Job 17
1 Je péris emporté par une tempête; j'aspire à la tombe et je n'y puis arriver.
Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.
2 Je péris dans mon affliction; et vous, Seigneur, qu'avez-vous fait?
Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.
3 Des étrangers m'ont enlevé mes richesses: Quel est cet homme? qu'il soit enchaîné par ma main.
Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.
4 Vous avez rendu leur cœur inaccessible à la raison; gardez-vous de les glorifier.
Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.
5 Cet homme n'a rien à dire à ses amis que des méchancetés; et ses yeux ont fondu en larmes à cause de ses fils.
Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.
6 O mon Dieu, vous avez fait de moi la fable des nations; je suis devenu pour elles un objet de risée.
Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.
7 La colère alors a séché mes pleurs, et j'ai été vivement assiégé de toutes parts.
Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.
8 Les gens sincères à cause de moi sont saisis de surprise, ils s'écrient: Puisse le juste s'élever au-dessus du méchant!
Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.
9 Que le fidèle persévère dans sa voie, que l'homme dont les mains sont pures prenne courage.
Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.
10 Et vous tous approchez, écoutez-moi, je ne trouve point la vérité en vous.
Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.
11 J'ai passé mes jours à murmurer, et toutes les parties de mon cœur ont été déchirées.
Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.
12 J'ai confondu la nuit avec le jour; la lumière avec l'obscurité.
Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.
13 Tout ce que j'ai à attendre, c'est la terre pour demeure; ma couche est déjà étendue dans les ténèbres. (Sheol h7585)
Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje. (Sheol h7585)
14 J'ai surnommé la mort mon père; ma mère et ma sœur, c'est la pourriture.
Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.
15 Où est donc mon espoir? quels sont les biens que je verrai?
Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?
