Job 32

1 Et les trois amis de Job s'abstinrent de lui répondre; car Job était juste devant eux.

Kaj tiuj tri viroj ĉesis respondi al Ijob, ĉar li opiniis sin prava.

2 Et Elihou, fils de Barachiel le Buzite, de la famille de Ram en la terre de Hus, se courrouça; il entra contre Job dans une violente colère, parce qu'il s'était présenté comme juste devant le Seigneur.

Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Baraĥel, Buzano, el la familio de Ram. Kontraŭ Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;

3 Et il ne fut pas moins irrité contre les trois amis, parce qu'ils ne pouvaient répondre rien qui confondit Job après l'avoir jugé coupable.

kaj kontraŭ liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.

4 Et Elihou hésitait à répliquer à Job, car les trois hommes étaient plus avancés que lui en âge.

Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, ĉar ili estis pli aĝaj ol li.

5 Mais lorsqu'il vit que nulle réponse ne sortait de leur bouche, il s'emporta;

Sed kiam Elihu vidis, ke ne troviĝas respondo en la buŝo de la tri viroj, ekflamis lia kolero.

6 Et prenant la parole, il dit: Je suis le plus jeune, vous êtes mes anciens; j'ai donc gardé le silence, craignant de vous déclarer ce que je sais,

Kaj ekparolis Elihu, filo de Baraĥel, la Buzano, kaj diris: Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.

7 Et je me suis dit: Il n'est point temps de parler; c'est le nombre des années qui donne la sagesse.

Mi pensis: La aĝo parolu, Kaj la jarmulto montru saĝon.

8 Mais l'esprit réside parmi les mortels et le souffle du Tout-Puissant seul les instruit.

Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.

9 Les anciens ne sont point sages, les vieillards ne savent point juger.

Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias juĝi,

10 Aussi je me décide; écoutez-moi et je vais vous déclarer ce que je sais.

Tial mi diras: Aŭskultu min; Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

11 Soyez attentifs, je ne cesserai pas que vous n'ayez apprécié mes raisons,

Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, Ĝis vi trovos la ĝustan parolon.

12 Et que je ne sois d'accord avec vous; je n'ai point fait de reproches à Job; celui qui le réfutait était l'un de vous.

Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.

13 Je ne voulais pas vous donner occasion de dire: Nous sommes attachés au Seigneur et nous avons trouvé la sagesse.

Ne diru: Ni trovis la saĝon. Dio instruu lin, ne homo.

14 Et vous avez permis à cet homme de tenir un pareil langage!

Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.

15 Ils ont été frappés de stupeur; ils n'ont rien trouvé à répondre; ils ont annulé leurs propres arguments.

Ili perdis la kuraĝon, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.

16 J'ai attendu; je n'ai dit mot; je les ai vus demeurer immobiles sans répliquer.

Mi atendis, ĝis ili ĉesos paroli; Sed ĉar ili haltis kaj ne plu respondis,

17 Et Elihou, continuant, s'écria: Eh bien! je parlerai.

Tial ankaŭ mi de mia flanko respondos, Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

18 Car je suis plein de mon sujet; l'esprit en mon sein me consume.

Ĉar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.

19 Ma poitrine est comme une outre où fermente du vin nouveau; elle ressemble à un soufflet de forge qui éclate.

Mia interno estas kiel vino ŝtopfermita, Kiu krevigas novan felsakon.

20 Je parlerai tant que mes lèvres pourront s'ouvrir.

Mi ekparolos, kaj tiam fariĝos al mi pli facile; Mi malfermos mian buŝon, kaj mi respondos.

21 Il n'est point d'homme devant qui j'aie la moindre timidité; il n'est point de mortel qui m'émeuve;

Mi ne atentos la vizaĝon de persono, Kaj mi ne flatos al homo;

22 Il n'est point de front qui m'impose; s'il en est, que les vers me dévorent.

Ĉar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.