Psaumes 90
1 Prière de Moïse, l’homme de Dieu. Seigneur, tu as été notre abri d’âge en âge!
Bæn guðsmannsins Móse. Drottinn, þú hefur verið okkur athvarf frá kynslóð til kynslóðar.
2 Avant que les montagnes fussent nées, avant que fussent créés la terre et le monde, de toute éternité, tu étais le Dieu puissant.
Áður en þú skapaðir fjöllin og jörðin varð til, varst þú, ó Guð – þú átt þér hvorki upphaf né endi!
3 Tu réduis le faible mortel en poussière, et tu dis: "Rentrez dans la terre, fils de l’homme."
Þú talar – og maðurinn verður aftur að dufti.
4 Aussi bien, mille ans sont à tes yeux comme la journée d’hier quand elle est passée, comme une veille dans la nuit.
Þúsund ár eru eins og einn dagur fyrir þér, eins og klukkustund!
5 Tu les fais s’écouler, les hommes, comme un torrent: ils entrent dans le sommeil; le matin, ils sont comme l’herbe qui pousse,
Við berumst með straumi tímans og hverfum líkt og í draumi.
6 le matin, ils fleurissent et poussent, le soir, ils sont fauchés et desséchés.
Við erum eins og grasið sem grær að morgni en skrælnar að kvöldi, visnar og deyr.
7 C’Est que nous périssons par ta colère, et à cause de ton courroux l’épouvante nous emporte.
Við föllum fyrir reiði þinni og hnígum fyrir bræði þinni.
8 Tu évoques nos fautes en ta présence, nos défaillances cachées à la lumière de ta face.
Þú hefur breitt úr syndum okkar frammi fyrir þér – einnig hinum leyndu syndum – engin þeirra er þér hulin.
9 Car ainsi tous nos jours disparaissent par ton irritation, nous voyons fuir nos années comme un souffle.
Reiði þín er enginn leikur. Er að undra þótt ævin sé erfið og dagarnir líði sem andvarp.
10 La durée de notre vie est de soixante-dix ans, et, à la rigueur, de quatre-vingts ans; et tout leur éclat n’est que peine et misère. Car bien vite le fil en est coupé, et nous nous envolons.
Ævi okkar er sjötíu ár og þegar best lætur áttatíu ár. En jafnvel bestu árin eru full af mæðu og hégóma. Þau eru horfin áður en varir og við á bak og burt!
11 Qui reconnaît le poids de ta colère, mesure ton courroux à la crainte que tu inspires?
Hver þekkir ógnir reiði þinnar, og hvert okkar óttast þig eins og ber?
12 Apprends-nous donc à compter nos jours, pour que nous acquérions un cœur ouvert à la sagesse.
Kenndu okkur að telja alla okkar daga og skilja hve ævin er stutt. Gefðu að við fáum notað hana til góðs.
13 Reviens, ô Eternel! Jusques à quand…? Reprends en pitié tes serviteurs.
Ó, Drottinn, hve lengi er þess að bíða að þú dragir reiði þína í hlé og blessir okkur á nýjan leik?
14 Rassasie-nous dès le matin de ta grâce, et nous entonnerons des chants, nous serons dans la joie toute notre vie.
Miskunna okkur á hverjum morgni að við megum gleðjast hvern einasta dag.
15 Donne-nous des jours de satisfaction aussi longs que les jours où tu nous as affligés, que les années où nous avons connu le malheur.
Já, gefðu okkur gleði í stað armæðu liðinna daga.
16 Que tes œuvres brillent aux yeux de tes serviteurs, ta splendeur aux yeux de leurs enfants!
Leyfðu okkur aftur að reyna máttarverk þín svo að börn okkar sjái dýrð þína eins og við forðum.
17 Que la bienveillance de l’Eternel, notre Dieu, soit avec nous! Fais prospérer l’œuvre de nos mains; oui, l’œuvre de nos mains, fais-la prospérer.
Náð Drottins Guðs sé með okkur. Hann veiti okkur gæfu og gengi.
