Psaumes 66
1 Au chef des chantres. Cantique. Psaume. Que toute la terre acclame Dieu!
Allur heimurinn gleðjist með Guði!
2 Chantez la gloire de son nom, faites de ses louanges un tribut d’honneur.
Lofið nafn hans, það er undursamlegt! Segið öllum frá máttarverkum hans!
3 Dites à Dieu: "Que tes œuvres sont prodigieuses! A cause de ta toute-puissance tes ennemis rampent devant toi;
Guð, hversu undursamleg eru verk þín! Máttur þinn er stórkostlegur! Ekki er að furða þótt óvinir þínir smjaðri fyrir þér.
4 la terre entière se prosterne à tes pieds, entonne tes louanges, célèbre ton nom." (Sélah)
Lofaður sért þú um víða veröld!
5 Venez et contemplez les hauts faits de Dieu! Merveilleuse est son action sur les fils de l’homme.
Komið og sjáið máttarverk Guðs! Mikil eru þau undur sem fólk hans fær að sjá og reyna.
6 Il change la mer en terre ferme, à travers le fleuve on marche à pied sec; dès lors nous mîmes notre joie en lui.
Hann opnaði þeim veg í gegnum hafið! Þar gengu þeir yfir þurrum fótum. Hvílík gleði og fögnuður ríkti þann dag!
7 Il règne éternellement dans sa force, ses regards observent les nations: que les rebelles ne portent pas le front haut! (Sélah)
Drottinn mun ríkja að eilífu vegna máttar síns. Hann virðir vandlega fyrir sér mennina. Engir uppreisnarmenn þora að láta á sér bæra.
8 Nations, bénissez notre Dieu, faites retentir le bruit de ses louanges!
Sérhver maður lofi Drottin og vegsami nafn hans.
9 Il nous a gratifiés de la vie, et n’a pas laissé nos pieds chanceler.
Hann gaf okkur lífið og hann verndar frá hrösun.
10 Car tu nous as éprouvés, ô notre Dieu, jetés au creuset comme on fait de l’argent.
Þú, ó Guð, hreinsaðir okkur í eldi eins og silfur er hreinsað.
11 Tu nous avais amenés dans un filet, tu avais chargé nos reins d’un pesant fardeau,
Þú hefur fjötrað okkur og lokað inni og lagt á okkur byrðar.
12 courbé notre tête sous le joug des gens. Nous avions passé par le feu et par l’eau; mais tu nous as remis dans l’abondance.
Þú lést hersveitir troða okkur fótum og við urðum að fara gegnum eld og vatn, en að lokum leiddir þú okkur út og inn í yndislegt land.
13 Je me présenterai dans ta maison avec des holocaustes, pour m’acquitter envers toi de tous mes vœux,
Nú kem ég í helgidóm þinn, fórna og efni þannig heit mitt.
14 que mes lèvres ont exprimés, qu’au cours de ma détresse ma bouche a formulés.
Manstu, þegar ég var í nauðum staddur, þá gaf ég þér heit?
15 Je t’offrirai des brebis grasses comme holocaustes, avec la fumée des béliers; j’immolerai des taureaux ainsi que des boucs. (Sélah)
Nú ber ég fram fórn mína: Hrúta, naut og kiðling. Megi reykurinn af fórnum þessum stíga upp til þín.
16 Venez et écoutez: Je veux raconter, ô vous tous qui craignez Dieu, ce qu’il a fait en ma faveur!
Komið og hlustið, þið sem óttist Drottin, og ég skal segja ykkur hvað hann hefur gert fyrir mig!:
17 A pleine bouche je l’avais invoqué, il se trouvait exalté par mes lèvres.
Ég hrópaði til hans um hjálp, – og víst bjó lofgjörðin undir!
18 Si, dans mon cœur, j’avais eu en vue l’iniquité, Dieu ne m’eût pas entendu.
En fyrst játaði ég synd mína, annars hefði ég ekki fengið svar.
19 Eh bien! Dieu a entendu; il a été attentif aux accents de ma prière.
En hann heyrði bæn mína og hlustaði, gaf gaum að því sem ég sagði.
20 Loué soit Dieu qui n’a pas repoussé ma prière, et ne m’a pas retiré sa grâce!
Lof sé Guði! Hann vísaði ekki bæn minni á bug né tók miskunn sína frá mér.
