< Genèse 11 >

1 Toute la terre avait alors une même parole; il y avait une seule langue pour tous.
Phatkhat lai tah chun vannoiya mihem jousen pao khat bou ana tho uvin, apao cheng manu jong tha khat cheh ana hi.
2 Et il arriva qu'en s'éloignant de l'Orient, ils trouvèrent en la terre de Sennaar une plaine où ils s'établirent.
Hiche lai chun miho chu nisolama konin ahung kichon uvin ahile Shinar gamsunga chun phaicham mun ong lentah ahin mudoh uvin, hikoma chun acheng tauve.
3 Et chacun dit à son voisin: Allons, façonnons des briques et faisons-les cuire au feu. La brique leur servit donc de pierre, et le bitume de ciment.
Hichun ama ho khat le khat aki hou un, “Eihon cheh gadengu hitin goutah lheng'u hite,” akiti uvin; hiti chun song panna pang dingin cheh amang uvin, songlou dingin leingan amang uve.
4 Puis ils dirent: Allons, bâtissons-nous une ville et une tour dont la tête ira jusqu'au ciel, et faisons-nous un nom, avant de nous disséminer sur toute la face de la terre.
Hichun amahon hitin aseiuve, “Hung un eihon khopi khat kisah uhitin, chule in sangtah khat a tingvum vantoh kibang khat sadoh uhitin, vannoiya imin'u ki thansah uhite, achuti loule leiset chunga iki moh thethang gam ding'u ahi,” atiuve.
5 Le Seigneur descendit voir la ville et la tour que bâtissaient les fils des hommes.
Hinlah Pakai Pathen chu mihemten khopi asah'u le insang asah doh'u veding in Pakai ahung kumlha tai.
6 Et il dit: Les voilà une seule famille, avec une seule et même langue, et s'ils ont commencé par de tels travaux, rien désormais ne pourra échouer de tout ce qu'ils entreprendront.
Hichun Pakai Pathen in aseiye, “Vetan mipiho hi aki pumkhat thei lheh jeng uvin chule pao khatseh bou atho uvin, hijeh chun phat chomkhat jou teng le amaho hin ipi hijongle abolgot ho u-chu ajo lel lou beh dingu ahi.
7 Allons, et étant descendus, confondons ici leur langage de telle sorte que nul n'entende plus la parole de son voisin.
Hijeh chun hung un eiho ga kumsuh'u hitin apao'u ga suhkhen peh uhite, chutile khat le khat athusei kihet mon um tauvinte,” ati.
8 Et de ce lieu, Dieu les dispersa sur la face de toute la terre, et ils cessèrent de bâtir la ville et la tour.
Hiti chun Pakai Pathen in leiset chung ah abon uvin, athe cheh soh hel'in hiche apat'a chu khopi insah chu hung bouiya ahiuve.
9 À cause de cela, ce lieu fut appelé Babel (confusion), parce que là le Seigneur confondit les langues de toute la terre, et dispersa les hommes sur la face de toute la terre.
Hijeh a chu hiche kopi insang kisah chu Babel kiti ahi, ajeh chu Pathen in mipi ho lung asuhboui a paochom paochom athosah ahi tia hi Pathen in vannoiya ana thecheh'u ahi.
10 Or, voici les générations de Sem: le fils Sem avait cent ans lorsqu il engendra Arphaxad, deux ans après le déluge.
Hiche hi Shem insung mite thusim ahi e. Twisang let kum ni jouvin Shem chu atahsa kum jakhat alhing in achapa Arpachshad chu ahing'e;
11 Sem vécut, après avoir engendré Arphaxad, cinq cents ans; il engendra des fils et des filles, et il mourut.
Arpachshad apen jou chun Shem chu kum ja nga ahingin, hichun aman cha numei le pasal tamtah ahinbei.
12 Arphaxad vécut cent trente-cinq ans, et il engendra Caïnan.
Hichun Arpachshad chu kum som thumle kum nga alhin in ama chu Shelah pa ahung hitan ahi.
13 Arphaxad vécut, après avoir engendré Caïnan, quatre cent trente ans, et il engendra des fils et des filles, et il mourut. Caïnan vécut trente ans, et il engendra Salé. Caïnan vécut, après avoir engendré Salé, cent trente ans, et il engendra des fils et des filles, et il mourut.
Shelah ahung pen jouchun Arpachshad chu kum jali le kum thum ahingin, chuin aman cha pasal le numei tamtah ahinbei.
14 Salé vécut cent trente ans, et il engendra Héber.
Shelah kum som thum alhin in ama chu Eber pen na pa ahung hitai.
