Actes 28

1 Après nous être sauvés, nous reconnûmes que l’île s’appelait Malte.

อิตฺถํ สรฺเวฺวษุ รกฺษำ ปฺราปฺเตษุ ตตฺรโตฺยปทฺวีปสฺย นาม มิลีเตติ เต ชฺญาตวนฺต: ฯ

2 Les barbares nous témoignèrent une bienveillance peu commune; ils nous recueillirent tous auprès d’un grand feu, qu’ils avaient allumé parce que la pluie tombait et qu’il faisait grand froid.

อสภฺยโลกา ยเถษฺฏมฺ อนุกมฺปำ กฺฤตฺวา วรฺตฺตมานวฺฤษฺเฏ: ศีตาจฺจ วหฺนึ ปฺรชฺชฺวาลฺยาสฺมากมฺ อาติถฺยมฺ อกุรฺวฺวนฺฯ

3 Paul ayant ramassé un tas de broussailles et l’ayant mis au feu, une vipère en sortit par l’effet de la chaleur et s’attacha à sa main.

กินฺตุ เปาล อินฺธนานิ สํคฺฤหฺย ยทา ตสฺมินฺ อเคฺรา นิรกฺษิปตฺ, ตทา วเหฺน: ปฺรตาปาตฺ เอก: กฺฤษฺณสรฺโป นิรฺคตฺย ตสฺย หเสฺต ทฺรษฺฏวานฺฯ

4 Quand les barbares virent l’animal suspendu à sa main, ils se dirent les uns aux autres: Assurément cet homme est un meurtrier, puisque la Justice n’a pas voulu le laisser vivre, après qu’il a été sauvé de la mer.

เต'สภฺยโลกาสฺตสฺย หเสฺต สรฺปมฺ อวลมฺพมานํ ทฺฤษฺฏฺวา ปรสฺปรมฺ อุกฺตวนฺต เอษ ชโน'วศฺยํ นรหา ภวิษฺยติ, ยโต ยทฺยปิ ชลเธ รกฺษำ ปฺราปฺตวานฺ ตถาปิ ปฺรติผลทายก เอนํ ชีวิตุํ น ททาติฯ

5 Paul secoua l’animal dans le feu, et ne ressentit aucun mal.

กินฺตุ ส หสฺตํ วิธุนฺวนฺ ตํ สรฺปมฺ อคฺนิมเธฺย นิกฺษิปฺย กามปิ ปีฑำ นาปฺตวานฺฯ

6 Ces gens s’attendaient à le voir enfler ou tomber mort subitement; mais, après avoir longtemps attendu, voyant qu’il ne lui arrivait aucun mal, ils changèrent d’avis et dirent que c’était un dieu.

ตโต วิษชฺวาลยา เอตสฺย ศรีรํ สฺผีตํ ภวิษฺยติ ยทฺวา หฐาทยํ ปฺราณานฺ ตฺยกฺษฺยตีติ นิศฺจิตฺย โลกา พหุกฺษณานิ ยาวตฺ ตทฺ ทฺรษฺฏุํ สฺถิตวนฺต: กินฺตุ ตสฺย กสฺยาศฺจิทฺ วิปโท'ฆฏนาตฺ เต ตทฺวิปรีตํ วิชฺญาย ภาษิตวนฺต เอษ กศฺจิทฺ เทโว ภเวตฺฯ

7 Il y avait, dans les environs, des terres appartenant au principal personnage de l’île, nommé Publius, qui nous reçut et nous logea pendant trois jours de la manière la plus amicale.

ปุพฺลิยนามา ชน เอกสฺตโสฺยปทฺวีปสฺยาธิปติราสีตฺ ตตฺร ตสฺย ภูมฺยาทิ จ สฺถิตํฯ ส ชโน'สฺมานฺ นิชคฺฤหํ นีตฺวา เสาชนฺยํ ปฺรกาศฺย ทินตฺรยํ ยาวทฺ อสฺมากํ อาติถฺยมฺ อกโรตฺฯ

8 Le père de Publius était alors au lit, malade de la fièvre et de la dysenterie; Paul, s’étant rendu vers lui, pria, lui imposa les mains, et le guérit.

