Job 32
1 Et les trois amis de Job s'abstinrent de lui répondre; car Job était juste devant eux.
A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:
2 Et Elihou, fils de Barachiel le Buzite, de la famille de Ram en la terre de Hus, se courrouça; il entra contre Job dans une violente colère, parce qu'il s'était présenté comme juste devant le Seigneur.
Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.
3 Et il ne fut pas moins irrité contre les trois amis, parce qu'ils ne pouvaient répondre rien qui confondit Job après l'avoir jugé coupable.
Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.
4 Et Elihou hésitait à répliquer à Job, car les trois hommes étaient plus avancés que lui en âge.
Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.
5 Mais lorsqu'il vit que nulle réponse ne sortait de leur bouche, il s'emporta;
Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.
6 Et prenant la parole, il dit: Je suis le plus jeune, vous êtes mes anciens; j'ai donc gardé le silence, craignant de vous déclarer ce que je sais,
I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.
7 Et je me suis dit: Il n'est point temps de parler; c'est le nombre des années qui donne la sagesse.
Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.
8 Mais l'esprit réside parmi les mortels et le souffle du Tout-Puissant seul les instruit.
Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.
9 Les anciens ne sont point sages, les vieillards ne savent point juger.
Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.
10 Aussi je me décide; écoutez-moi et je vais vous déclarer ce que je sais.
Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.
11 Soyez attentifs, je ne cesserai pas que vous n'ayez apprécié mes raisons,
Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.
12 Et que je ne sois d'accord avec vous; je n'ai point fait de reproches à Job; celui qui le réfutait était l'un de vous.
I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.
13 Je ne voulais pas vous donner occasion de dire: Nous sommes attachés au Seigneur et nous avons trouvé la sagesse.
Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.
14 Et vous avez permis à cet homme de tenir un pareil langage!
Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.
15 Ils ont été frappés de stupeur; ils n'ont rien trouvé à répondre; ils ont annulé leurs propres arguments.
Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.
16 J'ai attendu; je n'ai dit mot; je les ai vus demeurer immobiles sans répliquer.
Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.
17 Et Elihou, continuant, s'écria: Eh bien! je parlerai.
Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.
18 Car je suis plein de mon sujet; l'esprit en mon sein me consume.
Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.
19 Ma poitrine est comme une outre où fermente du vin nouveau; elle ressemble à un soufflet de forge qui éclate.
Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.
20 Je parlerai tant que mes lèvres pourront s'ouvrir.
Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.
21 Il n'est point d'homme devant qui j'aie la moindre timidité; il n'est point de mortel qui m'émeuve;
Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.
22 Il n'est point de front qui m'impose; s'il en est, que les vers me dévorent.
Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.
