Job 39
1 Sais-tu le temps où la gazelle des rochers met bas? As-tu observé les biches dans les douleurs de l'enfantement?
Czy znasz porę, kiedy rodzą górskie kozice? Czy wiesz, kiedy rodzą łanie?
2 As-tu compté les mois de leur portée? les as-tu délivrées dans les maux?
Czy możesz zliczyć miesiące, w których noszą [młode]? Czy znasz czas ich porodu?
3 Est-ce grâce à toi qu'elles nourrissent leurs petits sans crainte? as-tu effacé toutes leurs douleurs?
Przykucają, rodzą swoje młode, pozbywają się ich z bólem;
4 Leurs petits les abandonneront; ils multiplieront leur espèce; ils s'éloigneront et ne reviendront jamais.
Ich młode wzmacniają się, rosną wśród zboża, odchodzą i już do nich nie wracają.
5 De qui l'âne sauvage tient-il sa liberté? Qui a détaché ses liens?
Kto wypuścił dzikiego osła na wolność i kto rozwiązał jego pęta?
6 J'ai préparé sa nourriture dans le désert, et sa demeure dans la contrée saumâtre et stérile.
[Za] dom dałem mu pustynię, a [za] jego mieszkanie słone miejsca.
7 Il se raille de la foule qui peuple les cités; il n'entend jamais les reproches du collecteur.
On naśmiewa się ze zgiełku miejskiego i nie słucha głosu poganiacza.
8 Il met tous ses soins à examiner les pâturages des montagnes, et il vit de toutes sortes d'herbes.
Wypatruje w górach paszy i szuka wszelkiej zielonej trawy.
9 La licorne se prêtera-t-elle à te servir; couchera-t-elle jamais en ton étable?
Czy jednorożec zechce ci służyć albo nocować przy twoim żłobie?
10 Pourras-tu l'attacher au joug et lui faire creuser les sillons de tes champs?
Czy możesz powrozem zaprzęgać jednorożca do bruzdy? Czy będzie bronował doliny za tobą?
11 Te fieras-tu à elle à cause de sa force, et la chargeras-tu de tes travaux?
Czy zaufasz mu, ponieważ jego siła jest wielka? Czy powierzysz mu swoją pracę?
12 Croiras-tu qu'elle te rende tes semailles; les fera-t-elle rentrer en ton aire?
Czy zawierzysz mu, że zwiezie twoje ziarno i zgromadzi je w twoim spichlerzu?
13 La plume naissante de l'autruche ramassera-t-elle du limon comme celle du canard?
Czy [dałeś] pawiowi piękne skrzydła, a skrzydła i pióra strusiowi?
14 Elle pond dans le sable, et ne couve pas ses œufs autrement qu'en les couvrant d'une motte de terre
Składa swoje jaja na ziemię i ogrzewa je w prochu;
15 Elle oublie que le passant les dispersera et que les bêtes fauves les fouleront aux pieds.
I zapomina, że noga może je rozgnieść lub dzikie zwierzę może zdeptać.
16 Elle traite durement ses petits comme s'ils ne lui appartenaient pas; elle a souffert vainement sans regret ni crainte,
Jest twardy [dla] swoich młodych, [jakby] nie [były] jego. Nie boi się, że jego trud jest próżny;
17 Parce que Dieu chez elle a fait taire la sagesse, et ne lui a pas accordé sa part d'intelligence.
Bo Bóg pozbawił go mądrości i nie udzielił mu rozumu.
18 A l'occasion elle prendra son essor; elle raillera le cheval et le cavalier.
Kiedy jednak podnosi się wysoko, naśmiewa się z konia i z jego jeźdźca.
19 Est-ce toi qui as donné au cheval sa vigueur; est-ce par toi que sa crinière effraye
Czy możesz dać koniowi moc? Czy rżeniem ozdobiłeś jego szyję?
20 L'as-tu armé de ses moyens de défense; as-tu fait naître l'audace en son sein?
Czy przestraszysz go jak szarańczę? Parskanie jego nozdrzy [jest] straszne.
21 Il imprime son sabot dans le sol et s'enorgueillit; il s'élance en sa force à travers la campagne.
Grzebie [kopytem] w ziemi i cieszy się [swą] siłą, biegnie przeciwko uzbrojonym.
22 La lutte avec un roi le réjouit; il ne se détourne pas du fer.
Drwi sobie z lęku i nie boi się, i nie ustępuje przed ostrzem miecza.
23 L'arc et l'épée se glorifient s'ils l'atteignent.
Kołczan na nim chrzęści, błyszczy oszczep i dzida.
24 En son courroux il détruirait la terre, et il n'est docile qu'au signal de la trompette.
Z grzmotem i z gniewem pochłania ziemię i nie staje spokojnie na głos trąby.
25 S'il l'entend, il dit: Bien; il flaire de loin la bataille, et il le fait voir par ses courbettes et ses hennissements.
Na głos trąby mówi: Ha, ha; z daleka czuje bitwę, grom dowódców i okrzyk.
26 Est-ce ta science qui a dressé l'épervier? Lui as-tu appris à déployer ses ailes, à se balancer immobile et à regarder le midi?
Czy dzięki twojemu rozumowi lata jastrząb [i] rozciąga swe skrzydła ku południu?
27 Est-ce à ton commandement que l'aigle élève son vol, et que le vautour passe la nuit perché au-dessus de ses petits,
Czy na twój rozkaz orzeł wzbija się i zakłada swoje gniazdo wysoko?
28 Sur la pointe d'une roche, au fond de sa retraite?
Mieszka na skale, przebywa na iglicach jak na zamku.
29 En s'y tenant il cherche sa pâture; ses yeux voient au loin.
Stamtąd wypatruje [sobie] pokarmu, jego oczy widzą daleko.
30 Il souille de sang sa couvée, et, partout où il y a des cadavres, il les découvre.
Jego młode też piją krew, a gdzie są zabici, tam jest on.