ตทา ตสฺย ปุพฺลิยสฺย ปิตา ชฺวราติสาเรณ ปีฑฺยมาน: สนฺ ศยฺยายามฺ อาสีตฺ; ตต: เปาลสฺตสฺย สมีปํ คตฺวา ปฺรารฺถนำ กฺฤตฺวา ตสฺย คาเตฺร หสฺตํ สมรฺปฺย ตํ สฺวสฺถํ กฺฤตวานฺฯ

9 Là-dessus, vinrent les autres malades de l’île, et ils furent guéris.

อิตฺถํ ภูเต ตทฺวีปนิวาสิน อิตเรปิ โรคิโลกา อาคตฺย นิรามยา อภวนฺฯ

10 On nous rendit de grands honneurs, et, à notre départ, on nous fournit les choses dont nous avions besoin.

ตสฺมาตฺเต'สฺมากมฺ อตีว สตฺการํ กฺฤตวนฺต: , วิเศษต: ปฺรสฺถานสมเย ปฺรโยชนียานิ นานทฺรวฺยาณิ ทตฺตวนฺต: ฯ

11 Après un séjour de trois mois, nous nous embarquâmes sur un navire d’Alexandrie, qui avait passé l’hiver dans l’île, et qui portait pour enseigne les Dioscures.

อิตฺถํ ตตฺร ตฺริษุ มาเสษุ คเตษุ ยสฺย จิหฺนํ ทิยสฺกูรี ตาทฺฤศ เอก: สิกนฺทรียนครสฺย โปต: ศีตกาลํ ยาปยนฺ ตสฺมินฺ อุปทฺวีเป 'ติษฺฐตฺ ตเมว โปตํ วยมฺ อารุหฺย ยาตฺรามฺ อกุรฺมฺมฯ

12 Ayant abordé à Syracuse, nous y restâmes trois jours.

ตต: ปฺรถมต: สุรากูสนครมฺ อุปสฺถาย ตตฺร ตฺรีณิ ทินานิ สฺถิตวนฺต: ฯ

13 De là, en suivant la côte, nous atteignîmes Reggio; et, le vent du midi s’étant levé le lendemain, nous fîmes en deux jours le trajet jusqu’à Pouzzoles,

ตสฺมาทฺ อาวฺฤตฺย รีคิยนครมฺ อุปสฺถิตา: ทิไนกสฺมาตฺ ปรํ ทกฺษิณวเยา สานุกูเลฺย สติ ปรสฺมินฺ ทิวเส ปติยลีนครมฺ อุปาติษฺฐามฯ

14 où nous trouvâmes des frères qui nous prièrent de passer sept jours avec eux. Et c’est ainsi que nous allâmes à Rome.

ตโต'สฺมาสุ ตตฺรตฺยํ ภฺราตฺฤคณํ ปฺราปฺเตษุ เต ไสฺว: สารฺทฺธมฺ อสฺมานฺ สปฺต ทินานิ สฺถาปยิตุมฺ อยตนฺต, อิตฺถํ วยํ โรมานครมฺ ปฺรตฺยคจฺฉามฯ

15 De Rome vinrent à notre rencontre, jusqu’au Forum d’Appius et aux Trois Tavernes, les frères qui avaient entendu parler de nous. Paul, en les voyant, rendit grâces à Dieu, et prit courage.

ตสฺมาตฺ ตตฺรตฺยา: ภฺราตโร'สฺมากมฺ อาคมนวารฺตฺตำ ศฺรุตฺวา อาปฺปิยผรํ ตฺริษฺฏาวรฺณีญฺจ ยาวทฺ อเคฺรสรา: สนฺโตสฺมานฺ สากฺษาตฺ กรฺตฺตุมฺ อาคมนฺ; เตษำ ทรฺศนาตฺ เปาล อีศฺวรํ ธนฺยํ วทนฺ อาศฺวาสมฺ อาปฺตวานฺฯ

16 Lorsque nous fûmes arrivés à Rome, on permit à Paul de demeurer en son particulier, avec un soldat qui le gardait.

อสฺมาสุ โรมานครํ คเตษุ ศตเสนาปติ: สรฺวฺวานฺ พนฺทีนฺ ปฺรธานเสนาปเต: สมีเป สมารฺปยตฺ กินฺตุ เปาลาย สฺวรกฺษกปทาตินา สห ปฺฤถคฺ วสฺตุมฺ อนุมตึ ทตฺตวานฺฯ

17 Au bout de trois jours, Paul convoqua les principaux des Juifs; et, quand ils furent réunis, il leur adressa ces paroles: Hommes frères, sans avoir rien fait contre le peuple ni contre les coutumes de nos pères, j’ai été mis en prison à Jérusalem et livré de là entre les mains des Romains.

