Job 17
1 Je péris emporté par une tempête; j'aspire à la tombe et je n'y puis arriver.
Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.
2 Je péris dans mon affliction; et vous, Seigneur, qu'avez-vous fait?
Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?
3 Des étrangers m'ont enlevé mes richesses: Quel est cet homme? qu'il soit enchaîné par ma main.
Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.
4 Vous avez rendu leur cœur inaccessible à la raison; gardez-vous de les glorifier.
Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.
5 Cet homme n'a rien à dire à ses amis que des méchancetés; et ses yeux ont fondu en larmes à cause de ses fils.
Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.
6 O mon Dieu, vous avez fait de moi la fable des nations; je suis devenu pour elles un objet de risée.
Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.
7 La colère alors a séché mes pleurs, et j'ai été vivement assiégé de toutes parts.
Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.
8 Les gens sincères à cause de moi sont saisis de surprise, ils s'écrient: Puisse le juste s'élever au-dessus du méchant!
De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;
9 Que le fidèle persévère dans sa voie, que l'homme dont les mains sont pures prenne courage.
En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.
10 Et vous tous approchez, écoutez-moi, je ne trouve point la vérité en vous.
Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.
11 J'ai passé mes jours à murmurer, et toutes les parties de mon cœur ont été déchirées.
Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.
12 J'ai confondu la nuit avec le jour; la lumière avec l'obscurité.
Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.
13 Tout ce que j'ai à attendre, c'est la terre pour demeure; ma couche est déjà étendue dans les ténèbres. (Sheol h7585)
Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden. (Sheol h7585)
14 J'ai surnommé la mort mon père; ma mère et ma sœur, c'est la pourriture.
Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!
15 Où est donc mon espoir? quels sont les biens que je verrai?
Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?
