Psaumes 49
1 Au chef des chantres. Par les fils de Coré. Psaume. Ecoutez ceci, vous toutes, ô nations, soyez attentifs, vous tous, habitants du globe,
Müzik şefi için - Korahoğulları'nın mezmuru Ey bütün halklar, dinleyin! Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,
2 les hommes d’humble condition comme les grands personnages, ensemble les riches et les pauvres!
Halk çocukları, bey çocukları, Zenginler, yoksullar!
3 Ma bouche prêche la sagesse, et la raison inspire les pensées de mon cœur.
Bilgelik dökülecek ağzımdan, Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,
4 Je prête l’oreille aux sentences poétiques, et prélude avec la harpe aux piquants aphorismes.
Kulak vereceğim özdeyişlere, Lirle yorumlayacağım bilmecemi.
5 Pourquoi m’exposerais-je à avoir peur aux jours de l’adversité? à me voir enveloppé par le péché qui s’attacherait à mes talons?
Niçin korkayım kötü günlerde Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?
6 De ceux qui se fient à leurs biens, et se glorifient de l’abondance de leurs richesses,
Onlar varlıklarına güvenir, Büyük servetleriyle böbürlenirler.
7 pas un ne saurait racheter son frère, ni donner à Dieu le coût de sa rançon.
Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, Tanrı'ya fidye veremez.
8 Le rachat de leur âme est à trop haut prix, il faut y renoncer à jamais.
Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, Kimse ödemeye yeltenmemeli.
9 Pensent-ils donc vivre toujours, ne pas voir la tombe?
Böyle olmasa, Sonsuza dek yaşar insan, Mezar yüzü görmez.
10 Ils remarquent pourtant que les sages meurent, tout comme périssent le fou et le sot, en laissant leurs biens à d’autres.
Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, Aptallarla budalaların yok olduğunu. Mallarını başkalarına bırakıyorlar.
11 Ils s’imaginent que leurs maisons vont durer éternellement, leurs demeures de génération en génération, qu’ils attacheront leurs noms à leurs domaines.
Mezarları, sonsuza dek evleri, Kuşaklar boyu konutları olacak, Topraklarına kendi adlarını verseler bile.
12 Or les hommes ne se perpétuent pas dans leur splendeur; semblables aux animaux, ils ont une fin.
Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.
13 Cette attitude chez eux est pure folie: qu’ils puissent, de leur bouche, se déclarer satisfaits de l’avenir. (Sélah)
Budalaların yolu, Onların sözünü onaylayanların sonu budur. (Sela)
14 Comme un troupeau ils s’avancent vers le Cheol; le matin venu, les hommes droits auront raison d’eux; le Cheol consume jusqu’à leur forme, ne leur servant pas longtemps de demeure. (Sheol h7585)
Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, Ölüm güdecek onları. Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, Cesetleri çürüyecek, Ölüler diyarı onlara konut olacak. (Sheol h7585)
15 Toutefois Dieu délivrera mon âme du Cheol, quand il lui plaira de me retirer. (Sélah) (Sheol h7585)
Ama Tanrı beni Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak Ve yanına alacak. (Sela) (Sheol h7585)
16 Ne sois pas alarmé si quelqu’un s’enrichit, et voit s’accroître le luxe de sa maison!
Korkma biri zenginleşirse, Evinin görkemi artarsa.
17 Car, quand il mourra, il n’emportera rien; son luxe ne le suivra point dans la tombe.
Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, Görkemi onunla mezara gitmez.
18 Il a beau se dire heureux durant sa vie, s’attirer des hommages par son bien-être:
Yaşarken kendini mutlu saysa bile, Başarılı olunca övülse bile.
19 il ira rejoindre la génération de ses pères, qui plus jamais ne verront la lumière.
Atalarının kuşağına katılacak, Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.
20 L’Homme, au sein du luxe, s’il manque de raison, est pareil aux animaux: sa fin est certaine.
Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.
