Job 8
1 Et Baldad de Sauchée répondant dit:
Kaj ekparolis Bildad, la Ŝuĥano, kaj diris:
2 Jusqu'à quand parleras-tu de la sorte? Quel esprit verbeux s'exprime par ta bouche?
Kiel longe vi tiel parolos, Kaj la vortoj de via buŝo estos kiel forta vento?
3 Dieu est-il un juge prévaricateur? Le créateur de toutes choses torture-t- il l'équité?
Ĉu Dio falsas la juĝon? Ĉu la Plejpotenculo falsas la justecon?
4 Si tes fils ont péché devant lui, il leur a, de sa main, fait expier leurs fautes.
Se viaj filoj pekis kontraŭ Li, Li forpuŝis ilin pro ilia malbonago.
5 Commence donc dès l'aurore à prier le Seigneur tout-puissant.
Se vi serĉas Dion Kaj petegas la Plejpotenculon,
6 Si tu es pur et sincère, il t'exaucera et il te traitera selon sa justice.
Se vi estas pura kaj pia, Li maldormos super vi, Kaj restarigos la bonstaton en via virta loĝejo.
7 Ce que tu possédais d'abord te semblera médiocre; ce que tu posséderas finalement sera inexprimable.
Kaj se via komenco estis malgranda, Via estonteco forte kreskos.
8 Remonte jusqu'à la première génération; suit à la trace les générations de nos pères.
Ĉar demandu la antaŭajn generaciojn, Kaj primeditu tion, kion esploris iliaj patroj;
9 Car nous sommes d'hier et nous ne savons rien; notre vie sur la terre est une ombre.
Ĉar ni estas de hieraŭ, kaj ni nenion scias; Nia vivo sur la tero estas nur ombro.
10 N'est-ce donc pas à nos pères de t'instruire, de t'éclairer, et de tirer de leur cœur les paroles que je vais dire?
Ili instruos vin, diros al vi, Kaj el sia koro elirigos vortojn.
11 Le papyrus croît-il sans eau? L'herbe des prairies pousse-t-elle si elle n'est pas arrosée?
Ĉu povas kreski kano sen malsekeco? Ĉu kreskas junko sen akvo?
12 La fauche-t-on quand elle est encore près de la racine? Et la plante que rien n'abreuve ne dessèche-t-elle pas?
En tia okazo ĝi velksekiĝas pli frue ol ĉiu herbo, Kiam ĝi estas ankoraŭ en sia freŝeco, Kiam ĝi ankoraŭ ne estas detranĉita.
13 Ainsi finissent ceux que le Seigneur oublie, car l'espérance de l'impie est vaine.
Tiaj estas la vojoj de ĉiuj, kiuj forgesas Dion; Kaj pereas la espero de hipokritulo,
14 Sa maison sera déserte; sa tente disparaîtra comme une toile d'araignée.
Kies fido dehakiĝas, Kaj kies espero estas araneaĵo.
15 Il aura beau l'étayer, elle ne sera pas solide; dès qu'il en sera enlevé, elle s'écroulera.
Li apogas sin al sia domo, sed ne restos staranta; Li ekkaptos ĝin, sed ne povos sin teni.
16 Il y a de l'humidité sous le soleil, une tige sort de la moisissure qu'elle engendre.
Li estis verda antaŭ la suno, Kaj super lia ĝardeno etendiĝas liaj branĉoj;
17 Elle s'élève sur un tas de pierres; elle subsiste au milieu des cailloux.
Amase plektiĝas liaj radikoj, Inter ŝtonoj ili tenas sin forte;
18 Et s'ils viennent à la dévorer, le lieu même se prêtera à nier son existence. N'as-tu pas vu pareille chose?
Sed kiam oni elŝiras lin el lia loko, Ĝi malkonfesas lin: Mi vin ne vidis.
19 N'est-ce pas comme cette tige que succombe l'impie? Une autre plante hors de terre germera.
Tia estas la ĝojo de lia vivo; Kaj el la tero kreskas aliaj.
20 Jamais le Seigneur ne rejettera l'innocence; il n'acceptera pas les dons des pervers.
Vidu, Dio ne forpuŝas virtulon Kaj ne subtenas la manon de malpiuloj.
21 Il mettra le sourire sur les lèvres des hommes sincères, et leur bouche sera pleine de ses louanges.
Li plenigos ankoraŭ vian buŝon per rido Kaj viajn lipojn per ĝojkrioj.
22 Leurs ennemis seront couverts de honte; et il n'y aura pas de vie heureuse pour les méchants.
Viaj malamantoj kovriĝos per honto; Sed la tendo de malpiuloj malaperos.
