Proverbes 29
1 L'homme qui reprend vaut mieux que l'indocile; car celui-ci tombera soudain dans des maux cuisants et sans remède.
Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.
2 Quand les justes sont loués, les peuples sont dans la joie; mais quand les impies gouvernent, les hommes gémissent.
Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.
3 Un homme qui aime la sagesse fait la joie de son père; celui qui nourrit des prostituées dissipe ses richesses.
Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.
4 Le roi juste fait prospérer ses États; le méchant les ruine.
Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.
5 Celui qui tend un filet à la face de son ami, s'y prendra lui-même les pieds.
Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.
6 Le pécheur marche environné de pièges; le juste vit plein de paix et de joie.
Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.
7 Le juste sait rendre justice aux pauvres; mais l'impie n'entend pas cette science, et le nécessiteux n'a pas l'esprit assez intelligent.
Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.
8 Les hommes déréglés mettent en feu une ville; le sage apaise les colères.
Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.
9 Un homme sage juge les nations; mais un homme méprisable, s'il se met en colère, fait rire et n'effraie personne.
Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.
10 Les hommes de sang haïssent un saint; les hommes droits recherchent son âme.
Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.
11 L'insensé donne cours à toute sa colère; le sage la contient et la mesure.
Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.
12 Quand un roi prête l'oreille à l'injustice, tous ses sujets transgressent la loi.
Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.
13 L'usurier et l'emprunteur marchent ensemble; le Seigneur les surveille l'un et l'autre.
Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.
14 Si un roi juge les pauvres selon la vérité, son trône sera affermi pour servir de témoignage.
Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.
15 Les réprimandes et les corrections donnent la sagesse; l'enfant qui s'en écarte est la honte de ses parents.
Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.
16 Plus il y a d'impies, plus il y a de péchés; les justes, avertis par leurs chutes, deviennent craintifs.
Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.
17 Corrige ton fils, et il donnera à toi le repos, à ton âme la gloire.
Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.
18 Il n'est point de prophète pour une nation perverse; mais bienheureux est celui qui garde la loi.
Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.
19 La parole ne suffit pas pour corriger un mauvais serviteur; car même quand il la comprend, il lui est indocile.
Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.
20 Si tu vois un homme prompt à parler, sache que l'insensé même a plus d'espoir que lui.
Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.
21 Celui qui, dès l'enfance, a vécu dans les délices, un jour sera au service d'autrui et pleurera sur lui-même.
Kto w rozkoszy chowa z dzieciństwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.
22 L'homme enclin à la colère excite des discordes; l'homme irascible se creuse un abîme de péchés.
Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.
23 L'orgueil abaisse l'homme; le Seigneur est l'appui des humbles, et les élève en gloire.
Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.
24 Celui qui prend sa part d'un larcin hait son âme; ceux qui ayant ouï un serment, n'en ont rien dit,
Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.
25 par crainte ou par égard pour les hommes, ont failli. Celui qui met sa confiance dans le Seigneur sera dans la joie; l'impiété cause la chute de l'homme; celui qui a mis sa confiance dans le Maître, sera sauvé.
Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.
26 Beaucoup se prosternent devant la face du prince; mais c'est le Seigneur qui est le juge des hommes.
Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.
27 Le juste est en abomination à l'injuste; et celui qui suit la droite voie est en abomination au pervers.
Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.
