Job 20

1 Et Sophar le Minéen dit:

Wtedy Sofar z Naama odpowiedział:

2 Ce n'est point de cette manière que je voudrais, sur ces choses, discuter avec toi; et vous tous vous ne vous y êtes pas mieux pris.

Dlatego moje myśli skłaniają mnie do odpowiedzi i z tego powodu [mówię] pośpiesznie.

3 Je mettrai à profit ce que m'enseigne ma retenue, et l'esprit d'intelligence répondra pour moi.

Słuchałem obraźliwego upomnienia i duch mojego zrozumienia podsuwa mi odpowiedź:

4 Est-ce que l'on ne sait pas ces choses depuis que l'homme a été placé sur la terre?

Czy nie wiesz, że od wieków, odkąd człowieka postawiono na ziemi;

5 Joie des méchants, chute extraordinaire; plaisir des pervers, ruine.

Radość niegodziwych [jest] krótka, a wesołość obłudnika [trwa] okamgnienie?

6 Lors même que les présents de l'impie monteraient jusqu'au ciel, et que ses sacrifices atteindraient les nuées;

Choćby jego wyniosłość sięgała aż do niebios, a jego głowa – do obłoków;

7 Lors même qu'il serait soutenu par de forts étais, finalement il périra, et ceux qui le connaissaient diront: Où est-il?

[To jednak] zginie on na wieki jak jego własny gnój, [a] ci, którzy go widzieli, powiedzą: Gdzie [on] się podział?

8 On ne le voit non plus qu'un songe évanoui, et il s'est envolé comme une vision nocturne.

Uleci jak sen i nie znajdą go; ucieknie jak nocne widzenie.

9 L'œil a regardé et il n'est plus là, et le lieu qu'il habitait ne s'apercevra plus.

Oko, które go widziało, nie zobaczy go więcej, i już nie ujrzy go jego miejsce.

10 Que ses fils meurent sous les coups des petits; que ses mains ne connaissent plus que les douleurs.

Jego synowie będą się korzyć przed ubogim, jego ręce zwrócą swe bogactwo.

11 Ses os ont eu la force de la jeunesse, et ils sont couchés comme lui dans la terre.

Jego kości są pełne [grzechów] jego młodości, razem z nim spoczną w prochu.

12 Si la méchanceté est douce à sa bouche, il la cachera sous sa langue,

A choć zło jest słodkie w jego ustach i zataja je pod swoim językiem;

13 Il ne s'en fera pas faute, et il n'en laissera rien perdre; et il la fera descendre au fond de son gosier.

Chociaż rozkoszuje się nim i nie opuszcza go, zatrzymując je na swoim podniebieniu;

14 Mais elle ne lui profitera pas; ce sera en ses entrailles un venin d'aspic.

[To jednak] jego pokarm we wnętrznościach przemienia się, [staje się] żółcią żmii w jego wnętrzu.

15 Il vomira sa richesse injustement acquise, et un ange l'expulsera de la maison où il l'aura amassée.

Połknął bogactwa i zwróci je; Bóg je wyrzuci z jego brzucha.

16 Puisse-t-il s'allaiter du fiel des dragons; puisse la langue des serpents le faire périr.

Będzie ssał jad żmii, zabije go język węża.

17 Qu'il ne voie plus de lait trait au pâturage; qu'il ne mange ni beurre ni miel.

Nie zobaczy rzek, potoków, strumieni miodu ani masła.

18 Il s'est fatigué pour des choses vaines et insensées, pour des biens dont il ne goûtera pas, qui lui serviront comme un nerf desséché où il n'y a rien à manger ni à boire.

Zwróci swój zysk i nie połknie go; i choć znowu zdobędzie wielki majątek, nie ucieszy się [z niego].

19 Car il a brisé les demeures d'une multitude d'hommes puissants; il les a dépouillés de maisons qu'il n'avait point bâties.

Bo uciskał [i] opuszczał ubogich, przemocą zabrał dom, którego nie zbudował.

20 Il ne trouvera pas son salut dans ses trésors; il ne sera point sauvé par sa convoitise.

Dlatego nie zazna pokoju w swoim wnętrzu, nie zatrzyma tego, czego pragnął.

21 Jamais rien ne reste de ses aliments; aussi ses richesses pour lui ne porteront pas de fleurs.

Z jego pokarmów nic nie zostanie, nie rozmnożą się jego dobra.

22 A peine à son repas se sera-t-il bien gorgé, qu'il sera oppressé et torturé par toutes sortes d'étreintes.

Mimo obfitości jego dostatku dosięgnie go bieda. Wszelka ręka nikczemnych uderzy na niego.

23 Si, n'importe comment, tu as rempli sa panse, c'est comme si tu avais fait tomber sur lui le poids de ta colère et des flots de douleurs.

Gdy będzie miał czym napełnić swój brzuch, [Bóg] ześle na niego zapalczywość swego gniewu, wyleje na niego [i] na jego pokarmy.

24 Il n'est point à l'abri d'une main armée de fer, ni à l'épreuve d'une flèche d'airain.

[Gdy] będzie uciekał przed żelazną bronią, przebije go łuk spiżowy.

25 Que le trait entre par sa bouche; que les éclairs sillonnent ses demeures. Que les épouvantements se promènent à ses côtés;

Wyjęta będzie [strzała] z grzbietu, a grot przeszyje jego wątrobę; ogarnie go strach.

26 Que les ténèbres autour de lui ne se dissipent jamais; que la flamme le dévore sans le consumer; que son hôte ruine sa maison.

Wszelka ciemność zaczai się w jego kryjówkach. Pożre go ogień niewzniecony, a ten, kto pozostał w jego przybytku, będzie udręczony.

27 Que le ciel dévoile ses péchés; que la terre s'élève contre lui.

Niebo odkryje jego nieprawość, a ziemia powstanie przeciwko niemu.

28 Que sa famille enfin périsse et qu'il voie luire le jour de la colère.

Dobytek jego domu przepadnie, [jego dobra] rozpłyną się w dniu [Bożego] gniewu.

29 Tel est le sort que le Seigneur réserve à l'impie; telle est la part de richesses que lui donnera Celui qui voit tout.

Taki [jest] dział Boga dla niegodziwego i dziedzictwo przeznaczone mu przez Boga.