Psaumes 104
1 Psaume de David. O mon âme, bénis le Seigneur; Seigneur, ô mon Dieu, tu es très grand, tu es revêtu de gloire et de beauté.
Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
2 Tu es enveloppé de lumière comme d'un manteau; tu as tendu le ciel comme un tabernacle.
Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
3 Il a fait des eaux le toit de ses plus hautes demeures; il a posé les nuées pour être son char; il marche sur les ailes des vents.
Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
4 Des esprits il fait ses anges, et ses serviteurs sont un feu ardent.
Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
5 Il fonde la terre sur son axe; elle ne déviera pas dans les siècles des siècles.
Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
6 L'abîme, comme un vêtement, est son manteau, et les eaux s'arrêteront au- dessus des montagnes.
Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
7 Elles s'enfuiront, Seigneur, à tes reproches; elles auront peur, à la voix de ton tonnerre.
Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
8 Les montagnes sont montées et les plaines sont descendues au lieu que tu leur avais marqué.
Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
9 Tu as posé des limites que les eaux ne passeront pas; elles ne reviendront plus couvrir la terre.
Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
10 Le Seigneur a fait jaillir des sources dans les vallées; les eaux couleront entre les montagnes.
Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
11 Elles abreuveront toutes les bêtes fauves des champs; les onagres les chercheront pour apaiser leur soif.
A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
12 Au-dessus d'elles, les oiseaux du ciel feront leur nid; ils feront entendre leur chant du milieu des rochers.
Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
13 Des lieux supérieurs, Dieu arrose les monts; la terre se rassasiera, Seigneur, du fruit de tes œuvres.
Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
14 Tu fais pousser l'herbe pour le bétail, et le fourrage pour le service des hommes, afin qu'ils en fassent sortir le blé de la terre.
Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
15 Et le vin réjouit le cœur de l'homme; l'huile égaie son visage; le pain fortifie son cœur.
I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
16 Les arbres des champs seront nourris de ces pluies, ainsi que les cèdres du Liban, qu'il a plantés.
Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
17 C'est là que les passereaux feront leur nid, et la famille du héron, qui les surpasse de la tête.
Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
18 Les hauteurs des monts seront la demeure des cerfs, et les rochers l'asile du hérisson.
Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
19 Dieu a créé la lune pour marquer le temps; le soleil sait où il doit se coucher.
Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
20 Tu as fait les ténèbres, et la nuit est venue; c'est l'heure où toutes les bêtes fauves traversent la forêt.
Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 Les lionceaux rugissent après leur proie, et cherchent les aliments que Dieu leur a donnés.
Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
22 Mais le soleil se lève; et ils se réunissent, et ils vont dormir dans leur antre.
Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
23 Et l'homme s'en va à son travail, et il travaille jusqu'au soir.
Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
24 Que tes œuvres sont grandes, Seigneur; tu as fait toutes choses avec sagesse; la terre est pleine de tes créatures.
O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
25 La mer est profonde et spacieuse; des reptiles sans nombre y nagent, les petits avec les grands.
W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
26 Des navires la sillonnent; et le dragon formé par vous, vient s'y jouer.
Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
27 Tous espèrent en toi, pour que tu leur donne la nourriture au temps opportun.
Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
28 Tu la leur donne, et ils la recueillent; tu ouvre la main, et ils sont tous remplis des dons de ta bonté.
Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
29 Détournes-tu le visage, ils sont troublés; si tu leur ôtes le souffle, ils défailliront et retourneront à leur poussière.
Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
30 Et si tu envoies ton Esprit, ils seront créés, et tu renouvelleras la face de la terre.
Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
31 Que la gloire du Seigneur soit éternelle; le Seigneur se complaira dans ses œuvres.
Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
32 Il regarde la terre, et la fait trembler; il touche les monts, et ils fument.
On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
33 Je chanterai le Seigneur toute ma vie; je chanterai mes psaumes à Dieu, tant que j'existerai.
Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
34 Puisse ma voix lui être douce, et moi je me réjouirai dans le Seigneur.
O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
35 Puissent les pécheurs et les méchants défaillir sur la terre, et qu'ils ne soient plus! mon âme, bénis le Seigneur!
Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
