Job 41

1 Prendras-tu le serpent à l'hameçon? passeras-tu dans ses dents une bride?

Zult gij den Leviathan met den angel trekken, of zijn tong met een koord, dat gij laat nederzinken?

2 Attacheras-tu à son nez un anneau? perceras-tu ses lèvres d'un cercle?

Zult gij hem een bieze in den neus leggen, of met een doorn zijn kaak doorboren?

3 Te parlera-t-il, te priera-t-il, te fera-t-il entendre de douces supplications?

Zal hij aan u veel smekingen maken? Zal hij zachtjes tot u spreken?

4 S'engagera-t-il avec toi par un pacte? En feras-tu ton esclave dans les siècles des siècles?

Zal hij een verbond met u maken? Zult gij hem aannemen tot een eeuwigen slaaf?

5 Te joueras-tu de lui comme d'un oisillon, le mettras-tu en cage comme un passereau pour ton petit enfant?

Zult gij met hem spelen gelijk met een vogeltje, of zult gij hem binden voor uw jonge dochters?

6 Les nations s'en nourrissent; les peuples phéniciens se le partagent.

Zullen de metgezellen over hem een maaltijd bereiden? Zullen zij hem delen onder de kooplieden?

7 Ils attachent de sa peau à leurs navires, et sa tête à leurs barques de pêcheurs.

Zult gij zijn huid met haken vullen, of met een visserskrauwel zijn hoofd?

8 Tu le maîtriseras en te souvenant de la guerre qu'il a causée, et qu'elle ne se renouvelle plus.

Leg uw hand op hem, gedenk des strijds, doe het niet meer.

9 Ne l'as-tu pas vu? N'as-tu pas été surpris de ce qui a été dit?

Zie, zijn hoop zal feilen; zal hij ook voor zijn gezicht nedergeslagen worden?

10 N'as-tu pas été effrayé parce que je l'avais préparé? car quel est celui qui s'était opposé à moi?

Niemand is zo koen, dat hij hem opwekken zou; wie is dan hij, die zich voor Mijn aangezicht stellen zou?

11 Et qui donc après m'avoir contredit persistera, puisque tout ce que le ciel recouvre m'appartient?

Wie heeft Mij voorgekomen, dat Ik hem zou vergelden? Wat onder den gansen hemel is, is het Mijne.

12 Je ne me tairai point à cause lui, et la puissance de mes paroles, justes à son regard, excitera sa compassion.

Ik zal zijn leden niet verzwijgen, noch het verhaal zijner sterkte, noch de bevalligheid zijner gestaltenis.

13 Qui découvrira la face que voile son vêtement? qui pénétrera jusqu'au fond de sa poitrine?

Wie zou het opperste zijns kleeds ontdekken? Wie zou met zijn dubbelen breidel hem aankomen?

14 Qui ouvrira les portes qui le cachent? Le grincement de ses dents inspire à l'entour la terreur.

Wie zou de deuren zijns aangezichts opendoen? Rondom zijn tanden is verschrikking.

15 Ses entrailles sont des aspics d'airain; son ensemble est comme de la pierre d'émeri.

Zeer uitnemend zijn zijn sterke schilden, elkeen gesloten als met een nauwdrukkend zegel.

16 Les aspérités de son corps sont tout d'une pièce; jamais l'esprit de l'a traversé.

Het een is zo na aan het andere, dat de wind daar niet kan tussen komen.

17 Tel un homme est uni à son frère, tels ces deux frères sont toujours inséparables.

Zij kleven aan elkander, zij vatten zich samen, dat zij zich niet scheiden.

18 S'il éternue des étincelles jaillissent; ses yeux brillent comme l'étoile du matin.

Elk een zijner niezingen doet een licht schijnen; en zijn ogen zijn als de oogleden des dageraads.

19 Sa bouche vomit comme des lampes, leur flamme se répand à l'entour, comme des brasiers pleins de feu.

Uit zijn mond gaan fakkelen, vurige vonken raken er uit.

20 De ses narines sort une fumée semblable à celle d'une fournaise où brûle de l'anthracite.

Uit zijn neusgaten komt rook voort, als uit een ziedende pot en ruimen ketel.

21 Son âme est de charbon embrasé; sa bouche exhale du feu.

Zijn adem zou kolen doen vlammen, en een vlam komt uit zijn mond voort.

22 La force réside en son encolure; la perdition court devant lui.

In zijn hals herbergt de sterkte; voor hem springt zelfs de droefheid van vreugde op.

23 Les chairs de son corps forment un bloc; elles ont été coulées sur lui; rien ne peut les émouvoir.

De stukken van zijn vlees kleven samen; elkeen is vast in hem, het wordt niet bewogen.

24 Son cœur est condensé comme une pierre; il est inflexible comme une enclume.

Zijn hart is vast gelijk een steen; ja, vast gelijk een deel van den ondersten molensteen.

25 S'il se retourne, il répand l'effroi, parmi les bêtes fauves qui bondissent sur la terre.

Van zijn verheffen schromen de sterken; om zijner doorbrekingen wille ontzondigen zij zich.

26 Les javelines, les traits, les cuirasses ne peuvent rien contre lui.

Raakt hem iemand met het zwaard, dat zal niet bestaan, spies, schicht noch pantsier.

27 Il fait cas de l'airain comme du bois pourri, et du fer comme de la paille.

Hij acht het ijzer voor stro, en het staal voor verrot hout.

28 La flèche ne le percera pas; la pierre d'une fronde lui fait l'effet d'un brin d'herbe.

De pijl zal hem niet doen vlieden, de slingerstenen worden hem in stoppelen veranderd.

29 Les marteaux sont pour lui comme des joncs; il rit des tremblements de terre et des éruptions de flammes.

De werpstenen worden van hem geacht als stoppelen, en hij belacht de drilling der lans.

30 Il a pour couche des obélisques aigus; l'or de la mer qu'il foule aux pieds lui semble une boue dont on ne dit rien.

Onder hem zijn scherpe scherven; hij spreidt zich op het puntachtige, als op slijk.

31 Il fait bouillir l'abîme comme une marmite; il prend la mer pour un vase à parfums,

Hij doet de diepte zieden gelijk een pot; hij stelt de zee als een apothekerskokerij.

32 Le Tartare de l'abîme pour un captif, l'abîme pour un lieu de promenade.

Achter zich verlicht hij het pad; men zou den afgrond voor grijzigheid houden.

33 Il n'est rien sur la terre de semblable à lui qui a été créé pour être raillé par mes anges.

Op de aarde is niets met hem te vergelijken, die gemaakt is om zonder schrik te wezen.

34 Il voit tout ce qui s'élève; il est roi de tout ce que contiennent les eaux.

Hij aanziet alles, wat hoog is, hij is een koning over alle jonge hoogmoedige dieren.