Job 41

1 Prendras-tu le serpent à l'hameçon? passeras-tu dans ses dents une bride?

Wyciągnieszże wędą wieloryba? albo sznurem utopionym w języku jego?

2 Attacheras-tu à son nez un anneau? perceras-tu ses lèvres d'un cercle?

Izali zawleczesz kolce przez nozdrza jego? albo hakiem przekoleszli czeluść jego?

3 Te parlera-t-il, te priera-t-il, te fera-t-il entendre de douces supplications?

Izalić się będzie wiele modlił, albo z tobą łagodnie mówić będzie?

4 S'engagera-t-il avec toi par un pacte? En feras-tu ton esclave dans les siècles des siècles?

Izali uczyni przymierze z tobą, a przyjmiesz go za sługę wiecznego?

5 Te joueras-tu de lui comme d'un oisillon, le mettras-tu en cage comme un passereau pour ton petit enfant?

Izali z nim będziesz igrał jako z ptaszkiem, a uwiążesz go dziatkom twoim?

6 Les nations s'en nourrissent; les peuples phéniciens se le partagent.

Sprawiże sobie nad nim towarzystwo ucztę, a podzielą go między kupców?

7 Ils attachent de sa peau à leurs navires, et sa tête à leurs barques de pêcheurs.

Izali zawadzisz hakami za skórę jego, a widelcami rybackiemi za głowę jego?

8 Tu le maîtriseras en te souvenant de la guerre qu'il a causée, et qu'elle ne se renouvelle plus.

Połóż tylko nań rękę twą, ślubujęć, że nie wspomnisz więcej na bitwę.

9 Ne l'as-tu pas vu? N'as-tu pas été surpris de ce qui a été dit?

Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy nań człowiek nie upada?

10 N'as-tu pas été effrayé parce que je l'avais préparé? car quel est celui qui s'était opposé à moi?

Niemasz tak śmiałego, coby go obudził; owszem któż się stawi przed twarzą moją?

11 Et qui donc après m'avoir contredit persistera, puisque tout ce que le ciel recouvre m'appartient?

Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

12 Je ne me tairai point à cause lui, et la puissance de mes paroles, justes à son regard, excitera sa compassion.

Nie zamilczę członków jego, ani silnej mocy jego, a grzecznego kształtu jego.

13 Qui découvrira la face que voile son vêtement? qui pénétrera jusqu'au fond de sa poitrine?

Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

14 Qui ouvrira les portes qui le cachent? Le grincement de ses dents inspire à l'entour la terreur.

Wrota gęby jego któż otworzy? bo strach około zębów jego.

15 Ses entrailles sont des aspics d'airain; son ensemble est comme de la pierre d'émeri.

Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

16 Les aspérités de son corps sont tout d'une pièce; jamais l'esprit de l'a traversé.

Jedna z drugą tak spojona, że wiatr nie wchodzi między nie.

17 Tel un homme est uni à son frère, tels ces deux frères sont toujours inséparables.

Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

18 S'il éternue des étincelles jaillissent; ses yeux brillent comme l'étoile du matin.

Kichanie jego czyni blask, a oczy jego są jako powieki zorzy.

19 Sa bouche vomit comme des lampes, leur flamme se répand à l'entour, comme des brasiers pleins de feu.

Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

20 De ses narines sort une fumée semblable à celle d'une fournaise où brûle de l'anthracite.

Z nozdrzy jego wychodzi dym, jako z garnca wrzącego, albo kotła.

21 Son âme est de charbon embrasé; sa bouche exhale du feu.

Dech jego węgle rozpala, a płomień z ust jego wychodzi.

22 La force réside en son encolure; la perdition court devant lui.

W szyi jego przemieszkuje moc, a boleść przed nim ucieka.

23 Les chairs de son corps forment un bloc; elles ont été coulées sur lui; rien ne peut les émouvoir.

Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

24 Son cœur est condensé comme une pierre; il est inflexible comme une enclume.

Serce jego twarde jako kamień, tak twarde, jako sztuka spodniego kamienia młyńskiego.

25 S'il se retourne, il répand l'effroi, parmi les bêtes fauves qui bondissent sur la terre.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

26 Les javelines, les traits, les cuirasses ne peuvent rien contre lui.

Miecz, który go sięga, nie ostoi się, ani drzewce, ani strzała, ani pancerz.

27 Il fait cas de l'airain comme du bois pourri, et du fer comme de la paille.

Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

28 La flèche ne le percera pas; la pierre d'une fronde lui fait l'effet d'un brin d'herbe.

Nie upłoszy go strzała, a jako źdźbło są u niego kamienie z procy.

29 Les marteaux sont pour lui comme des joncs; il rit des tremblements de terre et des éruptions de flammes.

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

30 Il a pour couche des obélisques aigus; l'or de la mer qu'il foule aux pieds lui semble une boue dont on ne dit rien.

Pod nim są ostre skorupy; ściele sobie na rzeczach ostrych jako na błocie.

31 Il fait bouillir l'abîme comme une marmite; il prend la mer pour un vase à parfums,

Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

32 Le Tartare de l'abîme pour un captif, l'abîme pour un lieu de promenade.

Za sobą jasną ścieszkę czyni, tak, że się zdaje, iż przepaść ma siwiznę.

33 Il n'est rien sur la terre de semblable à lui qui a été créé pour être raillé par mes anges.

Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

34 Il voit tout ce qui s'élève; il est roi de tout ce que contiennent les eaux.

Wszelką rzecz wysoką lekce waży; on jest królem nad wszystkiemi srogiemi zwierzętami.