15 Et Salé vécut, après avoir engendré Héber, trois cent trente ans; il engendra des fils et des filles, et il mourut.
Eber pen jou chun, Shelah chu kum jali le kum thum ahinbe in chuin cha pasal le cha numei jong ahin be nalaiye.
16 Héber vécut cent trente-quatre ans, et il engendra Phaleg.
Eber kum som thumle kum nga alhin in ama chu Peleg pa ahung hi tan ahi.
17 Et Héber vécut, après avoir engendré Phaleg, deux cent soixante-dix ans; il engendra des fils et des filles, et il mourut.
Peleg pen jou chun Eber chu kum jali le kum somthum ahing nalaiyin, hiche jou chun aman cha pasal le cha numei tamtah ahinbe nalaiye.
18 Phaleg vécut cent trente ans, et il engendra Réhu.
Peleg chu kum som thum alhinin, ama chu Reu pa ahung hitan ahi.
19 Et Phaleg vécut, après avoir engendré Réhu, deux cent neuf ans; il engendra des fils et des filles, et il mourut.
Reu pen jou nung in Peleg chu kum jani le kum ko ahin be nalaiyin, cha pasal le cha numei tamtah ahin be nalaiye.
20 Réhu vécut cent trente-deux ans, et il engendra Sarug.
Reu chu kum som thumle kum ni bou alhinin Serug pen na pa ahung hitai.
21 Et Réhu vécut, après avoir engendré Sarug, deux cent sept ans; il engendra des fils et des filles, et il mourut.
Serug pen jou chun, Reu chu kum jani le kum sagi ahinbe nalaiyin, hiche jouchun aman cha pasal le cha numei tamtah anei be nalaiye.
22 Sarug vécut cent trente ans, et il engendra Nachor.
Serug kiti pachu kum som thum bou alhinin Nahor pa ahung hitai.
23 Et Sarug vécut, après avoir engendré Nachor, deux cents ans; il engendra des fils et des filles, et il mourut.
Nahor pen jou chun Serug chu kum jani ahinbe nalaiyin, hiche jou chun aman cha pasal le cha numei phachompi ahinbe nalaiye.
24 Nachor vécut soixante-dix-neuf ans, et il engendra Tharé.
Nahor chu kum som ni le kum ko bou alhin in Terah apeng tai.
25 Et Nachor vécut, après avoir engendré Tharé, cent vingt-neuf ans; il engendra des fils et des filles, et il mourut.
Terah pen jou chun Nahol chu kum jakhat le kum som le kum ko ahing nalaiyin, hichun aman cha pasal le cha numei simsen lou ahinbe nalaiye.
26 Tharé vécut soixante-dix ans, et il engendra Abram, Nachor et Aram.
Terah vang chu kum som sagi jen ahung lhinin Abram, Nahor, chule Haran ahin hingin ahi.
27 Or voici les générations de Tharé: Tharé engendra Abram, Nachor et Aram, lequel engendra Lot.
Hiche hi Terahte thusim kisei ahi. Terah chun Abram, Nahor, chule Haran pa ahin, chule Haran chu Lot pa ahiye.
28 Et Aram mourut devant son père Tharé, en la terre où il était né, au pays des Chaldéens.
Ahin Haran chu apa Terah thi masang in, apenna Chaldeans gam'a Ur khopi achun athitai.
29 Et Abram ainsi que Nachor épousèrent des femmes. Le nom de la femme d'Abram était Sara; et le nom de la femme de Nachor, Melcha, fille d'Aran, père de Melcha et d'Iescha.
Ahin chutobang lai chun Abram le Nahor chun ji anei gel lhon in, Abram jinu min chu Sarai ahin, Nahor jinu min chu ahile Milcah ahin, Haran chanu ahiye; (Milcah le a sopi nu Iscah chu Nahor sopi pa Haran Chanute ahi lhon e).
30 Sara était stérile, et elle n'enfanta point.
Ahin Sarai chu aching in naovop thei louvin cha hing lou vin aum tai.
31 Tharé prit Abram son fils, et Lot fils d'Aran, son petit-fils, et Sara, femme d'Abram, son fils, et il les emmena du pays des Chaldéens pour être transportés en la terre de Chanaan; ils allèrent ainsi jusqu'à Haran et ils y demeurèrent.
Nikhat Terah chun achapa Abram le amounu Sarai chule Haran chapa atupa Lot akipuiyin abonchauvin Chaldea gam khopi Ur a kon chun Canaan gam jon ding in ache tauve; Ahin Haran khopi ahin phah phat uvin hiche muna chun acheng den tauve.
32 Et tous les jours de Tharé, en la terre de Haran, formèrent deux cent cinq ans, et il mourut à Haran.
Hichun Terah hinkho chu kum jani le kum nga alhing in, chujou vin Haran khoa chun Terah athi den tai.

< Genèse 11 >