Job 40
1 Et le Seigneur Dieu, continuant à parler à Job dit:
En de HEERE antwoordde Job, en zeide:
2 Est-ce qu'il décline la justice du Tout-Puissant? Celui qui a adressé des reproches au Seigneur doit lui répondre.
Is het twisten met den Almachtige onderrichten? Wie God bestraft, die antwoorde daarop.
3 Et Job, reprenant, dit au Seigneur:
Toen antwoordde Job den HEERE, en zeide:
4 Pourquoi m'obstinerais-je à contester? Je me tiens pour averti; j'ai osé blâmer le Seigneur, et j'ai ouï de telles paroles, moi qui ne suis rien! Que pourrais-je répliquer? Je n'ai plus qu'à me mettre la main sur la bouche.
Zie, ik ben te gering; wat zou ik U antwoorden? Ik leg mijn hand op mijn mond.
5 J'ai parlé une fois; je me garderai bien de parler encore.
Eenmaal heb ik gesproken, maar zal niet antwoorden; of tweemaal, maar zal niet voortvaren.
6 Et le Seigneur, continuant, dit à Job, à travers la nuée:
En de HEERE antwoordde Job uit een onweder, en zeide:
7 Nullement, mais ceins-toi les reins comme un homme; je vais te questionner, tu me répondras.
Gord nu als een man uw lenden; Ik zal u vragen, en onderricht Mij.
8 Ne refuse pas mon jugement: crois-tu que j'aie conversé avec toi, sinon pour que tu apparaisses juste?
Zult gij ook Mijn oordeel te niet maken? Zult Gij Mij verdoemen, opdat gij rechtvaardig zijt?
9 Ton bras est-il le bras du Seigneur? ta voix est-elle comme son tonnerre?
Hebt gij een arm gelijk God? En kunt gij, gelijk Hij, met de stem donderen?
10 Revêts-toi de grandeur et de puissance; orne-toi d'honneur et de gloire.
Versier u nu met voortreffelijkheid en hoogheid, en bekleed u met majesteit en heerlijkheid!
11 Envoie des anges dans ta colère, humilie tout orgueilleux.
Strooi de verbolgenheden uws toorns uit, en zie allen hoogmoedige, en verneder hem!
12 Eteins les vaines splendeurs, fais tomber soudain l'impie en pourriture.
Zie allen hoogmoedige, en breng hem ten onder; en verpletter de goddelozen in hun plaats!
13 Cache les pécheurs ensemble sous la terre; couvre leurs fronts de honte.
Verberg hen te zamen in het stof; verbind hun aangezichten in het verborgen!
14 Je confesserai alors que ta main peut sauver.
Dan zal Ik ook u loven, omdat uw rechterhand u zal verlost hebben.
15 Mais vois auprès de toi les bêtes fauves; elles se repaissent d'herbe comme les bœufs.
Zie nu Behemoth, welken Ik gemaakt heb nevens u; hij eet hooi, gelijk een rund.
16 La vigueur de la bête est dans ses reins; sa force dans ses entrailles.
Zie toch, zijn kracht is in zijn lenden, en zijn macht in den navel zijns buiks.
17 Elle dresse sa queue comme un cyprès; ses nerfs sont liés entre eux.
Als het hem lust, zijn staart is als een ceder; de zenuwen zijner schaamte zijn doorvlochten.
18 Ses côtes sont des côtes d'airain; son échine est de fer fondu.
Zijn beenderen zijn als vast koper; zijn gebeenten zijn als ijzeren handbomen.
19 Elle est le commencement de l'œuvre du Seigneur, créée pour être raillée par les anges.
Hij is een hoofdstuk der wegen Gods; Die hem gemaakt heeft, heeft hem zijn zwaard aangehecht.
20 Lorsqu'elle a gravi sur les cimes des monts, elle a réjoui les quadrupèdes dans le Tartare.
Omdat de bergen hem voeder voortbrengen, daarom spelen al de dieren des velds aldaar.
21 Elle se couche sous toute sorte d'arbre; auprès du papyrus, de l'herbe ou du roseau.
Onder schaduwachtige bomen ligt hij neder, in een schuilplaats des riets en des slijks.
22 L'ombre des grands rameaux la couvre, ou les jeunes tiges des champs.
De schaduwachtige bomen bedekken hem, elkeen met zijn schaduw; de beekwilgen omringen hem.
23 Vienne le flux de la mer, elle ne le sentira pas; elle ne craint rien; le Jourdain même se briserait sur sa gueule.
Zie, hij doet de rivier geweld aan, en verhaast zich niet; hij vertrouwt, dat hij de Jordaan in zijn mond zou kunnen intrekken.
24 D'un coup d'œil elle réprimera son choc; pris au piège, il frémira jusqu'en ses narines.
Zou men hem voor zijn ogen kunnen vangen? Zou men hem met strikken den neus doorboren kunnen?
