Job 12
1 Et Job reprenant dit:
Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
2 Après tout vous êtes des hommes; est-ce qu'avec vous la sagesse périra?
“Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju.
3 Et moi, j'ai comme vous un cœur.
Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto?
4 Oui, un homme juste et irréprochable a été livré à la raillerie.
Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë.
5 Au temps marqué, il devait périr par des mains étrangères; des gens iniques étaient prêts à mettre sa maison au pillage;
Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët.
6 toutefois que personne ne croie pouvoir faire du mal, puis être rétribué comme l'innocent. Tous ceux qui irritent le Seigneur ne sont pas soudain recherchés.
Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre.
7 Interroge les bêtes des champs et elles te parleront; questionne les oiseaux du ciel et ils t'instruiront.
Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë,
8 Raconte tout à la terre, sans rien omettre, et elle te répondra; les poissons de la mer te mettront pareillement sur la voie.
ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë.
9 Qui donc ne reconnaît en tous les êtres que la main du Seigneur les a créés?
Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto?
10 N'a-t-il pas en sa main la vie de tout ce qui existe et le souffle de tout homme?
Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore.
11 L'oreille discerne les paroles; le gosier goûte les aliments.
Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet?
12 La sagesse est le fruit de bien du temps; la science est le fruit de bien des existences.
Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin.
13 Toute force, toute sagesse viennent de Dieu; lui seul a l'intelligence et la volonté.
Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi.
14 S'il a démoli, qui rebâtira? S'il a enfermé les hommes qui ouvrira?
Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t’ia hapë.
15 S'il retient les eaux, la terre se dessèche; s'il les lance toutes à la fois, il la bouleverse et la perd.
Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t’i lërë të lira, përmbytin tokën.
16 Toute force, toute puissance viennent de Dieu; lui seul a l'intelligence et le savoir.
Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron.
17 C'est lui qui conduit en captivité les conseillers des peuples; et il trouble l'esprit des juges de la terre.
Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend.
18 Il place les rois sur leurs trônes; il serre la ceinture de leurs reins.
Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre.
19 Il fait d'un prêtre un captif; il renverse les grands des empires.
I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit.
20 Il modifie à propos le langage des fidèles; il connaît la pensée des anciens.
I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë.
21 Il répand la honte sur les chefs; il guérit les humbles.
Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve.
22 Il dévoile l'abîme des ténèbres; il amène à la lumière l'ombre de la mort.
Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes.
23 Il égare les nations; il les détruit; il abat les peuples ou il les dirige.
I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon.
24 Il change le cœur des chefs des peuples; il les fait errer en des chemins qu'ils ne connaissaient pas,
U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë.
25 Où ils marchent à tâtons dans l'obscurité; où il n'y a pas de lumière; où ils sont incertains comme un homme ivre.
Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur”.