ทินตฺรยาตฺ ปรํ เปาลสฺตทฺเทศสฺถานฺ ปฺรธานยิหูทิน อาหูตวานฺ ตตเสฺตษุ สมุปสฺถิเตษุ ส กถิตวานฺ, เห ภฺราตฺฤคณ นิชโลกานำ ปูรฺวฺวปุรุษาณำ วา รีเต รฺวิปรีตํ กิญฺจน กรฺมฺมาหํ นากรวํ ตถาปิ ยิรูศาลมนิวาสิโน โลกา มำ พนฺทึ กฺฤตฺวา โรมิโลกานำ หเสฺตษุ สมรฺปิตวนฺต: ฯ

18 Après m’avoir interrogé, ils voulaient me relâcher, parce qu’il n’y avait en moi rien qui méritât la mort.

โรมิโลกา วิจารฺยฺย มม ปฺราณหนนารฺหํ กิมปิ การณํ น ปฺราปฺย มำ โมจยิตุมฺ ไอจฺฉนฺ;

19 Mais les Juifs s’y opposèrent, et j’ai été forcé d’en appeler à César, n’ayant du reste aucun dessein d’accuser ma nation.

กินฺตุ ยิหูทิโลกานามฺ อาปตฺตฺยา มยา ไกสรราชสฺย สมีเป วิจารสฺย ปฺรารฺถนา กรฺตฺตวฺยา ชาตา โนเจตฺ นิชเทศียโลกานฺ ปฺรติ มม โกปฺยภิโยโค นาสฺติฯ

20 Voilà pourquoi j’ai demandé à vous voir et à vous parler; car c’est à cause de l’espérance d’Israël que je porte cette chaîne.

เอตตฺการณาทฺ อหํ ยุษฺมานฺ ทฺรษฺฏุํ สํลปิตุญฺจาหูยมฺ อิสฺราเยลฺวศียานำ ปฺรตฺยาศาเหโตหมฺ เอเตน ศุงฺขเลน พทฺโธ'ภวมฺฯ

21 Ils lui répondirent: Nous n’avons reçu de Judée aucune lettre à ton sujet, et il n’est venu aucun frère qui ait rapporté ou dit du mal de toi.

ตทา เต ตมฺ อวาทิษุ: , ยิหูทียเทศาทฺ วยํ ตฺวามธิ กิมปิ ปตฺรํ น ปฺราปฺตา เย ภฺราตร: สมายาตาเสฺตษำ โกปิ ตว กามปิ วารฺตฺตำ นาวทตฺ อภทฺรมปิ นากถยจฺจฯ

22 Mais nous voudrions apprendre de toi ce que tu penses, car nous savons que cette secte rencontre partout de l’opposition.

ตว มตํ กิมิติ วยํ ตฺวตฺต: โศฺรตุมิจฺฉาม: ฯ ยทฺ อิทํ นวีนํ มตมุตฺถิตํ ตตฺ สรฺวฺวตฺร สรฺเวฺวษำ นิกเฏ นินฺทิตํ ชาตม อิติ วยํ ชานีม: ฯ

23 Ils lui fixèrent un jour, et plusieurs vinrent le trouver dans son logis. Paul leur annonça le royaume de Dieu, en rendant témoignage, et en cherchant, par la loi de Moïse et par les prophètes, à les persuader de ce qui concerne Jésus. L’entretien dura depuis le matin jusqu’au soir.

ไตสฺตทรฺถมฺ เอกสฺมินฺ ทิเน นิรูปิเต ตสฺมินฺ ทิเน พหว เอกตฺร มิลิตฺวา เปาลสฺย วาสคฺฤหมฺ อาคจฺฉนฺ ตสฺมาตฺ เปาล อา ปฺราต: กาลาตฺ สนฺธฺยากาลํ ยาวนฺ มูสาวฺยวสฺถาคฺรนฺถาทฺ ภวิษฺยทฺวาทินำ คฺรนฺเถภฺยศฺจ ยีโศ: กถามฺ อุตฺถาปฺย อีศฺวรสฺย ราเชฺย ปฺรมาณํ ทตฺวา เตษำ ปฺรวฺฤตฺตึ ชนยิตุํ เจษฺฏิตวานฺฯ

