Psaumes 137

1 De David. Sur les fleuves de Babylone nous nous sommes assis, et nous avons pleuré, en nous souvenant de Sion.

Babil torpağında olanda Sionu yada salardıq, Çay kənarında oturaraq ağlayardıq,

2 Nous avons suspendu nos harpes aux saules, qui sont au milieu de la contrée.

Liralarımızı söyüd ağaclarından asardıq.

3 Car ceux qui nous avaient faits captifs nous demandaient les paroles de nos cantiques; et ceux qui nous avaient emmenés nous disaient: Chantez-nous un hymne des cantiques de Sion!

Bizi əsir edənlər Nəğmə oxumağımızı əmr edirdilər, Bizə zülm verənlər Onları şənləndirməyimizi istəyirdilər, «Bizim üçün Sion nəğmələrini oxuyun» deyirdilər.

4 Comment chanterons-nous un cantique du Seigneur sur une terre étrangère?

Axı yad ölkədə Rəbbin nəğmələrini necə oxuyaq?

5 Si je t'oublie, Jérusalem, que ma main droite s'oublie elle-même!

Ey Yerusəlim, əgər səni unutsam, Qoy sağ əlim qurusun.

6 Si je ne me propose Jérusalem comme le principe de mes joies; si je ne me souviens point de toi, que ma langue s'attache à mon gosier.

Ey Yerusəlim, Səni anmasam, ən böyük sevincim olmasan, Qoy dilim damağıma yapışsın.

7 Souviens-toi, Seigneur, des fils d'Édom, qui, au dernier jour de Jérusalem, disaient; Détruisez-la, détruisez-la jusqu'en ses fondements!

Ya Rəbb, Edomluları bir yada sal, Məğlubiyyət günü Yerusəlimdən danışırdılar, Deyirdilər: «Gəlin oranı uçuraq, təməlindən dağıdaq!»

8 Fille de Babylone, infortunée! heureux celui qui te rendra le mal en retour du mal que tu as fait!

Ey Babil qızı, xaraba qalacaqsan. Bizə etdiyinin əvəzini sənə verən qoy bəxtiyar olsun!

9 Heureux celui qui saisira tes petits enfants et les écrasera contre la pierre!

Körpələrini daşa çırpıb öldürən bəxtiyar olsun!