخواست مرا اجابت فرمایی در آن صورت خواهم توانست با تو روبرو شوم: |
21 Retire ta main de dessus moi, Et que tes terreurs ne me troublent plus.
| مرا تنبیه نکن و مرا با حضور مهیب خود به وحشت نیانداز. |
22 Puis appelle, et je répondrai, Ou si je parle, réponds-moi!
| آنگاه وقتی مرا بخوانی جواب خواهم داد و با هم گفتگو خواهیم نمود. |
23 Quel est le nombre de mes iniquités et de mes péchés? Fais-moi connaître mes transgressions et mes péchés.
| حال، به من بگو که چه خطایی کرده‌ام؟ گناهم را به من نشان بده. |
24 Pourquoi caches-tu ton visage, Et me prends-tu pour ton ennemi?
| چرا روی خود را از من برمی‌گردانی و مرا دشمن خود می‌شماری؟ |
25 Veux-tu frapper une feuille agitée? Veux-tu poursuivre une paille desséchée?
| آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌ترسانی؟ آیا پر کاه را مورد هجوم قرار می‌دهی؟ |
26 Pourquoi m’infliger d’amères souffrances, Me punir pour des fautes de jeunesse?
| تو اتهامات تلخی بر من وارد می‌آوری و حماقت‌های جوانی‌ام را به رخ من می‌کشی. |
27 Pourquoi mettre mes pieds dans les ceps, Surveiller tous mes mouvements, Tracer une limite à mes pas,
| مرا محبوس می‌کنی و تمام درها را به رویم می‌بندی. در نتیجه مانند درختی افتاده و لباسی بید خورده، می‌پوسم و از بین می‌روم. |
28 Quand mon corps tombe en pourriture, Comme un vêtement que dévore la teigne?