24 Les uns furent persuadés par ce qu’il disait, et les autres ne crurent point.

เกจิตฺตุ ตสฺย กถำ ปฺรตฺยายนฺ เกจิตฺตุ น ปฺรตฺยายนฺ;

25 Comme ils se retiraient en désaccord, Paul n’ajouta que ces mots: C’est avec raison que le Saint-Esprit, parlant à vos pères par le prophète Ésaïe, a dit:

เอตตฺการณาตฺ เตษำ ปรสฺปรมฺ อไนกฺยาตฺ สรฺเวฺว จลิตวนฺต: ; ตถาปิ เปาล เอตำ กถาเมกำ กถิตวานฺ ปวิตฺร อาตฺมา ยิศยิยสฺย ภวิษฺยทฺวกฺตุ รฺวทนาทฺ อสฺมากํ ปิตฺฤปุรุเษภฺย เอตำ กถำ ภทฺรํ กถยามาส, ยถา,

26 Va vers ce peuple, et dis: Vous entendrez de vos oreilles, et vous ne comprendrez point; Vous regarderez de vos yeux, et vous ne verrez point.

"อุปคตฺย ชนาเนตานฺ ตฺวํ ภาษสฺว วจสฺตฺวิทํฯ กรฺไณ: โศฺรษฺยถ ยูยํ หิ กินฺตุ ยูยํ น โภตฺสฺยถฯ เนไตฺร รฺทฺรกฺษฺยถ ยูยญฺจ ชฺญาตุํ ยูยํ น ศกฺษฺยถฯ

27 Car le cœur de ce peuple est devenu insensible; Ils ont endurci leurs oreilles, et ils ont fermé leurs yeux, De peur qu’ils ne voient de leurs yeux, qu’ils n’entendent de leurs oreilles, Qu’ils ne comprennent de leur cœur, Qu’ils ne se convertissent, et que je ne les guérisse.

เต มานุษา ยถา เนไตฺร: ปริปศฺยนฺติ ไนว หิฯ กรฺไณ: รฺยถา น ศฺฤณฺวนฺติ พุธฺยนฺเต น จ มานไส: ฯ วฺยาวรฺตฺตยตฺสุ จิตฺตานิ กาเล กุตฺราปิ เตษุ ไวฯ มตฺตเสฺต มนุชา: สฺวสฺถา ยถา ไนว ภวนฺติ จฯ ตถา เตษำ มนุษฺยาณำ สนฺติ สฺถูลา หิ พุทฺธย: ฯ พธิรีภูตกรฺณาศฺจ ชาตาศฺจ มุทฺริตา ทฺฤศ: ๚

28 Sachez donc que ce salut de Dieu a été envoyé aux païens, et qu’ils l’écouteront.

อต อีศฺวราทฺ ยตฺ ปริตฺราณํ ตสฺย วารฺตฺตา ภินฺนเทศียานำ สมีปํ เปฺรษิตา เตอว ตำ คฺรหีษฺยนฺตีติ ยูยํ ชานีตฯ

29 [Lorsqu’il eut dit cela, les Juifs s’en allèrent, discutant vivement entre eux.]

เอตาทฺฤศฺยำ กถายำ กถิตายำ สตฺยำ ยิหูทิน: ปรสฺปรํ พหุวิจารํ กุรฺวฺวนฺโต คตวนฺต: ฯ

30 Paul demeura deux ans entiers dans une maison qu’il avait louée. Il recevait tous ceux qui venaient le voir,

อิตฺถํ เปาล: สมฺปูรฺณํ วตฺสรทฺวยํ ยาวทฺ ภาฏกีเย วาสคฺฤเห วสนฺ เย โลกาสฺตสฺย สนฺนิธิมฺ อาคจฺฉนฺติ ตานฺ สรฺวฺวาเนว ปริคฺฤหฺลนฺ,

31 prêchant le royaume de Dieu et enseignant ce qui concerne le Seigneur Jésus-Christ, en toute liberté et sans obstacle.

นิรฺวิฆฺนมฺ อติศยนิ: กฺโษภมฺ อีศฺวรียราชตฺวสฺย กถำ ปฺรจารยนฺ ปฺรเภา ยีเศา ขฺรีษฺเฏ กถา: สมุปาทิศตฺฯ อิติ๚