Job 31

1 J'avais fait un pacte avec mes yeux, disant: Je ne regarderai plus une vierge.

Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?

2 Car quelle est la part que d'en haut m'a réservée le Seigneur; quel héritage dois-je attendre du Tout-Puissant qui règne au plus haut des cieux?

Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?

3 Malheur, perdition à l'injuste, expulsion pour celui qui fait le mal.

Czy zatracenie nie jest [przygotowane] dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?

4 Le Seigneur ne me tiendra-t-il pas compte de mes voies, ni de la manière dont j'ai marché?

Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?

5 Si j'avais été le compagnon des railleurs; si j'avais porté mes pas du côté de la fraude!

Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;

6 Mais je me suis maintenu sous le joug de la justice, et le Seigneur connaît mon innocence.

To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.

7 Si mon pied s'est écarté du droit chemin, si mon cœur a été égayé par mes yeux, si mes mains ont touché des présents,

Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;

8 Que d'autres consomment ce que j'ai semé, que sur la terre je devienne sans racines.

Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.

9 Si mon cœur a convoité la femme d'autrui, si j'ai franchi ses portes,

Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;

10 Que ma femme plaise à un autre homme; que mes enfants soient humiliés.

To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.

11 Rien ne peut apaiser la colère de Dieu contre celui qui souille la femme de son prochain.

[Jest] to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;

12 Le feu s'attaquera à toute sa personne et dévorera tout ce qui sera issu de lui.

To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.

13 Si j'avais faussé le jugement que je rendais sur mon serviteur et ma servante, lorsqu'ils recouraient à ma justice,

Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;

14 Que ferais-je quand à mon tour le Seigneur me jugera? Qu'aurais-je à lui répondre, s'il m'avait surpris en quelque faute?

Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?

15 Ceux que j'avais à juger n'avaient-ils pas été comme moi, conçus en des entrailles? n'était-ce pas comme si les mêmes flancs nous avaient portés?

Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?

16 Aussi les pauvres ont-ils toujours trouvé chez moi ce qui leur manquait; et je n'ai point fait verser de larmes à l'œil de la veuve.

Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;

17 Si j'ai mangé seul ma bouchée, si je n'en ai point fait part à l'orphelin;

Jeśli sam jadłem swoją kromkę [i] nie jadła z niej sierota;

18 Si dès ma jeunesse, à peine sorti du ventre de ma mère, je n'ai eu de lui des soins paternels;

(Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem [wdowę]);

19 Si j'ai méprisé l'homme nu et abandonné; si je ne l'ai point vêtu;

Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;

20 Si les indigents ne m'ont point béni; si leurs épaules n'ont pas été réchauffées par les toisons de mes agneaux;

Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;

21 Si j'ai levé la main sur le pupille; si je n'ai point multiplié mes secours avec confiance;

Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;

22 Que mon épaule se déboîte, que mon bras soit broyé au-dessous du coude.

Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.

23 En vérité la crainte du Seigneur m'a saisi; je ne puis supporter ce qu'il m'envoie.

Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym [się ostać].

24 Si j'avais amoncelé de l'or, si j'avais estimé surtout les pierres précieuses;

Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: [Ty jesteś] moją ufnością;

25 Si j'avais mis ma joie en de grandes richesses; si ma main s'était posée sur des trésors innombrables;

Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i [tego], że moja ręka nabyła wiele;

26 Je me serais dit: N'ai-je point vu le soleil dans tout son éclat s'éclipser, et la lune au ciel périr? Et rien n'est au-dessus d'eux.

Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;

27 Et si mon cœur en secret s'est laissé séduire; et si j'ai baisé ma main en la portant à ma bouche,

A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;

28 Que ces fautes me soient gravement imputées; car alors j'ai menti au Seigneur Très-Haut.

I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.

29 Et si je me suis réjoui de la chute de mes ennemis, et si dans mon âme j'ai dit: Bien!

Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;

30 Puisse mon oreille ouïr la malédiction qui sera portée contre moi; puissé-je être signalé à tout le peuple comme un méchant.

(Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);

31 Si je n'ai pas été bon pour mes servantes, si elles ont dit de moi: Qui nous permettra de nous rassasier de sa chair?

Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.

32 Si j'ai laissé l'étranger passer la nuit en plein air, et si ma porte ne s'est pas ouverte à tout venant.

Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.

33 Si ayant failli involontairement, j'ai caché mes péchés;

Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;

34 Retenu par la honte de les avouer devant la multitude; si j'ai souffert que le pauvre sortît de ma maison l'estomac vide;

Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził [za] drzwi?

35 Qui me donnera quelqu'un qui m'écoute? Si je n'ai point eu crainte de la main du Seigneur; le titre que j'avais contre autrui,

Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, [aby] Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.

36 Que j'avais lu les épaules ceintes d'une couronne,

Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie [jak] koronę?

37 Si je ne l'ai point remis, après l'avoir déchiré, sans rien exiger du débiteur;

Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.

38 Si jamais la terre a gémi contre moi, si ses sillons ont pleuré tous ensemble,

Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;

39 Si j'ai consommé ses fruits seul et sans les payer; si en les empruntant j'ai affligé l'âme de son possesseur,

Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;

40 Que les champs, au lieu de froment, ne produisent pour moi que des orties; et au lieu d'orge que des ronces. Et Job cessa de parler.

Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.