Psaumes 108
1 Cantique et psaume de David. Mon cœur est prêt, ô Dieu, mon cœur est prêt; je vais chanter des psaumes en ma gloire.
Pieśń psalmu samego Dawida. Gotowe jest serce moje, Boże! śpiewać i wysławiać cię będę, także i chwała moja.
2 Réveillez-vous, ma harpe et ma cithare; je me lèverai dès l'aurore.
Ocućże się lutnio i harfo! gdy na świtaniu powstaję.
3 Seigneur, je te rendrai gloire parmi les peuples; je te chanterai des psaumes parmi les Gentils.
Wysławiać cię będę między ludźmi, Panie! a będęć śpiewał między narodami.
4 Car ta miséricorde est plus grande que les cieux; et ta vérité va jusqu'aux nues.
Albowiem większe jest nad niebiosa miłosierdzie twoje, i aż pod obłoki prawda twoja.
5 Dieu, sois exalté au-dessus des cieux; que ta gloire soit répandue sur toute la terre!
Wywyszże się nad niebiosa, o Boże! a nad wszystkę ziemię chwała twoja.
6 Afin que tes bien-aimés soient délivrés, sauve-moi par ta droite, et exauce-moi.
Niech będą wybawieni umiłowami twoi; zachowajże ich prawicą swoją, a wysłuchaj mię.
7 Dieu a parlé dans son sanctuaire; je me réjouirai, et je partagerai Sichem, et je mesurerai le val des Tabernacles.
Bóg mówił przez świętobliwość swoję; dlatego się weselić będę, że rozdzielę Sychem, a dolinę Sukkot rozmierzę.
8 A moi est Galaad, à moi Manassé; Ephraïm est l'appui de ma tête; Juda est mon roi,
Mojeć jest Galaad, mój i Manases, a Efraim mocą głowy mojej, Juda zakonodawca mój.
9 Et Moab le vase de mon espérance. Je poserai ma sandale sur l'Idumée, les étrangers me sont soumis.
Moab jest miednicą do umywania mego, na Edoma porzucę obuwie moje: przeciwko Filistynom trąbić będę.
10 Qui me ramènera dans la ville forte? Qui me guidera jusqu'à la terre d'Édom?
Któż mię zaprowadzi do miasta obronnego? Któż mię przywiedzie aż do ziemi edomskiej?
11 N'est-ce pas toi, ô Dieu, qui nous avais repoussés; ô Dieu, toi qui ne sortais plus à la tête de nos armées?
Izali nie ty, o Boże! któryś nas był odrzucił, a nie wychodziłeś, o Boże! z wojskami naszemi?
12 Donne-nous ton secours pour nous tirer de la tribulation; car il est vain, le salut qui vient de l'homme.
Dajże nam pomoc z ucisku; albowiem omylna jest pomoc ludzka.
13 En Dieu nous mettons notre force, et lui-même réduira à néant nos ennemis.
W Bogu sobie mężnie poczynać będziemy, a on podepcze nieprzyjaciół naszych.
