Psaumes 92

1 Psaume. Cantique pour le jour du Sabbat. Il est beau de rendre grâce à l’Eternel, de chanter en l’honneur de ton nom, ô Dieu suprême,

زەبوورێک، گۆرانییەک بۆ ڕۆژی شەممە. چاکە ستایشی یەزدان بکرێت، گۆرانی گوتن بۆ ناوت، ئەی هەرەبەرز،

2 d’annoncer, dès le matin, ta bonté, et ta bienveillance pendant les nuits,

بەیانییان خۆشەویستی نەگۆڕت ڕابگەیەنرێت و دڵسۆزیت بە شەوان،

3 avec la lyre à dix cordes et le luth, aux sons harmonieux de la harpe.

بە قیسارەی دە ژێیی، بە ئاوازی ساز.

4 Car tu me combles de joie, ô Eternel, par tes hauts faits; je veux célébrer les œuvres de tes mains.

ئەی یەزدان، بە کردارەکانت دڵخۆشت کردووم، هەلهەلە لێدەدەم بۆ کارەکانی دەستت.

5 Qu’elles sont grandes tes œuvres, ô Eternel, infiniment profondes tes pensées!

ئەی یەزدان، کردارەکانت چەندە مەزنە! بیرکردنەوەی تۆ چەندە قووڵە!

6 L’Homme dépourvu de sens ne peut savoir, le sot ne peut s’en rendre compte:

مرۆڤی گێل ئەمە نازانێت، نەزانیش ئەمە تێناگات:

7 si les méchants croissent comme l’herbe, et que fleurissent tous les artisans d’iniquité, c’est pour encourir une ruine irréparable.

هەرچەندە خراپەکاران وەک گیا بگەشێنەوە و هەموو بەدکاران چرۆ بکەن، بۆ هەتاهەتایە لەناودەچن.

8 Mais toi, Seigneur, tu es éternellement sublime;

بەڵام ئەی یەزدان، تۆ هەمیشە بەرزیت.

9 car voilà que tes ennemis, ô Eternel, voilà que tes ennemis succombent, que se disloquent tous les ouvriers du mal,

ئەی یەزدان، دوژمنانت، بێگومان دوژمنانت دەفەوتێن و هەموو بەدکاران پەرتەوازە دەبن.

10 tandis que tu grandis ma force comme celle du reêm, et que ma décrépitude reverdit au contact de l’huile.

بەڵام وەک گای کێوی بەهێز بووم، بە ڕۆنی گرانبەها چەور کرام.

11 Avec satisfaction, mes yeux contemplent mes ennemis, mes oreilles entendent les malfaiteurs se dresser contre moi.

بە چاوی خۆم بەزینی دوژمنانم دەبینم، گوێم لە بەزینی ئەوانە دەبێت کە بە خراپە دژم هەستاون.

12 Le juste fleurit comme le palmier; comme le cèdre du Liban, il est élancé.

ڕاستودروستان وەک دار خورما گەشە دەکەن، وەک ئورزی لوبنان گەشە دەکەن،

13 Plantés dans la maison de l’Eternel, ils sont florissants dans les parvis de notre Dieu.

لە ماڵی یەزدان ڕواون، لە حەوشەی ماڵەکەی خودامان گەشە دەکەن.

14 Jusque dans la haute vieillesse, ils donnent des fruits, ils sont pleins de sève et de verdeur,

بە پیریش هەر بەریان دەبێت، هەمیشە تەڕ و سەوزن،

15 prêts à proclamer que l’Eternel est droit, qu’il est mon rocher, inaccessible à l’injustice.

بۆ ئەوەی ڕابگەیەنن کە یەزدان ڕاستودروستە، تاشەبەردمە و خراپە لە ئەودا نییە.